głuszec

wymowa:

IPA: [ˈɡwuʃɛt͡s], AS: [gu̯ušec] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. duży, eurazjatycki ptak leśny z ciemnym upierzeniem; zob. też głuszec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głuszec	głuszce
dopełniacz	głuszca	głuszców
celownik	głuszcowi	głuszcom
biernik	głuszca	głuszce
narzędnik	głuszcem	głuszcami
miejscownik	głuszcu	głuszcach
wołacz	głuszcu	głuszce

przykłady:

(1.1) Z daleka, z innej strony lasu, doszło nas tokowanie głuszca.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) ochrona głuszca • polowanie na głuszce • toki / tokowanie / klapanie / trelowanie / korkowanie / szlifowanie głuszca

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głusza ż

forma żeńska głuszyca ż

przym. głuszcowy, głuchy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. głuchy + -ec – z obserwacji przyrody^[2]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) capercaillie, grouse
• baskijski: (1.1) basoilar
• białoruski: (1.1) глушэц m
• bułgarski: (1.1) глухар m
• esperanto: (1.1) urogalo
• fiński: (1.1) metso
• francuski: (1.1) coq de bruyère m
• hiszpański: (1.1) urogallo m
• ido: (1.1) urogalo
• niemiecki: (1.1) Auerhuhn n
• nowogrecki: (1.1) αγριόκουρκος m
• rosyjski: (1.1) глухарь m
• szwedzki: (1.1) tjäder w
• ukraiński: (1.1) глухар m
• włoski: (1.1) gallo cedrone m, urogallo m

źródła: