mundurowy

wymowa:

IPA: [ˌmũnduˈrɔvɨ], AS: [mũndurovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z mundurem, dotyczący munduru

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. umundurowany policjant lub żołnierz

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	mundurowy		mundurowa	mundurowe	mundurowi	mundurowe
dopełniacz	mundurowego		mundurowej	mundurowego	mundurowych
celownik	mundurowemu		mundurowej	mundurowemu	mundurowym
biernik	mundurowego	mundurowy	mundurową	mundurowe	mundurowych	mundurowe
narzędnik	mundurowym		mundurową	mundurowym	mundurowymi
miejscownik	mundurowym		mundurowej	mundurowym	mundurowych
wołacz	mundurowy		mundurowa	mundurowe	mundurowi	mundurowe
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mundurowy	mundurowi
dopełniacz	mundurowego	mundurowych
celownik	mundurowemu	mundurowym
biernik	mundurowego	mundurowych
narzędnik	mundurowym	mundurowymi
miejscownik	mundurowym	mundurowych
wołacz	mundurowy	mundurowi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mundur mrz, mundurówka ż, mundurek mrz, umundurowanie n, mundurowanie n

czas. mundurować ndk., umundurować dk.

przym. mundurówkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mundur + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) мундзірны m
• hiszpański: (1.1) uniformado; (2.1) uniformado
• nowogrecki: (1.1) ένστολος; (2.1) ένστολος m

źródła: