cantrip

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) urok, zaklęcie, inkantacja

(1.2) zmyślna sztuczka, oszustwo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

średnioszkockie cantrip, cantrap → magiczna sztuczka, urok < gael. canntaireachd → mnemotechniczny system złożony z pozornie niezrozumiałych sylab, stosowany przy nauczaniu gry na dudach

uwagi:

źródła: