Pingschde

Pingschde (pälzisch; lothringisch: Pingschte, hessisch: Pingsde, sidfränggisch: Pfingschde) isch bei de Chrischde des Feschd, an demm da Heilische Geischd ausgegosse worre isch.

Des Wort kummt vum grieschische pentecoste (aldgr. πεντηκοστή ἡμέρα pentekostē hēméra), des heeßt da fuchzischde Daag. Gemeind isch der fuchzischde Daag vun da Oschderzeit, vun der des Pingschdfeschd da Abschluß isch. Des Wort Pingschde schdeht im Rheifränggische im Blural un werd mid odder uhne Adiggel verwendt: an / uf Pingschde odder an de / uf die Pingschde.

Pingschde isch noch da Woinachd un de Oschdere des dridde Haubdfeschd im chrischdlische Käaschejohr.

Noch da Aposchdlgschischd (2,1-41) isch folgendes bassiert:

„Un wie da Pingschddaag kumme waa, ware se all an ääm Ord beisamme. Do isch bletzlisch e Brause vum Himmel kumme, wie en gräfdischer Schduam, un hot s gånze Haus erfilld, wu se drin ware. Zunge wie aus Faier sin-ene erschiene un hawwe sisch verdeilt; uf jedem vun-ene isch eine runnerkumme. Alle sin mim Heilische Geischd erfillt worre un hawwe åågfange, in fremme Schbrooche zu babble, wie-s-ene da Geischd oigewwe hot.“

In Jerusalem ware soinerzeit grad en haufe Pilger aus aller Herre Länner. Die hawwe all de Oidrugg ghatt, daß se di Jinger in ihrer eigene Schbrooch redde heere. Di Pilger ware beoidruggt un viele vun-ene hawwe sisch dodrufhie daafe losse. Pingschde werd als da Åfang vun da chrischdlische Käasch bedracht.

Des Dadum vum Pingschdsunndaag hängd vun de Oschdare ab un kånn zwischem 10. Mai unem 13. Juni ligge. Da Pingschdmuundaag isch in Deitschlånd, Eschdreisch, Belgie, Luxebujg, in viele Kåndone vun da Schweiz, in Sidtirol (Idalje) un in Ungan en Feierdaag.

In da Palz gibts in mansche Orde an Pingschde denn Brauch vum Pingscht-Quack, verbunne mid-eme Umzug, uff demm um Gawe gebede werd. Ää Beischbiel isch der Quack in Schopp.

In Weißeburch feierd ma e Pingschd- un Drachdefeschd. In Frånkford isch am Pingschddinschdaag da Wäldschesdaag.

• alle Pingschde – selde
• Er kummt (odder das krieschde) di dick Woch noh Pingschde / an de Peer ihre Pingschde / zwische Pingschde un Hagenaa – aajg schbääd odder gaa net
• Bei dem kummt Oschdere noh Pingschde – der isch verriggt
• Ich schlaan der an de Kopp, daß de määnscht, Pingschde kommt vor Oschdere (odder Pingschde un Fassenaacht / Oschdere un Pingschde fallen uf än Daag)
• Wo liecht (da erfunnene Ort) Kapperschlammersche? Zwische Pingschde un Brusel, wo de Weg iwwer de Weide hängt.

Wedderreegle:

• Wanns uf die Pingschde regert, regerts siewe Sunndag hennedran
• Leichden die Rewe uf Pingschde iwwer de Rheiⁿ, dann gibt's gude Weiⁿ^[1]

 Commons: Pfingsten — Waitere Mulitimediadataie zum Artikel

1. ↑ Alle Reedensaade: Pfälzisches Wörterbuch: Lemma Pfingsten un annare