PL209001B1 - Łączówka do połączeń krzyżowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest łączówka do połączeń krzyżowych.

Wynalazek dotyczy dziedziny łączówek elektrycznych stosowanych w systemie telekomunikacyjnym do tworzenia połączenia między pęczkami przewodów typu tip wire i ring wire (do przesyłania sygnałów przewodowych) w centrali i pęczkami przewodów w sieciach terenowych. Łączówka do połączeń krzyżowych według przedmiotowego wynalazku może ponadto zawierać jednocześnie jeden lub dwa zestawy wtyków przewodowych i może ewentualnie zawierać element ochrony elektrycznej, tak aby zapewniać łączonym pęczkom przewodów zabezpieczenie przed przepięciem lub przetężeniem, np. przy uderzeniu pioruna.

Łączówki do połączeń krzyżowych są standardowe i są stosowane w systemach telekomunikacyjnych jako łączówki przewodu biegnącego z centrali, tak że przewód ten jest dopasowany i łączony z przewodem terminali użytkowników. Kiedy stosowana jest łączówka do połączeń krzyżowych, jednym jej zakończeniem jest duży kabel przebiegający z centrali, a kilka małych kabli odgałęzionych z takiej łączówki do połączeń krzyżowych jest dołączone do innych łączówek do połączeń krzyżowych, umieszczonych równolegle, tak że pęczki przewodów kabli w centrali mogą być łączone prawidłowo z pęczkami przewodów terminali użytkowników. Łączówki do połączeń krzyżowych umożliwiają łączenie linii telefonicznych i przeprowadzanie testów na tych liniach oraz realizowanie przesyłania sygnałów. W niektórych rozwiązaniach łączówki do połączeń krzyżowych umożliwiają również dołączanie dodatkowych linii telefonicznych do oryginalnych linii.

Pewne patenty na łączówki do połączeń krzyżowych zostały już opublikowane. Przykładowo patent USA nr 4.210.378 wykorzystuje śruby jako mocowanie w celu łączenia różnych par przewodów, a połączenie z modułem jest trwałe według tego wynalazku, a wię c zmiana przewodów jest trudna. Stan techniki, który eliminuję tę wadę i realizuje szybkie i wygodne łączenie, obejmuje patent USA nr 4.432.247 oraz nr 4.815.988, a inne różnego typu łączówki do połączeń krzyżowych są przedstawione w patentach USA nr 4.279.460 oraz nr 4.789.354. Według tego stanu techniki pęczki przewodów od przewodu sygnałowego można łatwo dodawać do pęczków przewodów w sąsiedniej łączówce do połączeń krzyżowych poprzez przewody pomiędzy elementami stykowymi dwóch łączówek.

Oprócz opisów systemów połączeń krzyżowych i łączówek do połączeń krzyżowych w stanie techniki patenty dotyczące łączników z usuniętymi warstwami izolującymi, takie jak patent USA nr 4.431.430 oraz 4.533.196 i patent UK nr 2.129.630, przedstawiają różne rodzaje łączników telekomunikacyjnych i elektrycznych. W patentach tych przewody są wprowadzane w mającą kształt litery U szczelinę metalowego elementu stykowego, a element w kształcie litery U jest wykorzystywany do usuwania warstwy izolującej z przewodów, tak że żyła przewodząca w przewodach jest ściskana sprężystą siłą i jest przez to łączona elektrycznie z elementem stykowym. Patent USA nr 4.127.312 oraz patent USA nr 5.147.218 opisują sposoby wykorzystywania takich łączników z elementami stykowymi do usuwania warstw izolujących w celu łączenia gołych przewodów, tak aby zrealizować połączenie różnych pęczków przewodów. Patent USA nr 4.127.312 opisuje dwie części końcowe każdego styku, które są usytuowane pod kątem 90 stopni i są różnie wykorzystywane. Po pierwsze, część styku z usuniętą warstwą izolującą jest wykorzystywana do umożliwienia dołączenia styku do gołych przewodów, a przeciwległa strona tego styku ma kamertonowy styk do połączenia odgałęzienia styku w innym złączu, tak że dwa elementy stykowe są ze sobą elektrycznie połączone. Patent ten opisuje również sposób formowania tego rodzaju styków.

Ze stanu techniki znane jest zgłoszenie patentowe PL 335961 (analog zgłoszenia JP 12175226, zgłoszenie międzynarodowe nr PCT/US07/04405, publikacja międzynarodowa nr WO2007/102983) opisuje modułową wielopozycyjną listwę przyłączeniową do bezlutowego odcinająco-zaciskowego podłączenia elektrycznie izolowanych żył przewodów telekomunikacyjnych i przewodów abonenta w centrali telefonicznej. Obejmuje ona obudowę z tworzywa sztucznego, w której znajduje się szereg ułożonych wzdłużnie, w odstępie, modułowych elementów przyłączeniowych, do przyłączania wzajemnie przyporządkowanych żył przewodów oraz elementy do montażu listwy na kanale montażowym, charakteryzującą się tym, że jednoelementowa obudowa posiada wiele modułowych oddalonych od siebie komór do przyłączania łączy od wąskiego boku; przy czym elementami do umocowania listwy na kanale montażowym są zatrzaski na boku listwy do uchwycenia listwy i umożliwienia swobodnego dostępu do łączenia przewodów telekomunikacyjnych lub linii abonenta.

Ponadto, oprócz wspólnego połączenia pomiędzy pęczkiem przewodów a innym pęczkiem przewodów patent USA nr 5.281.163 opisuje również, że przewody są odgałęziane z drugiej strony dołąPL 209 001 B1 czonej łączówki do połączeń krzyżowych do innych celów, takich jak odprowadzanie połowy sygnału lub obwody testowe. Odprowadzanie połowy sygnału lub mostkowanie obwodu można zatem realizować bez zakłócania ciągłości oryginalnego obwodu. Patent USA nr 5.281.163 wykorzystuje łączówkę do łączenia pierwszego pęczka przewodów i wtyk do łączenia drugiego pęczka przewodów z wprowadzaniem tego wtyku w łączówkę do zespolenia ich, tak że realizowany jest tryb normalnego łączenia krzyżowego. Ponadto wtyk taki może być łączony w stos do odgałęziania połowy sygnału lub testowania połączenia pęczków przewodów z centrali.

Jednakże patent USA 5.281.163 jest jeszcze skomplikowanym sposobem łączenia, który musi wykorzystywać zamocowaną łączówkę do łączenia pierwszego pęczka przewodów, następnie wykorzystuje wtyk do dołączenia drugiego pęczka przewodów, a następnie wprowadza się ten wtyk w łączówkę, by zrealizować połączenie krzyżowe tych pęczków przewodów. Potrzeba zatem więcej elementów, a procedura postępowania jest skomplikowana. Aby zmniejszyć koszt i ułatwić pracę przy zachowaniu tych samych zalet, opracowano niniejszy wynalazek, który przewiduje normalne łączenie krzyżowe pierwszego pęczka przewodów oraz odprowadzanie połowy sygnału lub mostkowanie obwodu bez zakłócania lub przerywania oryginalnych pętli.

Celem przedmiotowego wynalazku jest opracowanie łączówki do połączeń krzyżowych, która upraszcza konstrukcję standardowych łączówek tak, że użytkownik może łatwo łączyć lub przełączać linie wykorzystując konstrukcję samej łączówki bez żadnych dodatkowych wtyków.

Innym celem przedmiotowego wynalazku jest opracowanie łączówki do połączeń krzyżowych, która zawiera mniej części składowych i jest łatwiejsza w montażu, ale realizuje te same zadania. Łączówka do połączeń krzyżowych łączy dwa styki, które są konwencjonalnie w module i wtyk odpowiednio w jeden element oraz integruje działanie wtyku w łączówce według przedmiotowego wynalazku tak, że moduł, który nadaje się oryginalnie do łączenia jednego pęczka przewodów, łączy dwa pęczki przewodów, a nadal zachowuje funkcję łatwego przełączania przewodów. Jednocześnie można też zmniejszyć koszt.

Ponadto jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest opracowanie łączówki, która może ponadto zawierać niezależne elementy wtykowe do łączenia innych pęczków przewodów. Te elementy wtykowe mogą również być elementami ze środkami ochrony elektrycznej, takimi jak środki ochrony przepięciowej lub przetężeniowej, tak aby tworzyć pętle z funkcją ochrony elektrycznej. Przedmiotowy wynalazek opisuje szczegółowo konstrukcję łączenia pętli zabezpieczenia elektrycznego i wyjmowanych wtyków mostkujących oraz przedstawia tryb postępowania umożliwiający dalsze wprowadzanie wtyków mostkujących do wymieniowego celu.

Łączówka do połączeń krzyżowych zawiera podstawę i co najmniej jeden zestaw końcówek usytuowanych w podstawie, przy czym końcówka ma pierwsze zakończenie i drugie zakończenie. Pierwsze zakończenie jest stosowane do łączenia z pierwszym pęczkiem przewodów, zaś drugie zakończenie jest stosowane do łączenia z drugim pęczkiem przewodów.

Łączówka do połączeń krzyżowych zawiera co najmniej pierwszą przykrywkę umieszczoną rozłączalnie na podstawie i posiadającą wsporcze elementy do wspierania pierwszego pęczka przewodów, przy czym te wsporcze elementy pierwszej przykrywki są usytuowane w położeniu odpowiadającym pierwszemu zakończeniu końcówki.

Istota wynalazku polega na tym, że łączówka zawiera co najmniej drugą przykrywkę rozłączalnie umieszczoną na podstawie i posiadającą elementy wsporcze do wspierania drugiego pęczka przewodów, przy czym elementy wsporcze drugiej przykrywki są usytuowane w położeniu odpowiadającym drugiemu zakończeniu końcówki, a co najmniej jedna z pierwszych przykrywek i drugich przykrywek ma zestaw otworów. Łączówka do połączeń krzyżowych zawiera ponadto co najmniej jeden wtyk który zawiera elektrycznie izolujący korpus posiadający pierwsze zakończenie i drugie zakończenie, przy czym korpus ma zestaw łączących styków, z których każdy ma pierwszą część końcową usytuowaną przy pierwszym końcu korpusu i przeznaczoną do tworzenia połączenia elektrycznego z jednym zakończeniem końcówki w podstawie oraz drugą część końcową, która jest usytuowana przy drugim zakończeniu korpusu i jest przeznaczona do tworzenia połączenia elektrycznego z trzecim pęczkiem przewodów.

Łączówka do połączeń krzyżowych zawiera kołpak umieszczony rozłączalnie przy drugim zakończeniu korpusu i posiadający elementy wsporcze służące do wspierania trzeciego pęczka przewodów, przy czym elementy wsporcze kołpaka są usytuowane w położeniu odpowiadającym drugiej części końcowej styku łączącego, a wtyk jest połączony z pierwszą przykrywką lub drugą przykrywką,

PL 209 001 B1 pierwsza część końcowa styku łączącego łączy jedno zakończenie końcówki w podstawie przez przeprowadzenie przez zestaw otworów pierwszej lub drugiej przykrywki.

Korzystnie, jedna krawędź pierwszej przykrywki i jedna krawędź drugiej przykrywki są przymocowane przegubowo do podstawy.

Korzystnie, pierwsza część końcowa styku łączącego zawiera część kamertonową, a druga część końcowa styku łączącego zawiera część usuwającą izolację przewodu.

Korzystnie, korpus wtyku zawiera ponadto element pasujący usytuowany na pierwszym jego zakończeniu, przy czym co najmniej jedna pierwsza przykrywka i/lub druga przykrywka zawiera konstrukcję do przyjmowania tego elementu pasującego.

Korzystnie, pierwsza przykrywka i druga przykrywka odpowiednio zawierają elementy ustalające położenie, wykonane wokół każdego z otworów, przy czym element ustalający położenie jest wykonany tak, że kiedy wtyk jest spasowany z pierwszą przykrywką lub drugą przykrywką, otwory są tak usytuowane, aby łączyć każdą z końcówek w zestawie z odpowiednim jednym ze styków łączących we wtyku, zaś pierwsze zakończenie wtyku jest ukształtowane do spasowania z elementem ustalającym położenie.

Korzystnie, element ustalający położenie zawiera konstrukcję utworzoną przez ścianki, która tworzy wgłębienie wokół otworu.

Korzystnie, łączówka zawiera ponadto ochronny kołpak usytuowany na zewnątrz co najmniej jednej pierwszej przykrywki i drugiej przykrywki.

Korzystnie, kołpak wtyku ma zestaw otworów i elementy ustalające położenie, przy czym kołpak wtyku jest odpowiedni do spasowania z pierwszym zakończeniem drugiego wtyku, a styki łączące drugiego wtyku są odpowiednie do wchodzenia w otwory wtyku tak, aby tworzyć połączenie elektryczne ze stykami łączącymi wtyku.

Korzystnie, łączówka zawiera ponadto ochronny kołpak usytuowany na kołpaku wtyku.

Korzystnie, podstawa ma wiele zestawów końcówek i ich ilość jest taka sama w pierwszych przykrywkach i drugich przykrywkach, przy czym pierwsza przykrywka jak i druga przykrywka są usytuowane w położeniu odpowiadającym każdemu zestawowi końcówek w podstawie.

Korzystnie, co najmniej jedna z pierwszych przykrywek i drugich przykrywek są wykonane jako jeden element.

Korzystnie, wtyk ma elektryczne elementy ochronne do zapewniania ochrony elektrycznej przez ograniczanie albo wysokiego napięcia na stykach łączących albo prądu przepływającego przez styki łączące, przy czym elektryczne elementy ochronne zawierają styk uziemiający.

Korzystnie, łączówka zawiera ponadto przewodzącą płytę uziemiającą przymocowaną do podstawy, przy czym wykonane jest połączenie elektryczne pomiędzy stykiem uziemiającym elementu ochrony elektrycznej a płytą uziemiającą.

Korzystnie, łączówka zawiera ponadto ramę elektrycznie podłączoną do płyty uziemiającej.

Korzystnie, pierwsza część końcowa styku łączącego posiada część kamertonową, a jej druga część końcowa jest wykonana z częścią usuwającą izolację przewodu; a ponadto elementy ochrony elektrycznej zawierają ograniczający napięcie element umieszczony pomiędzy stykami łączącymi i elektrycznie połączony z nimi, przy czym styk uziemiający styka się elektrycznie z elementem ograniczającym napięcie, a część styku uziemiającego jest po zmontowaniu odsłonięta na zewnątrz wtyku.

Zgodnie z wynalazkiem pierwsza przykrywka i druga przykrywka są przeznaczone do łatwego otwierania i zamykania, na przykład jedna krawędź każdej z przykrywek jest przymocowana przegubowo do podstawy, a druga krawędź jest mechanizmem sprzęganym z podstawą. Kiedy użytkownik potrzebuje przełączyć do połączenia z innym pęczkiem przewodów, przełączanie pęczka przewodów można zrealizować przez poluzowanie mechanizmu sprzęgającego, wyciągnięcie oryginalnego przewodu, wprowadzenie i ustawienie nowego przewodu oraz dociśnięcie mechanizmu sprzęgającego do położenia, w którym jest on sprzężony z podstawą.

Jeżeli inny pęczek przewodów trzeba dołączyć bez zakłócania dołączonego pierwszego pęczka przewodów i drugiego pęczka przewodów, potrzebny jest tylko zmodularyzowany wtyk o kształcie pasującym do kształtu łączówki. W tym czasie elementy przykrywające oryginalnych łączówek powinny mieć otwory, tak aby utworzyć kanał, wzdłuż którego łączące styki we wtyku dochodzą do i stykają się elektrycznie z końcówkami w podstawie łączówki. Wokół każdego z otworów przykrywki utworzony jest element ustalający położenie, tak że każda para otworów jest spolaryzowana i może ustalać położenie wtyku, kiedy wtyk ten jest wprowadzany w łączówkę. Wtyk zawiera korpus izolujący z dwoma przeciwległymi zakończeniami oraz kołpak przystosowany do wygodnego otwierania lub zamykania

PL 209 001 B1 na jednym zakończeniu korpusu izolującego. Co najmniej jeden styk do łączenia jest trzymany przez korpus wtyku, a ten styk łączący jest wykonany z cienkiej płytki metalowej. Każdy styk łączący ma dwie przeciwległe części końcowe. Jedna z tych części końcowych służy do elektrycznego łączenia z końcówką w podstawie, a druga część koń cowa służ y do częściowego usuwania warstwy izolującej z przewodu, który ma być połączony z wtykiem, tak ż e przewodząca ż yła w przewodzie jest ściskana sprężystą siłą i jest elektrycznie łączona z częścią stykową. Część stykowa do usuwania warstwy izolacyjnej z przewodu jest również wykorzystywana w łączeniu styków innych wtyków mostkujących, które są wprowadzone w ten wtyk.

Kołpak wtyku jest podobny do przykrywki łączówki. Na kołpaku mogą być wykonane otwory podobne do opisanych powyżej otworów na przykrywkach, tak aby utworzyć kanał, wzdłuż którego styki w innym wtyku do połączenia mostkowego (drugi wtyk) dochodzą do i stykają się ze stykami wtyku (pierwszego). W zakończeniu korpusu wtyku przewidziany jest również element ustalający położenie, który służy do dopasowania z przykrywką, aby pasował z elementem ustalającym położenie wokół otworu każdej przykrywki, tak że styki we wtyku mogą łatwo przechodzić przez otwory przykrywek i dochodzić do połączenia elektrycznego z kocówkami w podstawie. Dzięki takiej konstrukcji wtyki są zestawiane w stos jeden na drugim i realizują tryb ciągłego łączenia.

W jednym przyk ł adzie realizacji we wtyku moż e być zastosowana pę tla ochrony przepię ciowej lub przetężeniowej. Ponieważ taka pętla utworzona we wtyku ma działanie chroniące przed przepięciem lub przetężeniem, można zredukować uszkodzenie powodowane przez nagły wzrost napięcia lub natężenia prądu, na przykład przy nagłym zwiększeniu napięcia na skutek uderzenia pioruna.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym:

Figura 1 jest widokiem perspektywicznym przedmiotowego wynalazku.

Figura 1A jest częściowym przekrojem z fig. 1.

Figura 2A jest częścią widoku z przodu łączówki według przedmiotowego wynalazku.

Figura 2B jest przekrojem z fig. 2A przedstawiającym stan, w którym końcówka łączówki według przedmiotowego wynalazku jest zamocowana w podstawie.

Figura 3 przedstawia kształt końcówki w łączówce według przedmiotowego wynalazku oraz sytuację, w której pierwszy pęczek przewodów i drugi pęczek przewodów są połączone; końcówka może ponadto być połączona z łączącymi stykami we wtyku; Fig. 3 przedstawia również kształt styków łączących, przy czym każdy z tych styków łączących ma dwie przeciwległe części końcowe, a jedna część końcowa ma kształt kamertonu i jest dołączona do końcówki, zaś druga część końcowa ma szczelinę w kształcie litery U do usuwania warstwy izolującej z przewodów, przy czym ostrze w kształcie litery U jest dołączone do styków łączących w innych wtykach. Styki kamertonowe i styki do usuwania warstwy izolującej są usytuowane pod kątem 90 stopni wokół osi wzdłużnej.

Figura 4 jest widokiem perspektywicznym przedstawiającym, że przykrywki łączówki według przedmiotowego wynalazku są dołączone przegubowo do podstawy i są otwarte, przy czym pokazano sytuację, w której przewody są rozmieszczone na przykrywkach.

Figura 5 jest widokiem perspektywicznym przedstawiającym, że po dołączeniu łączówki według przedmiotowego wynalazku do pierwszego pęczka przewodów i drugiego pęczka przewodów wtyk jest wtykany w łączówkę i jest łączony z trzecim pęczkiem przewodów, przy czym pokazano stan, w którym kołpak wtyku zosta ł otworzony i przyjął trzeci pęczek przewodów.

Figura 6 jest widokiem perspektywicznym wtyku z fig. 5 pokazującym głównie szczegółową konstrukcję, gdzie korpus wtyku ma zostać dołączony do przykrywek.

Figura 7 jest widokiem perspektywicznym wtyku z fig. 5 przedstawiającym głównie szczegółową konstrukcję kołpakowej strony wtyku.

Figura 8 jest przekrojem wzdłużnym kołpaka wtyku z fig. 7, gdy jest on zamknięty.

Figura 9 jest przekrojem poprzecznym kołpaka wtyku z fig. 7, gdy jest on zamknięty.

Figura 10 jest widokiem perspektywicznym łączówki według przedmiotowego wynalazku z dwoma wtykami ułożonymi w stos, przy czym kołpak górnego wtyku jest otwarty i pęczek przewodów jest usytuowany w mocującym korytku kołpaka.

Figura 11 jest widokiem perspektywicznym, z pokazaniem części, elementu ochrony przepięciowej, który jest usytuowany we wtyku według przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku.

Figura 12A jest schematem elektrycznym elementu ochrony przepięciowej umieszczonego we wtyku z fig. 11.

Figura 12B jest schematem elektrycznym elementu ochrony przetężeniowej umieszczonego we wtyku z fig. 14.

PL 209 001 B1

Figura 13 przedstawia wygląd wtyku z elementem ochrony elektrycznej w przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku, przy czym styk uziemiający wtyku jest odsłonięty na zewnątrz, aby ułatwić połączenie z innymi elementami uziemiającymi.

Figura 14 jest widokiem perspektywicznym elementu ochrony przetężeniowej usytuowanego we wtyku w przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku.

Figura 15 jest w rozłożeniu na części widokiem elementu ochrony przetężeniowej umieszczonego we wtyku z fig. 14.

Figura 16 jest schematycznym widokiem przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku, gdzie łączówka jest połączona z wtykiem posiadającym element ochrony elektrycznej i płytę uziemiającą i jest dołączona do ramy uziemiającej.

Figura 17 jest widokiem perspektywicznym przedstawiającym, że łączówka według przedmiotowego wynalazku przykrywa kołpak ochronny po połączeniu go z wtykiem, a następnie jest łączona z wielką ramą uziemiają cą po połączeniu jej z płytą uziemiającą.

Korzystne przykłady realizacji niniejszego wynalazku zostaną przedstawione poniżej szczegółowo na podstawie załączonych rysunków, na których w celu wskazania odpowiednich elementów użyto oznaczeń liczbowych.

Jak pokazano na fig. 1, ogólnie łączówka 16 według przedmiotowego wynalazku jest prostokątna i zawiera podstawę 21 oraz wiele przykrywek 18, 18' umieszczonych na górnej i na dolnej stronie podstawy 21. Fig. 2B przedstawia łączówkę 16 w przekroju wzdłuż linii 2B-2B z fig. 2A i pokazuje, że łączówka 21 ma wiele zespołów końcówek 30, przy czym każdy zespół końcówek 30 jest wykorzystywany do elektrycznego połączenia pierwszego pęczka 23 przewodów i drugiego pęczka 63 przewodów.

Podstawa 21 jest korzystnie wykonana z termoplastycznego nieprzewodzącego elektrycznie tworzywa sztucznego PTB z wypełnieniem z włókien szklanych. Na górnej i na dolnej powierzchni podstawy 21 jest utworzonych zasadniczo kilka komór oraz wiele zestawów szczelin 25 do przytrzymywania końcówek 30 jest utworzone w podstawie 21 (patrz fig. 1 i 2B). Materiał podstawy zapewnia doskonałą izolację elektryczną końcówek 30 w szczelinach 25 oraz wystarczającą wytrzymałość potrzebną przy łączeniu przewodów i końcówek 30. Komory są strukturami przeznaczonymi do zapobiegania łatwemu wykrzywianiu się i odkształcaniu w procesie formowania termoplastycznego. Przykrywki 18, 18' są również wykonane z podobnego materiału izolującego. Zarówno górna jak i dolna strona podstawy 21 ma słupki 22 i 24, a rowki pomiędzy tymi słupkami 22 i 24 pomagają we wspieraniu pierwszego pęczka 23 przewodów i drugiego pęczka 63 przewodów trzymanych w przykrywkach 18, 18'. Rozmiar rowka pomiędzy słupkami 22 i 24 jest nieco większy niż zewnętrzna średnica przewodów.

Figura 3 przedstawia konstrukcję końcówki 30 stosowanej według przedmiotowego wynalazku. Końcówka 30 jest wykonana z przewodzącego materiału metalicznego i ma dwa końce, które mają zasadniczo kształt litery U, mianowicie z pierwszym końcem 91 i drugim końcem 92, które mają na sobie odpowiednio szczelinę 93 w kształcie litery U. Te szczeliny 93 w kształcie litery U są sprzężone odpowiednio z pierwszym pęczkiem 23 przewodów i z drugim pęczkiem 63 przewodów. Końce w kształcie litery U mają działanie podobne do ostrza w kształcie litery U i mogą odcinać warstwy izolujące z przewodów wprowadzonych w nie, aby zapewnić kontakt z żyłami przewodzącymi wewnątrz przewodów.

Jak pokazano na fig. 2B, aby ułatwić wciskanie przewodów w mające kształt litery U szczeliny 93 końcówek 30, te końcówki 30 muszą być mocowane w szczelinach 25 podstawy 21, a otwarte końce mających kształt litery U szczelin 93 końcówek 30 muszą być ukośnie ścięte lub zaokrąglone. Korzystnie szerokość szczelin 25 jest w przybliżeniu równa lub nieco większa niż grubość końcówek 30, tak że końcówki 30 są mocowane i nie będą drgały ani obracały się w podstawie 21. Ponadto w obszarze poza obszarami styku elektrycznego końcówek są utworzone zadziory lub kolce 301, 302 o szerokości większej niż szerokość szczelin 25 oraz są utworzone w szczelinach 25 przestrzenie na przyjęcie tych zadziorów lub kolców 301, 302. Zatem końcówki są zamocowane w szczelinach 25 i nie będą przesuwać się pionowo.

Figura 4 przedstawia stan, w którym przykrywki 18, 18' są umieszczone w podstawie 21 i są otwarte, a konstrukcja części przykrywek 18, 18' przyjmujących przewody jest dobrze pokazana. Przykrywki 18, 18' są odpowiednio rozmieszczone na dwóch przeciwległych końcach górnym i dolnym podstawy 21 (to znaczy pierwsza przykrywka 18 i druga przykrywka 18'), to znaczy są umieszczone na zewnątrz pierwszego zakończenia 91 i drugiego zakończenia 92 każdego zestawu końcówek 30. Każda z przykrywek 18, 18' ma wspierające przewody elementy 26 do wspierania pęczka przewodów 23 lub 63. Korzystnie wspierające przewody elementy 26 są zestawem rurowych kanałów. Określona długość zakończenia przewodu 23 jest wprowadzona w rurowy kanał, tak że zakończenie przewodu 23

PL 209 001 B1 jest przytrzymywane. Ścianka rurowego kanału ma poprzeczną szczelinę 28 w odpowiednim usytuowaniu względem końcówki 30 i szczeliny 25. Szerokość poprzecznej szczeliny 28 jest nieco większa niż grubość końcówki 30. Przykrywka 18 z zainstalowanymi przewodami 23 (pierwsza przykrywka) przykrywa podstawę 21, a równocześnie mające kształt litery U zakończenie 91 końcówki 30 jest wprowadzone w poprzeczną szczelinę 29. Ostrza po dwóch stronach mającej kształt litery U szczeliny 93 odcinają warstwę izolującą z przewodu 23 i dochodzą do styku z żyłą przewodzącą w przewodzie 23. Dzięki temu pęczek przewodów 23 jest instalowany z powodzeniem w łączówce 16. Podobnie drugi pęczek przewodów 63 jest instalowany w przykrywce 18' po drugiej stronie podstawy 21 (druga przykrywka) i przykrywka 18' jest montowana na podstawie 21. Dzięki temu zostaje zakończone łączenie drugiego pęczka przewodów 63 i pierwszego pęczka przewodów 23.

Przykrywki 18, 18' nie są ograniczone tylko do wspierania pęczka przewodów. Wiele przykrywek można utworzyć na jednej części. W takich warunkach kilka pęczków przewodów można równocześnie łączyć elektrycznie z końcówkami 30 w podstawie 21. Aby umożliwić obsługującemu wygodne łączenie pęczków przewodów, przykrywki 18, 18' mogą być ponadto zaprojektowane tak, że obsługujący mogą otwierać lub zamykać wygodnie przykrywki 18, 18', jak pokazano na fig. 4. Korzystnie jedna krawędź każdej z przykrywek 18, 18' jest przymocowana przegubowo do podstawy 21, a na drugiej stronie przykrywki 18, 18' wykonane są struktury zaczepowe w odpowiednim miejscu na podstawie, tak że obsługujący może uwolnić zaczepioną przykrywkę przez jej obrócenie. Po wprowadzeniu przewodów obsługujący obraca przykrywkę 18, 18' z powrotem w celu zaczepienia jej na podstawie 21 tak, że przewody przeznaczone do łączenia i końcówki 30 są elektrycznie połączone. Korzystną konstrukcją zaczepową jest taka konstrukcja, w której mająca kształt litery T zaczepowa część 29 jest utworzona przy wierzchołku słupka 22 na podstawie 21, a na przykrywce 18, 18' jest utworzona mająca kształt lub „] [” zatrzaskowa szczelina 69, umożliwiająca przejście zaczepowej części 29 w kształcie litery T. Zewnętrzna strona przedniej krawędzi zaczepowej części 29 w kształcie litery T jest ukośnie ścięta, tak że kiedy przykrywka 18, 18' jest przechylona do dołu, łatwiej jest wprowadzić ją w zatrzaskową szczelinę 69. Ponieważ słupek 22 jest sprężystą wspornikową konstrukcją belkową, kiedy zaczepowa część 29 w kształcie litery T przechodzi przez zatrzaskową szczelinę 69, słupek 22 powracać będzie do pierwotnego położenia pionowego. W tym czasie zaczepową część 29 w kształcie litery T opiera się o boczną płaszczyznę zatrzaskowej szczeliny 69 i jest unieruchomiona, a więc przykrywka 18, 18' nie może się już obracać. Kiedy obsługujący chce otworzyć przykrywkę 18, 18', może pociągnąć nieco zaczepową część w kształcie litery T na zewnątrz i obrócić przykrywkę 18, 18' w celu jej otworzenia. Odgrywa tu rolę również zaleta sprężystości wspornikowej konstrukcji belkowej słupka 22. Jak pokazano na fig. 5, w drugim przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku, aby otrzymać zaletę przewodów połączeniowych, łączówka 16, która została dołączona do pierwszego pęczka przewodów 23 i drugiego pęczka przewodów 63, może być jeszcze łączona elektrycznie z trzecim pęczkiem przewodów i/lub czwartym pęczkiem przewodów. W tym czasie zestaw otworów 35 musi być utworzony na zewnętrznej stronie przykrywki 18, 18' (fig. 1A), aby utworzyć korytko, wzdłuż którego łączące styki wtyku 20 wchodzą w podstawę 21 i łączą się z końcówkami 30.

Figury 6 i 7 przedstawiają szczegółowo konstrukcję wtyku 20. Wtyk 20 zawiera w przybliżeniu prostokątny, elektrycznie izolujący korpus 40 i kołpak 41 rozłączalnie przymocowany do korpusu 40. Ten kołpak 41 jest korzystnie przymocowany przegubowo na jednej z krawędzi korpusu 40, tak że może być obracany i otwierany lub zaczepiany z korpusem 40. Fig. 6 i 7 przedstawiają sytuację, gdy pęczek przewodów jest umieszczany w kołpaku 41, kiedy kołpak ten jest otwarty. Korpus 40 ma zestaw łączących styków 45 wykonanych z metalu przewodzącego. Fig. 8 i 9 są przekrojami wtyku 20 w różnych kierunkach z pokazaniem stanu, w którym łączące styki 45 są trzymane we wtyku 20. Każdy z łączących styków 45 ma dwie przeciwległe części końcowe. Pierwsza część końcowa 50 ma, jak pokazano na fig. 3, kształt kamertonu i jest używana do elektrycznego łączenia mającego kształt litery U końca 91 lub 92 końcówki 30 w podstawie 21. Druga część końcowa 51 (część końcowa do usuwania warstwy izolującej z przewodów) ma, jak pokazano na fig. 3, szczelinę 52 w kształcie litery U i jest używana do elektrycznego łączenia trzeciego pęczka przewodów lub czwartego pęczka przewodów umieszczonych w kołpaku 41. Płaszczyzna części końcowej 51 do usuwania warstwy izolującej jest usytuowana pod kątem 90 stopni względem płaszczyzny kamertonowej części końcowej 50. Kiedy zestaw łączących styków 45 zawiera dwa styki, jak pokazano na fig. 3, korzystnie jeden z tych styków jest zagięty wzdłuż osi wzdłużnej, tak że styk ten jest usytuowany pod kątem 180 stopni względem drugiego styku łączącego.

PL 209 001 B1

Mocująca część 43 jest utworzona na korpusie 40 po stronie łączonej z przykrywką 18 (patrz fig. 6) w celu przytrzymywania zestawu łączących styków 45. Pierwsza część końcowa 50 (część kamertonowa) każdego łączącego styku 45 przykrywki 18 odchodzi od przelotowego otworu w mocującej części 43, tak aby wchodzić w otwór 35 przykrywki 18 do sprzężenia z końcówką 30. Kiedy zestaw łączących styków 45 zawiera dwa styki, cienkościenny element 54 utworzony w korpusie 40 (patrz fig. 7) jest usytuowany pomiędzy dwoma łączącymi stykami 45 w celu zapewniania izolacji elektrycznej.

Jak pokazano na fig. 7, w kołpaku 41 utworzone są dwa rurowe kanały 46 do pomieszczenia przewodów. Kształt obwodu tych rurowych kanałów 46 jest podobny do kształtu wspierających przewody elementów 26 na przykrywkach 18, 18'. Końce przewodów są wprowadzone w rurowe kanały 46 na określoną długość, tak że końce przewodów są przytrzymywane. W ściance rurowych kanałów 46 utworzona jest poprzeczna szczelina 44. Po nałożeniu kołpaka 41 na korpus położenie tej poprzecznej szczeliny 44 odpowiada mającej kształt litery U szczelinie 52 drugiej części końcowej 51 łączącego styku 45. Szerokość tej poprzecznej szczeliny 44 jest nieco większa niż grubość łączącego styku 45. Po nałożeniu kołpaka 41 z zainstalowanymi przewodami na korpus 40 druga część końcowa 51 łączącego styku 45 przechodzi przez poprzeczną szczelinę 44 i części ostrzowe po obu stronach szczeliny 52 w kształcie litery U ścinają warstwy izolujące z przewodów i dochodzą do styku z żyłami przewodzącymi w tych przewodach. Dzięki temu trzeci pęczek przewodów zostaje z powodzeniem zainstalowany we wtyku 20.

Aby uniknąć oddzielania się kołpaka 41 od korpusu 40 po ich sprzężeniu, na korpusie 40 utworzony jest korzystnie giętki sprzęgający człon 47. Ten giętki sprzęgający człon 47 ma po obu stronach wycięcia 49, tak że sprzęgający człon 47 może być łatwo otwierany i sprężyście powraca. Na kołpaku 41 wykonana jest zatrzaskowa szczelina 48. Kiedy kołpak 41 jest zamknięty, giętki sprzęgający człon 47 jest nieco zginany, aby przeszedł przez wykonany w zatrzaskowej szczelinie 48 otwór w kształcie lub ] [, a następnie sprężyście powraca do pozycji przy bocznej ściance zatrzaskowej szczeliny 48, tak że kołpak 41 jest mocowany w określonym położeniu na korpusie 40.

Kiedy wtyk 20 jest wtykany w przykrywkę 18, 18' łączówki 16, korpus 40 wtyku i przykrywka 18, 18' korzystnie mają elementy wciskowe. W tym czasie utworzona na zewnątrz konstrukcja ścianki jest usytuowana wokół otworów 35 przykrywki 18, 18' i tworzy wycięcie 36 przeznaczone do przyjęcia zakończenia korpusu wtyku 20 (patrz fig. 1 i 1A). Wklęsła część 58 może być ponadto utworzona na bocznej ściance wycięcia 36. W przybliżeniu prostokątna konstrukcja 37 ścianki jest usytuowana przy konstrukcji ścianki tworzącej wycięcie 36. Końce prostokątnej konstrukcji 37 ścianki mają prowadzące szczeliny 38 usytuowane na dwóch przeciwległych stronach zewnętrznych, a w wycięciu 36 wykonany jest otwór 35. W międzyczasie, jak pokazano na fig. 6, zagłębiony obszar w kształcie jest utworzony poniżej przytrzymującej części 43 korpusu 40 wtyku, aby przyjmować ścienną konstrukcję 37 na zewnątrz przykrywki 18, 18'. Prowadzący ząb 55 jest utworzony na ścienną powierzchni tego obszaru, która ma wymiary i kształt nadające się do przyjmowania przez prowadzącą szczelinę 38 ściennej konstrukcji 37 przykrywki 18, 18'. Ponadto prowadzący ząb 55 i prowadząca szczelina 38 zapewniają dodatkowe mechaniczne podparcie, by siły działające z kierunku bocznego (np. ciągnięcie za przewody łączące) nie zakłócały połączenia elektrycznego pomiędzy pierwszą częścią końcową 50 (część kamertonowa) rozcinającego styku 45 a końcówką 30. Jak pokazano na fig. 6, korpus 40 wtyku jest usytuowany przy boku mocującej części 43 i ma giętki zaczepowy człon 59 utworzony na bocznej ściance. Ten zaczepowy człon 59 ma przy swym końcu wystającą część haczykową, która jest dokładnie przyjmowana przez wklęsłą część 58 utworzoną na bocznej ściance wycięcia 36 na przykrywce 18, 18' (patrz fig. 1). Wtyk 20 jest zatem zaczepiony na przykrywce 18, 18', a obsługujący musi wywierać siłę większą od pewnej wartości, by odłączyć wtyk 20 od przykrywki 18, 18'. Zewnętrzna konstrukcja ścienna z boku wtykowego korpusu 40 przy mocującej części może dokładnie otaczać ścienną konstrukcję 37 i wycięcie 36 przykrywki 18, 18' a mocująca część 43, rozcinający styk 45 jest wykonana w kształcie, który może być przyjmowany przez wycięcie 36 na przykrywce 18, 18'. Powyższe kształty, prowadzący ząb 55, prowadząca szczelina 38, zaczepowy element 59 oraz wklęsła część 58 współpracują ze sobą, by umożliwić wprowadzenie wtyku 20 w przykrywkę 18, 18' pewnie z prawidłowym pasowaniem.

Aby osiągnąć ten cel, że inne wtyki łączące mogą być dalej wprowadzone we wtyk 20, inne wtyki łączące są również wykonane zgodnie z kształtem wtyku 20, a korpus 40 każdego wtyku można wprowadzić w kołpak 41 innego wtyku. Dlatego zewnętrzny kształt kołpaka 41 wtyku 20 jest zasadniczo taki sam jak elementy prowadzące na przykrywce 18, 18' a kołpak 41 ma również otwory służące jako kanały, poprzez które wchodzą styki łączące drugiego wtyku. Jak pokazano na fig. 8 i 9, kołpak 41

PL 209 001 B1 ma w swym wierzchołku otwory 60. Konstrukcja ścianki wokół otworów 60 tworzy konstrukcję ścianek 62, a na powierzchni ścianki przy konstrukcji ścianek 62 utworzone jest zagłębienie 61. Konstrukcja ścianek 62 jest przeznaczona do umieszczenia w niej przytrzymującej części 43 łączących styków korpusu 40 innego wtyku. Otwory 60 są wykonane w kształcie podobnym do kształtu otworów 35 w przykrywce 18, 18' a kształ ty zagłębienia 61 i konstrukcji ś cianek 62 są takie same, jak kształ ty zagłębienia 36 i struktury ścianek 37 (patrz fig. 1 i 7). Ponadto utworzona jest również prowadząca szczelina 64 (patrz fig. 7), tak że kiedy inne takie same lub podobne wtyki łączące są wprowadzane we wtyk 20 od góry, prowadząca szczelina 64 wtyku 20 może pomieścić prowadzący ząb 55 innego wtyku. Wklęsły obszar 68 podobny do wklęsłej części 58 przykrywki 18, 18' jest również utworzony powyżej zaczepowej szczeliny 48 ściennej powierzchni kołpaka 41 (patrz fig. 1 i 2), która również służy do przyjęcia łączącego członu 59 innego wtyku, tak że wtyki te trzymają się nawzajem, gdy są ułożone w stos. Fig. 10 przedstawia sytuację, w której dwa wtyki 20 są ułożone w stos. Połączenie styków w ułożonych w stos wtykach przedstawione jest na fig. 3, gdzie pierwsza część końcowa 50 (kamertonowa wtykowa część 5) łączącego styku 45 jest elektrycznie połączona z drugą częścią końcową 51 innego wtyku 20.

W korzystnym przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku połączenia przewodów i styki są osłonięte szczeliwem zabezpieczającym przed wilgocią. Szczeliwo to jest nałożone wokół połączeń przewodów i styków w podstawie 21, przykrywce 18, 18' korpusie 40 i kołpaku 41.

W trzecim przykł adzie realizacji przedmiotowego wynalazku wtyk 80 dołączony do łączówki 16 może być również elementem o działaniu zabezpieczającym przed prądem elektrycznym. Fig. 11 i 12A przedstawiają element zabezpieczający przed przepięciem i pętlę, a fig. 14 i 12B przedstawiają inne środki ochrony przeciwprzetężeniowej. Te dwa elementy są wykonane tak, by nadawały się do wprowadzenia we wtyki o podobnych kształtach. Element ochrony przepięciowej z fig. 11 zawiera dwa styki o kształcie podobnym do kształtu łączących styków 45, dołączone do uziemiającego styku 85 poprzez ograniczający napięcie element 87 umieszczony pomiędzy nimi. Styk ten zawiera również stykową część 86 służącą do usuwania izolacyjnej warstwy z przewodu i kamertonową stykową część 84, a ponadto zawiera uziemiający styk 85, którego tylne zakończenie jest dołączone do ostrzowego styku 88. Po połączeniu z wtykowym korpusem 82 uziemiający styk 85 jest częściowo odsłonięty na zewnątrz wtykowego korpusu 82, jak pokazano na fig. 13. W korzystnym przykładzie realizacji ograniczający napięcie element 87 może być diakiem, albo dwukierunkową diodą trygerującą, która w normalnym stanie nie przewodzi, a przechodzi w stan przewodzenia, kiedy napięcie przewyższy zadaną wartość, np. 270 V. Zaletą takiego specjalnego elementu są niewielkie wymiary, a średnica tego elementu wynosi w przybliżeniu 5 mm (w przybliżeniu 0,2 cala). Ograniczający napięcie element 87 jest dołączony do uziemiającego styku 85 poprzez ostrzowy styk 88, przy czym ten ostrzowy styk 88 i uziemiający styk 85 są wykonane jako jeden element. Niepokazana na tym rysunku ścianka jest utworzona wzdłuż wewnętrznej powierzchni korpusu 82, aby wspierać i ustalać położenie uziemiającego styku 85.

Figura 14 przedstawia element zabezpieczenia przetężeniowego zastosowany we wtykowym korpusie 82, który zawiera dwa zestawy styków mających kształt podobny do kształtu łączących styków 45. Każdy zestaw styków zawiera styk 96 z usuniętą warstwą izolującą oraz kamertonowy styk 94, który jest utworzony jako dwa elementy (patrz fig. 15). W miejscu, gdzie te dwa styki stykają się z ograniczającym prąd elementem 97, utworzony jest wystający punkt, tak aby ułatwić styk elektryczny z dwiema przeciwległymi stronami ograniczającego prąd elementu 97. Element ochrony przetężeniowej zawiera ponadto uziemiający styk 95, a końcowa część uziemiającego styku 95 jest w styku elektrycznym z ograniczającym napięcie elementem 98. Ograniczający napięcie element 98 jest zwykle lampą jarzeniową, tak że ze styku uziemiającego może być uwalniana nadmierna moc, kiedy napięcie jest zbyt wysokie. Po połączeniu uziemiającego styku 95 z wtykowym korpusem 82 część uziemiającego styku 95 jest odsłonięta na zewnątrz wtyku 80, jak pokazano na fig. 13. Ograniczający prąd element 97 może być elementem o dodatnim współczynniku zmian rezystywności w funkcji temperatury (PRCT) i jest zwykle wykonany z materiału ceramicznego. Kiedy natężenie prądu przewyższa zakres roboczy, materiał ten jest ogrzewany, a rezystancja materiału zwiększa się, przez co maleje natężenie prądu.

W celu zapewnienia połączenia elektrycznego z pł ytą uziemiają c ą , na fig. 16 łączówka 16 ma element uziemiający, który korzystnie jest płytowo ukształtowanym elementem 89 przebiegającym na długości łączówki 16. Uziemiająca płyta 89 jest korzystnie dołączona do podstawy 21, ale może być również dołączona do przykrywki 18, 18'. Uziemiająca płyta 89 zawiera wiele rozwidlonych kolców (nie pokazano), które są usytuowane w miejscach odpowiadających uziemiającym stykom 85 i 95, tak aby

PL 209 001 B1 były dołączone do uziemiających styków 85 i 95. Kiedy zatem wtyk 80 jest mocowany do łączówki 16, uziemiające styki 85, 95 są automatycznie sprzęgane z kolcami na uziemiającej płycie 89. Uziemiająca płyta 89 może być następnie dołączona do uziemiającej płaszczyzny w dowolny dogodny sposób, np. dołączona do ramy 90 wychodzącej na zewnątrz (patrz fig. 17). Rama ta może być następnie dołączona do płaszczyzny uziemiającej poprzez przewody o dużym przekroju (np. przewody o rozmiarze 6 AWG, czyli o ś rednicy w przybliż eniu 4 mm).

Zaletą stosowania wtyku 80 jest zapobieganie uszkodzeniu lub zmniejszanie uszkodzenia przewodów i innych elementów na skutek nagłego wzrostu napięcia lub natężenia prądu w przewodzie, np. przy uderzeniu pioruna. Chronione są wszystkie elementy zawarte w pętli utworzonej z wtykiem 80 posiadającym środki zabezpieczenia elektrycznego. Jeżeli wtyk 80 zostanie przemieszczony z położenia na łączówce 16 do innego miejsca przez połączenie mostkujące, odpowiednio przemieści się też pętla zabezpieczenia. Konieczne jest zatem przeprowadzenie oddzielnie zmiany obwodu ochronnego, jak również umieszczenie pętli ochrony w miejscach usytuowania wszystkich przykrywek 18, 18' łączówki 16. Ponieważ kołpak 81 wtyku 80, posiadający pętlę ochrony, ma taki sam kształt jak kształt kołpaka 41 wtyku 20, we wtyk 80 można wprowadzić każdy wtyk 20. Dlatego pętla ochrony może zapewniać ochronę dla wszystkich wtyków 20 wprowadzonych na nią. Operator może ewentualnie połączyć jedną stronę łączówki 16 z pierwszym pęczkiem przewodów 23 i pozostawić drugą stronę bez połączenia z jakimikolwiek przewodami oraz dołączyć wtyk 80 posiadający pętlę ochrony do łączówki 16, a następnie dołączyć drugi pęczek przewodów 63 do wtyku 80, albo też może wprowadzić wtyk 20 po wprowadzeniu wtyku 80 do łączówki 16, do której jest dołączony pierwszy i drugi pęczek przewodów 23, 63, a zatem chronione są tylko elementy pętli posiadającej wtyk 80. Postępowanie można wybrać w zależności od odpowiednich wymagań.

Łączówka do połączeń krzyżowych według przedmiotowego wynalazku została przedstawiona w wymienionych powyż ej przykł adach realizacji, ale bez odchodzenia od ducha przedmiotowego wynalazku można wprowadzać modyfikacje niniejszego wynalazku. Przykładowo, jak pokazano na fig. 1, łączówka 16 ma dodatkowy ochronny kołpak 31, który ma następujące dwa zadania: po pierwsze, ten ochronny kołpak 31 zakrywa otwory 35 w przykrywce 18, 18' która nie jest dołączona do wtyku, aby chronić elementy wewnętrzne, takie jak złącza lub szczeliwo odporne na wilgoć, przed zanieczyszczeniem substancjami obcymi; po drugie, ochronny kołpak 31 może być wykorzystywany do rozpoznawania go: niezależnie od tego, czy przykrywka 18, 18' ma otwory 35, kołpak ochronny o różnych barwach może sygnalizować funkcje lub rodzaje sygnału pęczków przewodów wewnętrznych. Ochronny kołpak 31 może być również zainstalowany niezależnie poza wtykowym kołpakiem 41, który został dołączony do przykrywki 18, 18'. Chociaż ochronny kołpak 31 przedstawiony na rysunku jest jednoczęściowo utworzoną taśmą i może przykrywać otwory w wielu przykrywkach 18, 18' zgodnie z duchem przedmiotowego wynalazku ochronny kołpak 31 może być podzielony na oddzielne elementy, z których każdy przykrywa pojedynczą przykrywkę 18, 18'. Ponadto na każ dym zakończeniu podstawy 21 może być utworzone gniazdo 27 do przyjmowania sygnalizującego elementu 99, na którym może być utworzony jakiś znak.

Ponadto, łączówka 16 może mieć przykrywkę 18, 18' nadającą się do obejmowania równocześnie pięciu pęczków przewodów, albo też rozmiar przykrywki 18, 18' i podstawy 21 odpowiadający pojedynczemu rzędowi końcówek 30 może zostać zmniejszony, aby zmniejszyć szerokość przykrywki 18, 18' i podstawy 21. Inaczej mówiąc, szerokość części przykrywki 18, 18' i podstawy 21 przeznaczona do wspierania pojedynczego rzędu końcówek 30 i mająca określone elementy ustalania położenia jest zmniejszona, albo też długość podstawy 16 zostaje zwiększona w celu przyjęcia dwudziestu pięciu pęczków przewodów w odróżnieniu od pierwotnej długości umożliwiającej przyjęcie dziesięciu pęczków przewodów; albo też długość przykrywki 18, 18' zostaje zwiększona; albo też zastosowana jest inna struktura kontaktu z pętlą ochronną; albo też do przykrywki 18 dodane są inne elementy elektroniczne, takie jak łączniki zdalne (RIT lub MTU), filtry częstotliwości radiowej (RFI), półpierścienie, elementy przeciwzwarciowe i inne elementy ograniczające przepięcie lub przetężenie. Wymienione wyżej i inne modyfikacje zostały uwzględnione w zastrzeżeniach patentowych niniejszego wynalazku i załączone zastrze ż enia patentowe niniejszego wynalazku obejmują je.

Claims (15)

1. Łączówka do połączeń krzyżowych zawierająca podstawę;

co najmniej jeden zestaw końcówek usytuowanych w podstawie, przy czym końcówka ma pierwsze zakończenie i drugie zakończenie, a pierwsze zakończenie jest stosowane do łączenia z pierwszym pęczkiem przewodów, zaś drugie zakończenie jest stosowane do łączenia z drugim pęczkiem przewodów;

co najmniej pierwszą przykrywkę umieszczoną rozłączalnie na podstawie i posiadającą wsporcze elementy do wspierania pierwszego pęczka przewodów, przy czym te wsporcze elementy pierwszej przykrywki są usytuowane w położeniu odpowiadającym pierwszemu zakończeniu końcówki; znamienna tym, że co najmniej druga przykrywka (18') jest rozłączalnie umieszczona na podstawie (21) i posiada elementy wsporcze do wspierania drugiego pęczka przewodów, przy czym elementy wsporcze drugiej przykrywki są usytuowane w położeniu odpowiadającym drugiemu zakończeniu (92) końcówki (30), przy czym co najmniej jedna z pierwszych przykrywek (18) i drugich przykrywek (18) ma zestaw otworów (35), a łączówka do połączeń krzyżowych (16) zawiera ponadto co najmniej jeden wtyk (20, 80), który zawiera:

elektrycznie izolujący korpus (40) posiadający pierwsze zakończenie i drugie zakończenie, przy czym korpus ma zestaw łączących styków (45), z których każdy ma pierwszą część końcową (50) usytuowaną przy pierwszym zakończeniu korpusu i przeznaczoną do tworzenia połączenia elektrycznego z jednym zakończeniem końcówki (30) w podstawie (21) oraz drugą część końcową (51), która jest usytuowana przy drugim zakończeniu korpusu i jest przeznaczona do tworzenia połączenia elektrycznego z trzecim pęczkiem przewodów;

kołpak (41) umieszczony rozłączalnie przy drugim zakończeniu korpusu (40) i posiadający elementy wsporcze służące do wspierania trzeciego pęczka przewodów, przy czym elementy wsporcze kołpaka (41) są usytuowane w położeniu odpowiadającym drugiej części końcowej (51) styku łączącego (45);

a wtyk (20) jest połączony z pierwszą przykrywką (18) lub drugą przykrywką (18'), pierwsza część końcowa (50) styku łączącego (45) łączy jedno zakończenie końcówki (30) w podstawie (21) przez przeprowadzenie przez zestaw otworów (35) pierwszej przykrywki (18) lub drugiej przykrywki (18').

2. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że jedna krawędź pierwszej przykrywki (18) i jedna krawędź drugiej przykrywki (18') są przymocowane przegubowo do podstawy (21).

3. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwsza część końcowa (50) styku łączącego (45) zawiera część kamertonową, a druga część końcowa (51) styku łączącego (45) zawiera część usuwającą izolację przewodu.

4. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że korpus (40) wtyku (20) zawiera ponadto element pasujący (55) usytuowany na pierwszym jego zakończeniu, przy czym co najmniej jedna pierwsza przykrywka (18) i/lub druga przykrywka (18') zawiera konstrukcję (38, 64) do przyjmowania tego elementu pasującego.

5. Łączówka według zastrz. 4, znamienna tym, że pierwsza przykrywka (18) i druga przykrywka (18') odpowiednio zawierają elementy ustalające położenie, wykonane wokół każdego z otworów (35), przy czym element ustalający położenie jest wykonany tak, że kiedy wtyk jest spasowany z pierwszą przykrywką (18) lub drugą przykrywką (18'), otwory (35) są tak usytuowane, aby łączyć każdą z końcówek (33) w zestawie z odpowiednim jednym ze styków łączących (45) we wtyku (20), zaś pierwsze zakończenie wtyku jest ukształtowane do spasowania z elementem ustalającym położenie.

6. Łączówka według zastrz. 5, znamienna tym, że element ustalający położenie zawiera konstrukcję (37, 62) utworzoną przez ścianki, która tworzy wgłębienie (36, 61) wokół otworu (35).

7. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera ponadto ochronny kołpak (31) usytuowany na zewnątrz co najmniej jednej pierwszej przykrywki (18) i drugiej przykrywki (18').

8. Łączówka według zastrz. 5, znamienna tym, że kołpak wtyku (41) wtyku (20) ma zestaw otworów (60) i elementy ustalające położenie, przy czym kołpak wtyku (41) wtyku (20) jest odpowiedni do spasowania z pierwszym zakończeniem drugiego wtyku, a styki łączące drugiego wtyku są odpowiednie do wchodzenia w otwory wtyku (20), tak aby tworzyć połączenie elektryczne ze stykami łączącymi wtyku.

9. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera ponadto ochronny kołpak (31) usytuowany na kołpaku wtyku (41).

PL 209 001 B1

10. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że podstawa (21) ma wiele zestawów końcówek (30) i ich ilość w pierwszych przykrywkach (18) i drugich przykrywkach (18') jest taka sama, przy czym pierwsza przykrywka jak i druga przykrywka są usytuowane w położeniu odpowiadającym każdemu zestawowi końcówek (30) w podstawie (21).

11. Łączówka według zastrz. 10, znamienna tym, że co najmniej jedna z pierwszych przykrywek (18) i z drugich przykrywek (18') są wykonane jako jeden element.

12. Łączówka według zastrz. 1, znamienna tym, że wtyk (80) ma elektryczne elementy ochronne (87, 97, 98) do zapewniania ochrony elektrycznej przez ograniczanie albo wysokiego napięcia na stykach łączących albo prądu przepływającego przez styki łączące, przy czym elektryczne elementy ochronne zawierają styk uziemiający (85).

13. Łączówka według zastrz. 12, znamienna tym, że ponadto zawiera przewodzącą płytę uziemiającą przymocowaną do podstawy (21), przy czym wykonane jest połączenie elektryczne pomiędzy stykiem uziemiającym elementu ochrony elektrycznej (87, 97, 98) a płytą uziemiającą (85).

14. Łączówka według zastrz. 13, znamienna tym, że ponadto zawiera ramę (90) elektrycznie podłączoną do płyty uziemiającej (85).

15. Łączówka według zastrz. 12, znamienna tym, że pierwsza część końcowa styku łączącego obejmuje część kamertonową, a jej druga część końcowa jest wykonana z częścią usuwającą izolację przewodu; a ponadto elementy ochrony elektrycznej zawierają ograniczający napięcie element (87, 98) umieszczony pomiędzy stykami łączącymi i elektrycznie połączony z nimi, przy czym styk uziemiający styka się elektrycznie z elementem ograniczającym napięcie, a część styku uziemiającego (85) jest po zmontowaniu odsłonięta na zewnątrz wtyku (80).