PL177864B1 - Uchwyt do rur i kabli, zawierający część stopową i obejmę - Google Patents

Abstract

1. Uchwyt do rur i kabli, zawierajacy czesc stopowa i obejme, przy czym czesc sto- powa sluzy do mocowania na elemencie kon- strukcyjnym, a przynajmniej jedna odstajaca od czesci stopowej lukowata obejma o swo- bodnym koncu, sluzy do uchwycenia rur i ka- bli w przestrzeni uchwytowej utworzonej przynajmniej przez jedna obejme, znamien- ny tym, ze obejma (2) w odstepie od wolnego konca (2a) posiada przegub (3) o osi wahan równoleglej do centralnej osi (A) przestrzeni uchwytowej (4), który umozliwia odchylanie wolnego obszaru koncowego (2b) do prze- strzeni uchwytowej (4). F i g . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest uchwyt do rur i kabli zawierający część stopową i obejmę, przy czym część stopowa służy do mocowania na elemencie konstrukcyjnym, a przynajmniej jedna odstająca od części stopowej łukowata obejma o swobodnym końcu, służy do uchwycenia rur i kabli w przestrzeni uchwytowej utworzonej przez obejmę. Uchwyty tego rodzaju służą do mocowania rur i kabli na elementach konstrukcyjnych. Chodzi tu o rury do instalacji wszelkiego rodzaju oraz o kable takie jak kable elektryczne oraz tp. Rury i kable mocuje się w ten sposób, że obejmowane są one częściowo przez obejmę uchwytu, a część stopową uchwytu mocuje się do danego elementu konstrukcyjnego. Zamocowanie części stopowej do elementu konstrukcyjnego przeprowadza się w różny sposób, np. za pomocą elementów mocujących w postaci bezpośrednio wbijanych gwoździ lub w postaci sworzni.

Istnieje również możliwość bezpośredniego umocowania części stopowej na elemencie konstrukcyjnym, np. za pomocą kleju, spawania lub połączenia kształtowego, w odpowiednio wykonanym otworze. Obejma uchwytu może być wykonana w różny sposób. Szeroko stosowane wykonanie polega na ukształtowaniu jej łukowo, tak że pomiędzy częścią stopową i swobodnym końcem obejmy tworzy się przestrzeń uchwytowa. Przestrzeń ta pod względem kształtu może być tak ukształtowana, że nadaje się do osadzenia w niej wielu rur i kabli. Liczba obejm wystających z części stopowej nie ogranicza się do jednej tak, że dla określonych zastosowań z jednej części stopowej może wystawać dwie lub więcej obejm. Rury i kable mocowane na elementach konstrukcyjnych, zależnie od zastosowania i przeznaczenia, mają silnie zróżnicowane średnice. Ponieważ uchwyty do rur i kabli z reguły wykonuje się z mniej lub bardziej elektrycznego materiału, np. ze sztucznego tworzywa, określona różnica średnic może być dopuszczalna dzięki wspomnianej elastyczności. Jeżeli jednak różnice średnic wykraczają poza pewne granice, to konieczne jest stosowanie uchwytów różnej wielkości, co jest nieekonomiczne, gdyż producent musi stosować różne narzędzia do ich wytwarzania i musi utrzymywać je na składzie, co jest uciążliwe zarówno dla producenta jak i dla użytkownika.

ΥΠ 864

Poza wykorzystaniem samej tylko elastyczności, znane jest również stosowanie innych środków, jak np. znany z DE-PS 26 33 528 uchwyt do rur i kabli. W tym znanym rozwiązaniu powierzchnia podstawy części stopowej nachylona jest pod pewnym kątem tak, że uchwyt można ustalić przy różnym nachyleniu.

Nawet to znane rozwiązanie w powiązaniu z wykorzystaniem elastyczności, nie może sprostać wszystkim wymaganiom wynikającym z różnic zachodzących w średnicach. Poza tym, przy pozycjonowaniu uchwytu, przed jego umocowaniem, powstają pewne trudności, gdyż część stopowa nie ma jednoznacznie określonej powierzchni podstawy.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie uchwytu do rur i kabli, który nadaje się do chwytania rur i kabli o różnych średnicach, ajednocześnie można go łatwo umocować do elementu konstrukcyjnego.

Według wynalazku zadanie to zostało rozwiązane przez to, że obejma uchwytu do rur i kabli, w odstępie od wolnego końca posiada przegub o osi wahań równoległych do centralnej osi przestrzeni uchwytowej, który umożliwia odchylenie wolnego obszaru końcowego do przestrzeni uchwytowej.

Układ przegubu według wynalazku stwarza możliwość zmiany wielkości przestrzeni uchwytowej uchwytu do rur i kabli. Odchylenie wolnego obszaru końcowego obejmy, zmniejsza przestrzeń uchwytową. Ponieważ przegub odchyla się tylko do przestrzeni uchwytowej, w stanie nie odchylonym wolny obszar końcowy obejmy przyczynia się do obejmowania rury względnie kabla, na całym obwodzie.

Jeżeli za pomocąuchwytu według wynalazku mocuje się rurę względnie kabel o mniejszej średnicy, wolny obszar końcowy opierając się o element konstrukcyjny, odchyla się tak, że powstaje zmniej szenie się przestrzeni uchwytowej, co umożliwia wystarczaj ące zamocowanie rury względnie kabla o mniejszej średnicy. Jeżeli mocuje się na elemencie konstrukcyjnym rurę lub kabel o większej średnicy, to ze względu na elastyczność uchwytu jego przestrzeń uchwytowa powiększa się przy mocowaniu części stopowej do elementu konstrukcyjnego. Pomimo powiększenia się przestrzeni uchwytowej opasanie mocowanej rury względnie kabla jest wystarczające, gdyż przyczynia się do tego również wolny koniec, ze względu na specjalne wykonanie przegubu. Niezamierzone uwolnienie rur względnie kabli o większych średnicach, jest wskutek tego uniemożliwione.

Dla uzyskania wystarczającej zmiany wielkości przestrzeni uchwytowej, odstęp przegubu od wolnego końca odpowiada 0,2 do 0,4 całkowitej długości łuku obejmy. Przy zmniejszeniu przestrzeni uchwytowej przez odchylanie wolnego obszaru końcowego obejmy, korzystnym jest, gdy przegub położony jest w płaszczyźnie strony czołowej części stopowej, zwróconej do elementu konstrukcyjnego. Wskutek tego, przy mocowaniu części stopowej do elementu konstrukcyjnego, na skutek przylegania wolnego obszaru końcowego, przestrzeń uchwytowa zmniejsza się na tyle, że mocowane rury i kable zamocowane są wystarczająco. Przy zastosowaniu tworzywa sztucznego jako materiału na uchwyty, wykonanie przegubu polega na osłabieniu przekroju poprzecznego obejmy.

Dla zapewnienia, że oddzielony przez osłabienie przekroju poprzecznego wolny koniec obejmy będzie się odchylał tylko w kierunku do przestrzeni uchwytowej, korzystnie pozostałość osłabionego przekroju poprzecznego składa się z paska materiału przebiegającego równolegle do osi centralnej obejmy, który to pasek usytuowany jest od strony przestrzeni uchwytowej. Obszary obejmy zawierającej osłabienie przekroju poprzecznego, przylegające od zewnątrz do paska przesmyku materiału, tworzą wystarczający opór przeciwdziałający odchyleniu się wolnego obszaru końcowego na zewnątrz. W ten sposób zapewnione jest, że oddzielony przegubem wolny obszar końcowy obejmy, przy mocowaniu rur i kabli o większej średnicy, przyczynia się do mocowania przez powodowane przez niego opasanie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia uchwyt do rur i kabli według wynalazku, fig. 2 - uchwyt do rur i kabli według fig. 1, z zamocowaną rurą o mniejszej średnicy, a fig. 3 przedstawia uchwyt według fig. 1, z zamocowaną rurą o większej średnicy.

177 864

Nafig. 1 przedstawiony jest uchwyt do rurikablizczęściąstopowąl i z obejmą2. W odstępie od wolnego końca 2a obejma 2 posiada przegub 3 w postaci osłabienia przekroju poprzecznego. Pozostałość przekroju poprzecznego w miejscu tego osłabienia tworzy przesmyk 3a, który usytuowany jest równolegle do centralnej osi A przestrzeni uchwytowej 4 otoczonej obejmą 2. Jak widać ponadto z fig. 1, przegub 3 znajduje się w płaszczyźnie E zaznaczonej linią osiową, utworzonej przez czołową stronę 1b części stopowej 1.

Jakjuż wspomniano uchwyt do rur i kabli, za pomocąjego części stopowej 1 można mocować do elementu konstrukcyjnego w najrozmaitszy sposób. Jeżeli przykładowo stosuje się elementy mocujące w postaci gwoździ lub sworzni, to część stopowa 1 posiada wtedy przelotowy otwór 1a, służący do wprowadzania odpowiedniego elementu mocującego.

Na fig. 2 i 3 przedstawione sąprzykłady zastosowania uchwytu według fig. 1 w połączeniu z elementem konstrukcyjnym 8. W przypadku fig. 2, do elementu konstrukcyjnego 8 umocowana jest rura 5 o mniejszej średnicy. W tym celu stopa 1 umocowanajest do elementu 8 za pomocąelementu mocującego 6. Ze względu na istnienie przegubu 3, wolny obszar końcowy 2b obejmy 2 opierając się o element konstrukcyjny 8, odchyla się.

W przypadku zastosowania według wynalazku fig. 3, do elementu 8 zamocowana jest rura 7 o większej średnicy. W tym celu część stopowa 1 zamocowanajest do elementu konstrukcyjnego 8 za pomocą elementu mocującego 6, przy czym ze względu na elastyczność, obejma 2 jest lekko przygięta w stosunku do części stopowej 1. Powstaje przez to powiększenie przestrzeni uchwytowej 4. Na fig. 3 przedstawione jest jak, mimo powiększenia przestrzeni uchwytowej 4 obejmy 2, zapewnione jest wystarczające opasanie rury 7, przy czym przyczynia się do tego również wolny obszar końcowy 2b, gdyż ze względu na przegub 3 według wynalazku, wolny obszar końcowy 2b zabezpieczony jest przed odchyleniem się na zewnątrz.

Jako materiał na uchwyt do rur i kabli, stosuje się według wynalazku sztuczne tworzywo. Przy mocowaniu wielu rur i kabli obok siebie, istnieje możliwość takiego ukształtowania obejm, że powstaje wiele przestrzeni uchwytowych jedna za drugą, przy czym w takim przypadku proponuje się aby w ostatniej przestrzeni uchwytowej w kierunku wolnego końca, stworzyć możliwość zmieniania jej wielkości przez zastosowanie przegubu. Istnieje również możliwość usytuowania różnej liczby obejm przy jednej części stopowej.

177 864

177 864

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Uchwyt do rur i kabli, zawierający część stopową i obejmę, przy czym część stopowa służy do mocowania na elemencie konstrukcyjnym, a przynajmniej jedna odstająca od części stopowej łukowata obejma o swobodnym końcu, służy do uchwycenia rur i kabli w przestrzeni uchwytowej utworzonej przynajmniej przezjedną obejmę, znamienny tym, że obejma (2) w odstępie od wolnego końca (2a) posiada przegub (3) o osi wahań równoległej do centralnej osi (A) przestrzeni uchwytowej (4), który umożliwia odchylanie wolnego obszaru końcowego (2b) do przestrzeni uchwytowej (4).
2. 2. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że odstęp przegubu (3) od wolnego końca (2a) odpowiada 0,2 do 0,4 całkowitej długości łuku obejmy (2).
3. 3. Uchwyt według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przegub (3) usytuowany jest w płaszczyźnie (E) utworzonej przez stronę czołową (1b) części stopowej (1) zwróconą do elementu konstrukcyjnego (8).
4. 4. Uchwyt według jednego z zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przegub (3) utworzony jest przez osłabienie przekroju poprzecznego obejmy (2).
5. 5. Uchwyt według zastrz. 4, znamienny tym, że pozostałość przekroju poprzecznego w miejscu jego osłabienia tworzy przesmyk (3a) sąsiadujący z przestrzeniąuchwytową(4), usytuowany równolegle do centralnej osi (A) przestrzeni uchwytowej (4).