NL9002183A - Werkwijze voor het in een levend wezen inbrengen van een transponder. - Google Patents

Description

Werkwijze voor het in een levend wezen inbrengen van een transponder.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het in een levend wezen inbrengen van een transponder met behulp van een geleider nabij de oorbasis.

In levende wezens worden transponders ingebracht om deze te kunnen identificeren. Een transponder is een in een behuizing opgenomen zend-ontvangst-eenheid met een geheugen. Bij het aanstralen van buiten van de daarbij behorende antenne worden de opgeslagen gegevens door de zendeen-heid uitgestuurd, zodat op afstand identificatie van de betreffende dieren plaats kan vinden. De opgeslagen gegevens zijn uniek voor elk dier door de gebruikte codering. Voor het inbrengen van transponders worden in het algemeen pistolen gebruikt voorzien van een naaldvormige geleider. Met deze naaldvormige geleider wordt op een of andere wijze een opening in de huid gemaakt, waarna de geleider verder in het lichaam van het betreffende dier ingebracht wordt. Vervolgens wordt de transponder door de geleider uitgeworpen, hetzij door middel van een stang hetzij door middel van fluïdumdruk.

Een dergelijke werkwijze is bekend uit de Nederlandse aanvrage 88.02482. Daarin wordt in het bijzonder een inbrengplaats voor levende wezens, zoals varkens, beschreven achter het oor. Hoewel deze wijze van inbrengen voor veel dieren bleek te voldoen, is gebleken dat deze ongeschikt is voor dieren met bewegende oren, zoals runderen. In tegenstelling tot varkens bewegen oren van runderen in aanzienlijke mate en bovendien hebben dergelijke dieren de gewoonte langs stangen van voeder-inrichtingen en dergelijke te wrijven met de kop. Door deze bewegingen wordt de transponder beschadidgd en/of uit het lichaam gedreven. Bovendien bestaat het nadeel dat de transponder verhoudingsgewijs makkelijk toegankelijk is.

Het is het doel van de onderhavige aanvrage deze nadelen te vermijden en het voorzien in een inbrengplaats voor transponders voor runderen.

Dit doel wordt bij een hierboven beschreven werkwijze verwezenlijkt doordat de inbrengplaats van de geleider in de huid zich tussen de basis van de oorschelp en het meest nabij de huid liggende deel van het driehoekige stukje kraakbeen (cartilago scutiformis) bevindt. Dit driehoekige stukje kraakbeen of schildvormig kraakbeen is een voor runderen typisch fenomeen. Dit is een los deel en bevindt zich aan de voorzijde van de oorbasis. Het wordt omgeven door de spieren van de oorschelp en de kauwspieren. Het driehoekige stukje kraakbeen is van buiten af goed voelbaar en ligt met de basis tegen de schedel en met de top tegen de oorschelp. Door het in de omgeving van de oorschelp betasten van het rund kan het driehoekige stukje kraakbeen gemakkelijk gevonden worden, zodat op eenduidige wijze de inbrengplaats vastligt.

Gebleken is dat door het op zijn plaats inbrengen van de transponder, bewegingen van het oor alsmede wrijven van de kop langs stangen en andere ruwe voorwerpen geen invloed heeft op het wegbewegen van de transponder.

In de beschrijving en de conclusies moeten aanduidingen als voor en achter, enz. begrepen worden uitgaande van de positie van het dier.

Volgens een van voordeel zijnde uitvoering is de inbrengrichting van de geleider in hoofdzaak evenwijdig aan het driehoekige stukje kraakbeen.

de positie van de transponder onder het driehoekige stukje kraakbeen kan elke voorstelbare zijn. Om dit te verwezenlijken, kan de richting van de geleider variëren van loodrecht op de langsrichting van het levende wezen tot in hoofdzaak evenwijdig aan de langsrichting van het levende wezen. Het loodrecht op het levende wezen aanbrengen van de transponder heeft als voordeel, dat de uitlezing daarvan vergemakkelijkt wordt indien men zich naast het dier bevindt. Anderzijds bestaat daarbij met name bij jonge dieren het gevaar, dat de schedel getroffen wordt. Om dit te vermijden, verdient het de voorkeur de geleider evenwijdig aan de langsrichting van het dier in te brengen. In alle gevallen strekt de inbrengbaan van de geleider zich uit onder het driehoekige stukje kraakbeen. De inbrengplaats van de transponder ligt bij voorkeur voorbij het driehoekig stukje kraakbeen in het verlengde van de inbrengbaan van de geleider. In deze positie is gebleken, dat de transponder ook na langdurige plaatsing niet zal gaan "zwerven". Dit betekent dat het na het slachten van het dier bijzonder eenvoudig is de transponder terug te vinden en gewaarborgd is dat deze zich niet op een andere plaats bevindt. Eveneens wordt de transponder op deze wijze op een niet-voelbare plaats aangebracht die indien het dier nog in leven is, bijzonder moeilijk te bereiken is. Dit voorkomt fraude met transponders. Bij voorkeur bevindt de inbrengplaats van de geleider in de huid zich op of voor de hartlijn van de oorschelp.

De uitvinding zal hieronder nader aan de hand van een in de tekening afgebeeld uitvoeringsvoorbeeld verduidelijkt worden. Daarbij toont:

Fig. 1 in zijaanzicht de kop van een rund;

Fig. 2 de kop volgens Fig. 1 in bovenaanzicht en

Fig. 3 een dwarsdoorsnede volgens de lijn III-III in Fig. 2 waar bij tevens schematisch het inbrengen van een transponder getoond is.

In Fig. 1 is in het geheel met 1 de kop van een rund aangegeven. Het oor is met 2 aangegeven en met 3 is aangegeven de inbrengplaats voor transponder. Dit is nogmaals verduidelijkt in Fig. 2, dat een bovenaanzicht van Fig. 1 is, weergegeven. Daarin is schematisch het driehoekige stukje kraakbeen met 4 aangegeven. Dit is eveneens bekend onder de aanduiding "scutilum" en in het Engels onder "scutiform cartilage”. Dit driehoekigvormig stukje kraakbeen 4 strekt zich ongeveer evenwijdig aan de huid uit tussen de basis van de oorschelp en de schedel. Met 8 is het kraakbeen van de oorschelp aangegeven. Dit is verder in Fig. 3 verduidelijkt. Daarin is een inector 5 voorzien van een inbrengnaald 6 voor transponders 7 getoond. De injector 5 wordt in de huid voor de hartlijn van de oorschelp aangebracht. De transponder is in de naar buiten gebrachte positie getoond, d.w.z. op de definitieve plaats. Het blijkt dat deze enigszins voorbij het driehoekige stukje kraakbeen 4 bijzonder goed beschermd opgenomen is. Gebleken is, dat bij het op deze wijze inbrengen de transponder niet verloren raakt indien het rund bijvoorbeeld tussen stangen van een voederinrichting beweegt en bij het terugbewegen zijn oren omklappen. Eveneens is het door de verhoudingsgewijs beschutte plaats moeilijk de transponder bij het levende wezen voor frauduleuze doeleinden te verwijderen. Door het in het kopgedeelte aanbrengen is automatische herkenning bij automatische voederstations mogelijk. Daardoor is het mogelijk dat wanneer het dier het voederverstrekkingspunt nader met behulp van elektronische herkenning de voederverstrekking in gang gezet wordt. Anderzijds is het zo, dat na het slachten verhoudingsgewijs eenvoudig de transponder terug gevonden kan worden. Gebleken is, dat deze zich gedurende de levensduur van het dier niet verplaatst. Daarbij kan de transponder samen met het afsnijden van het oor van het dier verwijderd worden. Het weefsel waar de transponder aangebracht wordt, en het direkt omgevende weefsel, wordt niet direkt voor menselijke menselijke consumptie toegepast, maar pas na verdere bewerking. Daardoor wordt geen schade toegebracht aan de waarde van het karkas en is de kans dat de transponder door een fout bij het slachten in het consumptiecircuit terecht komt minimaal. De inbrengpositie is hier in hoofdzaak loodrecht op de langsas van het dier getoond, maar begrepen moet worden, dat het slechts van belang is, dat de transponder zich onder het driehoekige stukje kraakbeen vindt. Daarom kan de naald 6 eveneens in andere posities tot aan evenwijdig aan de langsrichting van het dier worden ingebracht.

Hoewel aan de hierboven beschreven inbrengplaats de voorkeur gegeven wordt, moet begrepen worden dat talrijke wijzigingen aangebracht kunnen worden die liggen binnen het bereik van de bijgevoegde conclusies.

Claims (7)

1. Werkwijze voor het in een levend wezen inbrengen van een transponder met behulp van een geleider nabij de oorbasis, met het kenmerk, dat de inbrengplaats van de geleider in de huid zich tussen de basis van de oorschep en het meest nabij de huid liggende deel van het driehoekige stukje kraakbeen (cartilago scutiformis) bevindt.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, waarbij de inbrengrichting van de geleider in hoofdzaak evenwijdig aan het driehoekige stukje kraakbeen is.

3- Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, waarbij de inbrengrichting van de geleider in hoofdzaak evenwijdig aan de langsrichting van het levende wezen is.

4. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarbij de inbrengrichting van de geleider in hoofdzaak loodrecht op de langsrichting van het levende wezen is.

5. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarbij de inbrengbaan van de geleider zich uitstrekt onder het driehoekige stukje kraakbeen.

6. Werkwijze volgens conclusie 5. waarbij de inbrengplaats van de transponder voorbij het driehoekige stukje kraakbeen ligt in het verlengde van de inbrengbaan van de geleider.

7. Werkwijze volgens een van de voorgaande conclusies, waarbij de inbrengplaats van de geleider in de huid zich op of voor de hartlijn van de oorschelp bevindt.