NL8703024A - Werkwijze voor het bepalen van een stralingsdosis alsmede inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze. - Google Patents

Description

A

4 873087/Ba/kg

Werkwijze voor het bepalen van een stralingsdosis alsmede inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het bepalen van de dosering kernstraling 5 waaraan een luminescerend kristal voordien is blootgesteld.

Meer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op het detecteren van kernstraling en de bepaling van kernstralingsdoseringen.

Zogenaamde thermoluminiscerende materialen zijn bekend.

10 Een bijzonder goed bekend thermoluminiscerend materiaal is lithiumfluoride. Eveneens, zoals is beschreven in de Zuid-Afrikaanse octrooiaanvrage 86/1988 staan industriële diamanten erom bekend dat ze de eigenschappen van thermoluminiscerende materialen bezitten. Een ander bekend 15 thermoluminescrende materialen bezitten. Een ander bekend thermoluminescerend materiaal is kubisch boriumnitride (CBN).

Wanneer een kristallijn thermoluminescerend materiaal wordt blootgesteld aan kernstraling (zoals bestraling met 20 röntgenstralen, alfa deeltjes, neutronen, protonen, gammastralen of electronen) terwijl dit op een geschikte lage temperatuur is, worden electronen of gaten gevangen in roosterimperfecties in het kristal en kunnen daar gedurende een aanzienlijke tijdsperiode gevangen blijven 25 indien hun temperatuur op een voldoend lage waarde wordt gehandhaafd. Wanneer echter de temperatuur wordt verhoogd keren de electronen of gaten terug naar stabiele energietoestanden, vaak onder uitzenden van licht.

Dit verschijnsel is gebruikt om kernstralingsdoseringen in 30 de medische fysica te bepalen. Een persoon welke is blootgesteld aan kernstraling, zoals röntgenstraling, &/ > ' -- : · c 4 - 2 - wordt bijvoorbeeld voorzien van een thermoluminescerend kristal waarin de bovenbeschreven verandering in electronenenergieniveau plaatsvindt gedurende de blootstelling aan de straling. Het kristal wordt dan van 5 de persoon van de drager verwijderd en onderworpen aan onderzoek om een maat te verkrijgen voor de stalingssdosis waaraan het kristal en derhalve de persoon is blootgesteld. De gebruikelijke onderzoekstechniek omvat het plaatsen van een bestraalde kristal op een 10 drageroppervlak dat van onderaf verwarmd wordt onder toepassing van een weerstandsverwarmer. Het door het kristal bij verwarming uitgezonden licht wordt verzameld door een fotomultiplicator (PM) buis. De hoeveelheid licht die door de PM-buis is verzameld wordt dan gebruikt om een 15 bepaling te verschaffen van de oorspronkelijke kernstralingsdosering in termen van een bekende betrekking tussen de verzamelde lichthoeveelheid en de stralingsdosering.

Hoewel de principes van de techniek stabiel zijn, heeft 20 men grote moeilijkheden ondervonden in het verkrijgen van herhaalbaarheid van de resultaten. De hoofdoorzaak voor deze variatie in resultaten is het vereiste dat het kristal uiterst nauwkeurig en gelijkmatig moet worden geplaatst op zijn drager. Het onvermogen om kristallen 25 iedere keer op exact dezelfde wijze iedere keer te plaatsen leidt tot niet gelijkmatige resultaten als gevolg van verschillende warmteintensiteiten welke op het kristal worden toegepast en aan niet gelijkmatige lichtopvanging door de PM buis. Voorts wordt het kristal slechts van één 30 zijde verwarmd en dit draagt bij tot de niet-gelijkmatigheid gdurende het verwarmingsproces. Eveneens wordt veel van het door het kristal uitgezonden licht verstrooid en wordt in het geheel niet door de PM-buis verzameld.

/· * ’J v ^ c_ 9 % - 3 -

Andere problemen zijn dat het uitgezonden licht, in het bijzonder in het geval van een thermoluminescerende diamant, lage intensiteit bezit hetgeen opnieuw betekent dat de diamant uiterst nauwkeurig moet worden geplaatst 5 ten opzichte van de PM-buis. Voorts kunnen de gebruikelijk toegepaste weerstandsverhitters wel 20 tot 30 seconden nodig hebben om een diamant tot de vereiste temperatuur te verwarmen.

Men neemt aan dat thermoluminescerende diamanten met goed 10 effect in de medische fysica gebruikt zouden kunnen worden om de stralingsdosering te bepalen. De hoofdreden is dat diamant, die uit koolstof bestaat, een samenstelling bezit die nauw overeenkomt met die van het menselijk lichaam.

Dit betekent dat de door een diamant geabsorbeerde 15 straling die welke door het menselijk lichaam wordt geabsorbeerd zal benaderen en dat derhalve diamant een betrouwbare indicatie van de dosering zal geven waaraan een menselijk lichaam is blootgesteld.

De onderhavige uitvinding poogt een alternatieve werkwijze 20 en middelen voor het bepalen van de kernstralings- doseringen onder toepassing van thermoluninescerende kristallen te verschaffen.

Bovengenoemd doel wordt volgens de uitvinding bereikt met een werkwijze van de aangegeven soort welke wordt 25 gekenmerkt doordat deze omvat de stappen van het verwarmen van het kristal tot een temperatuur welke geschikt is om luminescentie daarvan te laten plaatsvinden, verzamelen van het door het kristal uitgezonden licht en berekenen daaruit van de stralingsdosering, waarin een stroom van 30 naar boven stromend gas wordt toegepast om het kristal tegen de zwaartekracht in te ondersteunen terwijl dit wordt opgewarmd.

De uitvinding heeft eveneens betrekking op een inrichting voor het bepalen van de dosis kernstraling waaraan een 8 / · ·' ψ 4 - 4 - thermolumiscerend kristal voordien is blootgesteld, waarbij de inrichting middelen omvat voor het verwarmen van het kristal tot een temperatuur welke geschikt is om luninescentie te laten plaatsvinden, middelen voor 5 verzamelen van het door het kristal uitgezonden licht en middelen voor het berekenen van een stralingsdosering daaruit, waarbij de inrichting eveneens middelen omvat voor het instellen van een naar boven stromende gasstroom voor het ondersteunen van het kristal tegen de 10 zwaartekracht in terwijl het wordt opgewarmd.

Het kristal kan worden ondersteund en opgewarmd door een stroom warm gas. Het kristal kan echter aanvankelijk worden ondersteund door een stroom koud gas die vervolgens door een stroom warm gas wordt vervangen.

15 Bij voorkeur wordt een integrerende bol toegepast om het door het kristal uitgezonden licht te verzamelen, waarbij het kristal wordt ondersteund en opgewarmd binnen de integrende bol. De integrerende bol kan bijvoorbeeld een vertikale lichtdoorlatende buis omvatten welke zich door 20 de bol uitstrekt. De gasstroom laat men in opwaartse richting in de buis stromen terwijl men het kristal in de buis laat vallen.

De uitvinding kan worden toegepast om doseringen te bepalen van ver verwijderde stralingsbronnen. Anderszins 25 kan deze periodiek worden gebruikt om doseringen van een enkelvoudige bron te bepalen. In dit geval kan men het kristal naar het benedenuiteinde van de buis laten vallen voor elke bestralingscyclus en dit daarna op de gasstroom in de integrerende bol omhoog brengen om een 30 doseringsvaststelling plaats te laten vinden.

In één versie van de uitvinding is het kristal afzonderlijk of met eendere kristallen ingekapseld in een lichtdoorlatend lichaam, typisch één dat uit glas is

f70 K

4 & - 5 - vervaardigd.

De uitvinding zal nu meer in detail en uitsluitend bij wijze van voorbeeld worden beschreven onder verwijzing naar de begeleidende tekening waarin: 5 Figuur 1 een schetsmatig aanzicht van de inrichting volgens de uitvinding toont en Figuur 2 een grafiek toont van de amplitude (in willekeurige eenheden) van een fotomultiplicatorbuis-signaal tegen de tijd.

10 In figuur 1 is een integrerende bol aangegeven met verwijzingscijfer 10. Het inwendige oppervlak van de bol is bekleed met een fotometrische verf van bariumsulfaat met een neutrale spectrale reflectiefactor. Een konisch toelopende, helder glazen buis 12 strekt zich diametraal 15 door de bol 10 uit van een opening 14 in de top naar een opening 15 in de bodem daarvan.

Een buis 16 strekt zich uit van het benedenuiteinde van de buis 12. Zijbuizen 18 en 20 zijn met de buis 16 verbonden via een driewegklep 22. Bij het bovenuiteinde van de buis 20 12, dat wil zeggen bij de opening 14, bevindt zich een licht ondoorlatende afsluitplaat 24 welke niet toelaat dat licht binnenkomt in of ontsnapt uit de buis of uit de intererende bol, maar welke luchtstroming erdoorheen toelaat. Er zijn middlen voor het oplichten van de 25 afsluitplaat en voor het in de buis 12 werpen van een kristal 25.

Zes PM-buizen 28 zijn opgesteld aan de omtrek van de integrerende bol, waarbij signalen van deze buizen via kabels 30 worden toegevoerd aan een verwerkingseenheid 32 30 welke op zijn beurt een afbeeldingsscherm 34 bestuurt. De PM-buizen 28 kunnen worden uitgekozen om gevoelig te zijn voor licht van verschillende golflengten.

v i 1 I ^ f - 6 -

Bij het bodemuiteinde van de buis 12 is een luik 36 waardoor een kristal kan worden afgevoerd wanneer dit is onderzocht.

De aftakking 20 is verbonden met een bron van 5 samengeperste koude lucht terwijl de aftakking 18 is verbonden met een bron van samengeperste warme lucht.

Bij het gebruik van de inrichting wordt de klep 22 bekrachtigd om een naar boven stromende stroom koude lucht in de buis 12 in te stellen. Een thermoluminescerend 10 kristal 25, typisch een geschikt diamant kristal of een kristal kubisch boriumnitride, dat voordien bloot is gesteld aan kernstraling, wordt in de buis geworpen en de afsluitplaat wordt in zijn positie teruggebracht waarin deze voorkomt dat licht binnentreedt of verdwijnt uit de 15 integrerende bol en waarin deze toelaat dat de stroom koude lucht uit de buis ontsnapt. De naar boven stromende luchtstroom wordt zodanig geregeld dat een evenwichtssituatie wordt bereikt waarin het kristal door de stroom koude lucht tegen de zwaartekracht in, in het 20 centrum van de integrerende bol binnen de buis, wordt ondersteund. Wanneer het kristal deze toestand heeft bereikt wordt de klep 22 bediend om de instroming van koude lucht te beïndigen en deze te vervangen door een equivalente stroom hete lucht welke de ondersteunde 25 positie van het kristal in het hart van de integrerende bol handhaaft.

De warme lucht dient niet slechts om het kristal te ondersteunen maar ook om dit snel op te warmen. Typisch zal het kristal de vorm bezitten van een kubus en het 30 effect van de luchtstroom zal zijn dat het om en om tuimelt en zijn oriëntering verandert terwijl het steeds zijn plaats behoudt in het centrum van de bol. Het kristal zal derhalve gelijkmatig worden verwarmd aangezien de stroom hete lucht tegen alle vlakken van het kristal zal 35 botsen. Het kristal zal in het algemeen opgewarmd worden 8/05C ik - 7 - tot een temperatuur welke niet hoger is dan 500° C.

Licht zal worden uitgezonden wanneer het kristal is opgewarmd. Dit licht wordt verzameld door de PM-buizen welke rond de integrerende bol zijn opgesteld en geschikte 5 signalen, welke aanwijzend zijn voor de verzamelde hoeveelheid licht, worden doorgezonden naar de verwerkingseenheid 32 waar de verzamelde lichtsignalen worden geïntegreerd en geanalyseerd.

De verwerkingseenheid berekent na de verzamelde 10 lichtsignalen te hebben geïntegreerd , een stralingsdoseringswaarde in termen van een bekende betrekking tussen de verzamelde hoeveelheid licht de stralingsdosering, en deze waarde wordt visueel getoond op het scherm 34.

15 Naast het verschaffen van de mogelijkheid van gelijkmatig verwarmen van het thermoluminescerende kristal heeft de beschreven inrichting het voordeel dat alle uitgezonden licht wordt verzameld door de PM-buizen, dat wil zeggen licht dat aanvankelijk niet is verzameld door één van de 20 PM-buizen wordt binnen het inwendige van de integrerende bol gereflecteerd totdat het een keer wordt ingevangen. Dienovereenkomstig wordt dit de reden geacht dat de beschreven inrichting leidt tot nauwkeurige en reproduceerbare resultaten.

25 Wanneer eenmaal een bepaald kristal is onderzocht op boven aangegeven wijze wordt de stroom warme lucht beïndigd en laat men het kristal onder zwaartekracht naar het luik 36 vallen waardoor het verwijderd kan worden als voorbereiding van het onderzoeken van een ander kristal.

30 Men neemt aan dat de bovenbeschreven inrichting uitermate geschikt zal zijn voor gebruik in een toepassing van medische fysica waarbij het wenselijk is om de stralingsdosering waaraan een persoon, zoals een röntgenoloog of patient welke bestralingstherapie 6 7 0 ï -

V

- 8 - ondergaat, is blootgesteld te bepalen. Voorgesteld wordt om een thermoluminescerend diamantkristal te bevestigen aan het lichaam van de persoon gedurende de perioden van blootstelling aan straling, waarbij de diamant vervolgens 5 wordt onderzocht op de bovenbeschreven wijze om een indicatie van de stralingsdosis te geven. Zoals eerder uitgeleg wordt aan diamant bijzonder de voorkeur gegeven in dit type toepassing vanwege de overeenkomst van zijn samenstelling met die van het menselijk lichaam.

10 Een ander voordeel van het gebruik van diamant is dat voor diamant de uitgezonden lichtintensiteit toeneemt naar het rode einde van het spectrum. Derhalve kunnen de fotomultiplicatorbuizen (PM-buizen) worden gekozen welke gevoelig zijn aan het rode uiteinde van het spectrum. Dit 15 neemt de noodzaak weg voor het gebruik van een verscheidenheid van PM-buizen die gevoelig zijn voor verschillende golflengten.

In een enigszins gewijzigd systeem zijn een aantal diamant- of kubisch-boriumnitride kristallen ingekapseld 20 in een lichtdoorlatend lichaam, zoals een glaskogel welke op de bovenbeschreven wijze in de buis 12 wordt geworpen. Het zal duidelijk zijn dat het bovenbeschreven systeem geschikt is voor het bepalen van de stralingsdosis waaraan het kristal op een afgelegen plaats is blootgesteld. Het 25 is eveneens mogelijk om de inrichting enigszins te wijzigen voor het verschaffen van periodieke, pseudocontinue aflezingen van de stalingsdosis van een enkelvoudige stralingsbron. In geval wordt het kristal of het lichtdoorlatende lichaam, dat de kristallen inkapselt 30 vastgehouden bij het benedenuiteinde van de buis 12 waar het door de bron wordt bestraald. Dit kan worden bereikt door het kristal of het lichaam te laten rusten op een geperforeerde drager (niet aangegeven die zich uitstrekt over het benedenuiteinde van de buis 12 boven het luik 36.

35 Wanneer men een aflezing wenst te maken wordt de stroom koude lucht ingesteld om het kristal of het lichaam op te F 7 0 v λ v - 9 - c heffen naar het centrum van de integrerende bol en het daar in evenwicht te brengen. De stroom warme lucht wordt dan op de eerder beschreven wijze ingevoerd en het uitgezonden licht wordt verzameld. Wanneer de aflezing is 5 genomen wordt de regelklep 22 bediend om de luchtstroom te verminderen of te bexndigen om het kristal of lichaam onder invloed van de zwaartekracht weer naar het benedenuiteinde van de buis 12 te laten vallen. Wanneer het is afgekoeld kan het kristal of lichaam opnieuw worden 10 blootgesteld aan bestraling van dezelfde bron voordat een volgende aflezing wordt genomen. Koelmiddelen (niet aangegeven) kunnen aanwezig zijn om het kristal of lichaam af te koelen elke maal dat de werkwijze wordt herhaald.

Deze inrichting maakt het mogelijk om straling van een 15 vaste bron herhaaldelijk waar te nemen.

Eveneens moet worden opgemerkt dat als alternatief voor het toepassen van een stroom koude lucht en vervolgens een stroom warme lucht, ook alleen een stroom warme lucht kan worden gebruikt om het kristal in het centrum van de 20 integrerende bol te ondersteunen en om dit op te warmen.

In dat geval zou er geen noodzaak zijn voor een gecompliceerd kleppensysteem in het ermee verbonden buizenstelsel.

De aangegeven uitvoeringsvorm past een totaal van 6 25 PM-buizen toe, maar men moet opmerken dat minder PM-buizen, en mogelijk slechts één, kunnen worden gebruikt. Met geschikte filters op PM-buizen wordt voor onderzoeksdoeleinden aan een groter aantal de voorkeur gegeven aangezien niet slechts een signaal kan worden 30 verkregen voor de totale hoeveelheid verzameld licht, maar eveneens voor licht van verschillende golflengten.

Onafhankelijk van het aantal in de inrichting gebruikte PM-buizen zal het nodig zijn om de buis (of buizen) op de juiste wijze te kalibreren bij het begin van de proef. Dit 35 kan worden gedaan door licht van bekende intensiteit in de

. C 7 C‘ V L

V

- 10 - integrerende bol in te voeren onder toepassing van een optische vezelbuis en dan de PM-buis of buizen te kalibreren om de geschikte aflezing voor de bekende intensiteit te verschaffen.

5 Voorbeeld

In een praktisch voorbeeld onder toepassing van een inrichting die gelijk is aan die welke is weergegeven in de tekening werd een thermoluninescerende diamant met een afmeting van 3 mm blootgesteld aan straling gedurende een 10 periode van 1 minuut. Gedurende deze bestraling gaf het kristal enig licht af dat uitstierf ongeveer 1 minuut na beïndigen van de bestraling. Een opwaartse stroom hete lucht werd in de inrichting tot stand gebracht en deze werd ingesteld op een niveau dat voldoende was voor 15 ondersteuning van het kristal in het centrum van de integrerende bol. De diamant werd in de buis geworpen waardoorheen de warme lucht stroomde en bereikte een evenwichtspositie waarin het tegen de zwaartekracht in werd ondersteund in het centrum van de bol.

20 Een enkelvoudige PM-buis was opgesteld om het binnen het inwendige van de integrerende bol heen en weer gekaatste licht te verzamlen. Toen het diamantkristal gestabiliseerd was, werd de PM-buis ingeschakeld en werd het uitvoersignaal daarvan aan een analoog/digitaal omzetter 25 toegevoerd die op zijn beurt het digitale signaal toevoerde aan de verwerkingseenheid waarin een berekening van de stralingsdosis werd gemaakt. Figuur 2 toont een grafiek van de amplitude (in willekeurige eenheden) van het PM-buis signaal tegen de tijd, waarbij het oppervlak 30 onder de kromme de hoeveelheid verzameld licht weergeeft. De stralingsdosis werd uit deze waarde berekend in termen van een bekende betrekking tussen dosering en verzameld licht.

Claims (21)

873087/Ea/kg '“11_

1. Werkwijze voor het bepalen van de dosis kernstraling waaraan een thermoluminiscerend kristal voordien is blootgesteld met het kenmerk dat de werkwijze omvat de stappen van het verwarmen van het kristal (25) tot een 5 temperatuur welke geschikt is om luminescentie daarvan op te laten treden, verzamelen van het licht dat door het kristal is uitgezonden en berekenen van de stralingsdosis daaruit, waarin een stroom van opwaarts stromend gas (25) wordt gebruikt om het kristal tegen de zwaartekracht in te ondersteunen 10 terwijl dit wordt Opgewarmd.

2. Werkwijze volgens conclusie 1 met het kenmerk dat het kristal wordt ondersteund op een opwaarts stromende stroom van warm gas dat het kristal opwarmt.

3. Werkwijze volgens conclusie 2 gekenmerkt door de stap 15 van het ondersteunen van het kristal binnen een integrerende bol (10) welke wordt gebruikt om het door het kristal (25) uitgezonden licht te verzamelen.

4. Werkwijze volgens conclusie 3 gekenmerkt door de stappen van het aanvankelijk ondersteunen van het kristal (25) 20 binnen de integrerende bol (10) door middel van een opwaarts stromende stroom koud gas en daarna vervangen van de stroom van koud gas door een stroom van warm gas.

5. Werkwijze volgens elk der conclusies 3 en 4 gekenmerkt door de stappen van het laten vallen van het kristal in het 25 bovenuiteinde van een licht doorlatende buis (12) welke zich vertikaal uitstrekt door de integrerende bol (10) van het richten van een stroom gas in het benedenuiteinde van de buis (12) om (in de buis) naar boven te stromen om het kristal bij of nabij het hart van de integrerende bol te p 7 i. : / - ·- — 1 9 — ondersteunen. ώ

6. Werkwijze volgens conclusie 5 gekenmerkt door de verdere stap van verminderen of beïndigen van de in de buis (12) stromende gasstroom, zodat het kristal (25) naar 5 het benedenuiteinde van de buis valt, nadat het uitgezonden licht is verzameld.

7. Werkwijze volgens conclusie 6 gekenmerkt door de verdere stappen van het vasthouden van het kristal bij het benedenuiteinde van de buis op een plaats waarin dit 10 wederom met kernstraling wordt bestraald en van het weer instellen van eerder genoemde gasstroom om het kristal in de buis omhoog te brengen voor een verdere bepaling van de stralingsdosis.

8. Werkwijze volgens conclusie 7 gekenmerkt doordat de 15 stappen van de werkwijze periodiek worden herhaald voor periodieke bepaling van de stralingsdoseringen van een enkelvoudige bron.

9. Werkwijze volgens elk der voorgaande conclusies met het kenmerk dat de gasstroom een luchtstroom is.

10. Werkwijze volgens elk der voorgaande conclusies gekenmerkt doordat het kristal op zich of met andere eendere kristallen is ingekapseld in een lichaam van lichtdoorlatend materiaal.

11. Werkwijze volgens elk der voorgaande conclusies 25 gekenmerkt doordat het kristal een diamant of een kubisch-boriumnitride kristal is.

12. Inrichting voor het bepalen van de dosis kernstraling waaraan een thermoluminescerend kristal voordien is blootgesteld met het kenmerk dat de inrichting 30 omvat middelen voor het verwarmen van het kristal tot een f-j. ,J7 p * ' ‘ /1 vf js -13- temperatuur welke geschikt is om luminescentie te laten plaatsvinden, middelen voor verzamelen van het door het kristal uitgezonden licht en middelen voor het berekenen van de stralingsdosis daaruit, waarin de inrichting 5 eveneens middelen omvat voor het instellen van een naar boven stromende gasstroom voor het ondersteunen van het kristal tegen de zwaartekracht in terwijl het wordt opgewarmd.

13. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk dat 10 middelen aanwezig zijn voor het instellen van een naar boven stromende gasstroom van heet gas welke het kristal (25) ondersteunt tegen de zwaartekracht in en welke eveneens het kristal (25) opwarmt tot de geschikte temperatuur.

14. Inrichting volgens conclusie 13 gekenmerkt door middelen welke aanvankelijk dienen voor het instellen van een naar boven stromende stroom koud gas voor ondersteunen van het kristal tegen de zwaartekracht in en daarna voor het vervangen van de stroom koud gas door een stroom warm 20 gas.

15. Inrichting volgens elk der conclusies 13 of 14 gekenmerkt doordat de middelen voor het verzamelen van het uitgezonden licht door een integrerende bol (10) gevormd worden waarin het kristal (25) wordt ondersteund.

16. Inrichting volgens conclusie 15 gekenmerkt door een lichtdoorlatende buis (12) welke zich vertikaal uitstrekt door de integrerende bol (10), waarbij de buis (12) een opening (14) aan zijn bovenuiteinde bezit waardoor men het kristal (25)kan laten vallen en een bron van samengeperst, 30 heet gas welke aan het beneden uiteinde van de buis (12) kan worden aangesloten.

17. Inrichting volgens conclusie 16 gekenmerkt door een P -14- bron van samengeperst koud gas welke eveneens aan te sluiten is aan het benedenuiteinde van de buis (12) en klepmiddelen (22) welke selectief bediend kunnen worden om de bron van koud gas of de bron van heet gas met de buis 5 (12) te verbinden.

18. Inrichting volgens conclusie 16 of 17 gekenmerkt doordat een afsluiting (24) voorzien is voor het bovenuiteinde van de buis (12), waarbij de afsluiting (24) ondoorlatend is voor licht maar doorlatend is voor de 10 gasstroming.

19. Inrichting volgens elk der voorgaande conclusies gekenmerkt door een kristal dat afzonderlijk of met andere eendere kristallen is ingekapseld in een lichtdoorlatend lichaam.

20. Inrichting volgens conclusie 19 met het kenmerk dat het of elk kristal een diamant of een kubisch-boriumnitride kristal is.

21. Inrichting volgens conclusie 19 of 20 gekenmerkt doordat het lichtdoorlatende lichaam uit glas is 20 vervaardigd. 8 7 0 ύ C 1 4