NL8502567A - Werkwijze en inrichting voor het op echtheid controleren van voorwerpen en voorwerp geschikt voor het toepassen van deze werkwijze. - Google Patents

Description

VO 7322 _1”

Werkwijze en inrichting voor het op echtheid controleren van voorwerpen en voorwerp geschikt voor het toepassen van deze werkwijze.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het op echtheid controleren van voorwerpen, waarbij in het materiaal van een voorwerp te detecteren deeltjes uit een ander materiaal op willekeurige wijze verdeeld 5 aanwezig zijn, waarbij het voorwerp voorzien is van een codering die op eenduidige wijze samenhangt met de willekeurige verdeling van de te detecteren deeltjes in dat voorwerp, waarbij de codering van het voorwerp wordt uitgelezen en een coderingsuitgangssignaal wordt opgewekt en waarbij 10 de in het voorwerp aanwezige deeltjes gedetecteerd worden en een detectieuitgangssignaal wordt opgewekt en waarbij het coderingsuitgangssignaal en het detectieuitgangssignaal met elkaar worden vergeleken.

Bij een dergelijke bekende werkwijze worden 15 op of in het op echtheid te controleren voorwerp, dat b.v. een bankbiljet of een creditcard kan zijn, deeltjes uit magnetiseerbaar materiaal aangebracht, waarna met een magneetkop de aan- of afwezigheid van deeltjes gedetecteerd wordt. Een bezwaar van de bekende werkwijze is 20 dat de apparatuur voor het uitlezen van de aan- of afwezigheid van de magnetiseerbare deeltjes relatief eenvoudig is, waardoor de vervalsing van een document zeker niet is uitgesloten door in of op een document deeltjes in een gelijke verdeling aan te brengen als in een te verval-25 sen document. Ook is het relatief eenvoudig om een kopie te maken van de magnetische gegevens in een document en zodoende een vervalsing te verkrijgen. Tenslotte zijn bij dikkere voorwerpen, met door het gehele voorwerp verspreide deeltjes, de deeltjes niet op betrouwbare 30 wijze te detecteren.

De uitvinding beoogt de bekende werkwijze zodanig «V ·' 'sJ « --—--“ ’ é jv t * -2- te verbeteren dat het vervalsen en kopiëren van voorwerpen, zoals in het bijzonder documenten en creditcards, volstrekt is uitgesloten. De uitvinding voorziet hiertoe in een werkwijze van voornoemde soort waarbij aan het materiaal -5 waaruit het voorwerp vervaardigd zal worden elektrisch geleidende vezels in een relatief kleine concentratie worden toegevoegd welke vezels in het materiaal op willekeurige wijze verdeeld zijn, en waarbij met behulp van microgolven de aan- of afwezigheid van vezels in het uiteinde-10 lijke voorwerp wordt gedetecteerd.

Bij voorkeur zijn de elektrisch geleidende vezels metaalvezels, maar ook vezels uit een ander elektrisch geleidend materiaal, zoals koolstof, of kunststofvezels met een deklaag uit metaal kunnen worden toegepast.

15 De zeer dunne vezels, bij voorkeur uit roestvast staal, die bij de werkwijze volgens de uitvinding worden toegepast hebben een relatief lage magnetische permeabiliteit, zodat geen magnetische kopie van het vezelpatroon kan worden gemaakt en zijn zeer moeilijk te fabriceren 20 en moeilijk te verkrijgen. De voor het detecteren van de vezels in het materiaal van het voorwerp toegepaste microgolfcomponenten zijn kostbaar en het op juiste wijze afregelen van de met microgolven werkende apparatuur voor het verkrijgen van de gewenste meetresultaten vraagt 25 veel vakkennis. Hierdoor is het vrijwel uitgesloten dat een voorwerp, dat door middel van de werkwijze volgens de uitvinding op echtheid wordt gecontroleerd-, met succes wordt vervalst of wordt gekopieerd.

Uit het Amerikaanse octrooischrift 4.408.156 30 van aanvraagster is een werkwijze bekend voor het met microgolven detecteren van metaalvezels die op een zo homogeen mogelijke wijze verspreid in het materiaal van een op echtheid te controleren voorwerp zijn aangebracht.

Bij deze werkwijze wordt het materiaal voor verschillende 35 typen documenten, b.v. verschillende nominaties van bankbil- 85 0.2 56 7 * < · -*£ . * -3- jetten, voorzien van verschillende concentraties en/of afmetingen van de vezels, waarbij bij het op echtheid controleren van een document slechts gecontroleerd wordt of het document de bij b.v. de bepaalde bankbiljetnomina-5 tie behorende vezellengte, vezeldiameter en vezelconcentra-tie bezit, maar waarbij niet ieder bankbiljet van één nominatie afzonderlijk op echtheid kan worden gecontroleerd, door de verdeling van de vezels in dat document te vergelijken met een in of op het document aangebrachte code.

De uitvinding heeft eveneens betrekking op een inrichting voor het uitvoeren van voornoemde werkwijze, voorzien van een controlepost, middelen voor het opwekken van microgolfstraling en het toevoeren daarvan aan een op echtheid te controleren voorwerp bij de controlepost, middelen voor het bepalen van de door de vezels in het voorwerp gereflecteerde en geabsorbeerde straling of alleen de gereflecteerde straling en voor het uit het verkregen meetsignaal vormen van een detectiewoord, middelen voor het uitlezen van de op het voorwerp aangebrachte 2q code en voor het vormen van een codewoord en middelen voor het vergelijken van het detectiewoord en het codewoord.

Indien het op echtheid te controleren voorwerp een document, zoals b.v. een bankbiljet is, zal de inrichting tevens zijn voorzien van middelen om dat document 25 langs de controlepost te transporteren. Bij controle van b.v. een creditcard zal echter deze kaart meestal in stationaire toestand op echtheid worden gecontroleerd door de gehele kaart, of tenminste een gedeelte daarvan-, tegelijk bloot te stellen aan een bundel microgolven.

3Q Het materiaal van de met behulp van de werkwijze volgens de uitvinding op echtheid te controleren voorwerpen bevat per oppervlak eenheid van het met microgolven te doorstralen oppervlak van het voorwerp een jcieinere gewichts-hoeveelheid vezels dan tot nu toe bekend is. Dit heeft 35 als voordeel dat de voorwerpen goedkoper te vervaardigen zijn omdat een hoge concentratie ervan de kostprijs 03 02 5 6 7 -4- sterk verhoogt, in het bijzonder bij bankbiljetten èn dergelijke is dit aspect van belang.

De uitvinding heeft derhalve tevens betrekking op voorwerpen waarvan de echtheid moet kunnen worden 5 gecontroleerd, zoals waardepapieren, bankbiljetten, documenten, creditcards, paspoorten en identiteitskaarten maar ook b.v. verpakkingen, waarbij het met microgolven te doorstralen oppervlak een gewichtshoeveelheid elektrisch geleidende vezels bevat die kleiner is dan 1 g/m^. Aange- ’ 10 zien de microgolven in wezen door de gehele dikte van het op echtheid te controleren voorwerp passeren, zullen alle vezels die de microgolfbundel passeert op iedere positie vanaf de bovenzijde tot aan de onderzijde van het voorwerp, of dit nu een bankbiljet of een materiaal 15 met een grote dikte is, worden gedetecteerd. De vezelcon-centratie is daarom geen relevant gegeven omdat deze voor een dun materiaal aanzienlijk hoger is dan voor een dik materiaal, wel relevant is de gewichtshoeveelheid vezels per eenheid doorstraald oppervlak, onafhankelijk 20 van de dikte van dat oppervlak.

De uitvinding is in het bijzonder geschikt voor het op echtheid controleren van bankbiljetten en andere waardepapieren en de uitvinding heef-t derhalve ook betrekking op papier dat voorzien is van metaalvezels 25 waarbij bij papier met een gewichtshoeveelheid aan vezels die kleiner is dan 1 g/m^, de'vezellengte L gelegen is in het gebied 0,5 mm<,L -ζ 15 mm en de vezeldiameter D in het gebied 2 /urn D <.25 /urn. Vezels met een geringere lengte dan 0,5 mm zijn niet goed meer te detecteren en 30 vezels met een lengte groter dan 15 mm zijn tijdens de papierfabricage niet goed meer te verwerken. Vezels met een diameter kleiner dan 2 /urn zouden goed bruikbaar zijn, maar kunnen momenteel (nog) niet worden gefabriceerd terwijl vezels met een dikte groter dan 25 /urn slecht 35 te detecteren zijn en het uiterlijk van het bankbiljet nadelig kunnen beïnvloeden doordat zij zichtbaar zijn.

3532 56 7 wC - - -5-

Indien in bankbiljetten in plaats van metaalvezels gebruik zou worden gemaakt van kunststofvezels die op zich een relatief grote dikte hebben zou de dikte van de metalen deklaag op die vezels voor een goede detecteerbaarheid 5 kunnen variëren van 0-10 /um.

De uitvinding zal in het hierna volgende nader worden toegelicht aan de hand van een uitvoeringsvoorbeeld onder verwijzing naar de tekening. Hierin toont: fig. 1 een schematisch aanzicht in perspectief 10 van de inrichting volgens de uitvinding; fig. 2 een detailtekening van de microgolfdetec-tieinrichting welke wordt toegepast in de inrichting volgens fig. 1; en fig. 3 een aantal diagrammen van met de inrichting 15 volgens fig. 1 verkregen detectiesignalen bij een variërende vezellengte en vezelconcentratie.

In de fign. 1 en 2 zijn gelijke onderdelen met gelijke verwijzingscijfers aangegeven.

Een op echtheid te controleren document 1 wordt 20 toegevoerd aan een geleidingssleuf 2 die is gevormd tussen twee vlakke geleidingsplaten 3 en 4. Aan de linker zijde in de fign. 1 en 2 wordt het document weer uit de inrichting afgevoerd.

Het transport van de documenten door sleuf 25 2 vindt plaats door middel van b.v. aan één zijde getande, eindeloze flexibele riemen 5, 5'; 6, 6’ die aan weerszijden van de geleidingssleuf gelegen zijn.

De flexibele riemen zijn geleid rond een aantal tandwielen 7, 8, 9, 10; 7', 8*, 9', 10'; 12, 14; 11', 30 12', 13', 14'. De tandwielen, waarvan er steeds twee op een gemeenschappelijke as zijn bevestigd,worden via een riem 16 door middel van een niet getoonde motor aangedreven. Voor de aandrijving is verder voorzien in een riem 20, die over de tandwielen 17, 18, 19 is geleid.

35 De riemen transporteren het document met een constante snelheid langs een met verwijzingscijfer 21 aangegeven detectieinrichting. De opbouw van de transport- 5. Π --6- ?*·'** inrichting zal voor het overige aan deskundigen duidelijk zijn en is ook niet van werkelijk belang, omdat voor dit doel vele inrichtingen denkbaar zijn die alle in staat zijn een document met een constante snelheid langs 5 de detectieinrichting 21 te transporteren. Het is ook mogelijk om de echtheid van een document of voorwerp in stationaire toestand te controleren, waarbij het document of het voorwerp in zijn geheel onder de detectieinrichting wordt geplaatst en tenminste een gedeelte van het oppervlak 10 ervan wordt doorstraald met microgolven.

De detectieinrichting 21 omvat een microgolfoscil-lator 22, b.v. een Gunn-diode, een met deze oscillator gekoppelde golfpijp 23 en een microgolfdetector 24, b.v. bestaande uit Schottky-diodes. Om het patroon van een 15 microgolf in de golfpijp en in de geleidingssleuf ter plekke van de controlepost zodanig te kunnen afregelen dat een optimale detectie van de vezels in een document mogelijk is, is in de golfpijp 23 voorzien in verstemorga-nen 25, 25' en 25". De detector 24 meet de door het document 20 1 doorgelaten microgolfstraling, hetgeen een maat is voor de door de vezels in het document geabsorbeerde en gereflecteerde straling. Het is ook mogelijk om een detector boven het document aan de zijde van de microgolf-bron te plaatsen en alleen de door de vezels gereflecteerde 25 straling te meten. De uitgezonden microgolfstraling kan in een richting zijn gepolariseerd, b.v. in de voorkeursrichting die de vezels in het document tijdens de fabricage van het materiaal daarvoor verkrijgen, maar kan ook circulair zijn gepolariseerd opdat alle vezels, onafhankelijk 30 van de richting daarvan in het document, worden gedetecteerd. Bij circulaire polarisatie zijn derhalve lagere vezelconcen-traties mogelijk.

De fig. 3 a t/mn tonen diagrammen van een aantal meetresultaten die met de in fign. 1 en 2 getoonde 35 inrichting zijn verkregen. Voor het document werd gebruik gemaakt van papier met een gewicht van 80 g/m^ en met οοϋ2557 -* ' -7- daarin op willekeurige wijze verdeelde metaalvezels in een bepaalde concentratie en met een bepaalde lengte en diameter.

In fig. 3 is steeds aan de linker bovenzijde 5 resp. de diameter en de lengte van de vezels en de vezelcon-centratie in het papier aangegeven. In de grafieken is de horizontale as de tijdas, terwijl langs de verticale as het uitgangssignaal van detector 24 is aangeven, welk signaal steeds een piekwaarde vertoont als in het document 10 een vezel ofvezelgroep gedetecteerd wordt.

Een horizontale lijn in de grafiek, zoals b.v. in fig. 3c, geeft aan dat in wezen alle door de microgolf-oscillator uitgezonden straling door het papier wordt doorgelaten en door de detector 24 wordt gedetecteerd.

15 Pieken ten opzichte van deze horizontale lijn geven aan dat ter plekke van de piek de microgolfstraling door een vezel wordt geabsorbeerd en gereflecteerd.

Zoals uit fig. 3a blijkt geeft een te lage vezelconcentratie een detectiesignaal met weinig detecteer-20 bare pieken.

Zoals uit fig. 3f blijkt, geeft daarentegen een te hoge vezelconcentratie een detectiesignaal waarin te veel pieken voorkomen, zodat niet op eenduidige wijze een onderscheid te maken is tussen de afzonderlijke posities 25 van de vezels.

De fign. 3b-e tonen detectiesignalen die in principe goed bruikbaar zijn.

In het algemeen kan worden gesteld dat een geringe vezeldiameter en/of een grote vezellengte en/of 30 een hoge concentratie gunstig zijn om een goed detectiesignaal te verkrijgen, waarbij echter indien deze drie gunstige eigenschappen gezamenlijk aanwezig zijn de detector teveel vezels zal detecteren zodat de afzonderlijke vezels niet meer kunnen worden onderscheiden.

35 Ter illustratie tonen de fign. 3g-j de· invloed van de vezellengte. Fig. 73g geeft een signaal met teveel toppen, die onderling nauwelijks te onderscheiden zijn, ft*.!)? 5S7 4·? 'J v ^ ----- —--- -8- zodat het signaal onbruikbaar is. Een verkleining van de vezellengte bij dezelfde diameter en concentratie leidt echter, zoals fig. 3h toont,tot een bruikbaar signaal. Evenzo toont fig. 3i een signaal zonder toppen terwijl 5 fig. 3j toont dat een vergroting van de vezellengte bij gelijk blijvende concentratie en diameter tot een bruikbaar signaal leidt.

De fign. 3k-n tonen de invloed van de vezeldiame-ter. Fig. 3k toont een onbruikbaar signaal met teveel 10 toppen, een vergroting van de diameter bij gelijke lengte en concentratie leidt, zoals fig. 31 toont,weer tot een bruikbaar signaal. Fig. 3m toont een onbruikbaar signaal zonder toppen;een verkleining van de diameter bij gelijke lengte en concentratie leidt, zoals fig. 3n toont weer 15 tot een bruikbaar signaal.

Het uitgangssignaal van detector 24 wordt op op zich bekende wijze zodanig bewerkt dat uit dit signaal een digitaal detectiewoord wordt gevormd bestaande uit enen en nullen op resp. de plaatsen waar wel en geen 20 vezels gedetecteerd zijn. Hiertoe kan b.v. de op het document afgetaste strook tijdens een groot aantal perioden bemonsterd worden, waarbij in iedere bemonsterperiode wordt vastgesteld of er wel of geen vezel gedetecteerd wordt. Het detectiewoord bestaat dan uit een aantal bits 25 waarvan het aantal overeenkomt met het aantal bemonsterpe-rioden.

Het detectiesignaal kan ook, zoals getoond in fig. 3, een continu signaal zijn, waarbij het detectiesignaal wordt toegevoerd aan een comparatorketen en slechts 30 signalen boven een tevoren bepaalde drempelwaarde worden doorgelaten, welke signalen de aanwezigheid van een vezel aangeven. Uit dit signaal kan dan weer een detectiewoord gevormd worden.

Om te voorkomen dat documenten die volledig 35 uit een reflecterend materiaal bestaan, dus vervalste documenten, toch als een authentiek document worden beschouwd, 3 ~ n c β 7 ^ y « -9- kan aan het aantal signalen met een signaalwaarde boven de drempelwaarde een maximum gesteld worden, en kan bij het op echtheid controleren van het document bij het optreden van een groter aantal piekwaarden dan het 5 maximum het document eveneens als vals worden aangemerkt.

De op of in het te controleren document aangebrachte code, die overeenstemt met de vezelverdeling in dat document, wordt vanzelfsprekend na het feitelijk vervaardigen van het document, maar voordat dit in omloop 10 wordt gebracht, op of in het document aangebracht. Het document wordt hiertoe eenmaal door een detectieinrichting, zoals b.v. getoond in fig. 1 geleid en het daarbij uitgelezen detectiewoord wordt op of in het document aangebracht als codewoord. Eventueel kan men het detectiewoord eerst 15 nog de een of andere bewerking doen ondergaan om het verband tussen het codewoord en het detectiewoord te versluieren. Voor het aanbrengen van het codewoord kunnen b.v. cijfers, een streepjescode, perforaties, een magneet-strook, een geprogrammeerde geïntegreerde schakeling 20 of een van vele andere voor dit doel geschikte wijzen van coderen gekozen worden.

In of nabij de in fig. 1 en 2 getoonde inrichting is een op zich bekende inrichting aangebracht voor het uitlezen van de code, zoals een inrichting voor het uitle-25 zen van cijfers; een streepjescodelezer, of een magneetkop-Het uitgangssignaal van de inrichting voor het uitlezen van de code, d.w.z. het codewoord, wordt toegevoerd aan een eerste ingang van een comparatorketen, aan de tweede ingang waarvan het detectiewoord wordt toegevoerd. Slechts 30 indien het detectiewoord overeenstemt met het codewoord geeft de comparatorketen een uitgangssignaal af, welk signaal benut kan worden om aan te geven dat het document een echt document is.

O £ A > λ S 7 'W t», v v “

Claims (18)

1. Werkwijze voor het op echtheid controleren van voorwerpen, waarbij in het materiaal van een voorwerp te detecteren deeltjes uit een ander materiaal op willekeurige wijze verdeeld aanwezig zijn, waarbij het voorwerp 5 voorzien is van een codering die op eenduidige wijze samenhangt met de willekeurige verdeling van de te detecteren deeltjes in dat voorwerp, waarbij de codering van het voorwerp wordt uitgelezen en een coderingsuitgangssig-naal wordt opgewekt en waarbij de in het voorwerp aanwezige 10 deeltjes gedetecteerd worden en een detectieuitgangssignaal wordt opgewekt en waarbij het coderingsuitgangssignaal en het detectieuitgangssignaal met elkaar worden vergeleken, met.het kenmerk, dat aan het materiaal waaruit het voorwerp vervaardigd zal worden elektrisch geleidende vezels in 15 een relatief kleine gewichtshoeveelheid worden toegevoegd, welke vezels in het materiaal op willekeurige w*ijze' verdeeld zijn en dat met behulp van microgolven de aan- of afwezigheid van vezels in het uiteindelijke voorwerp wordt gedetecteerd . 20 2. - Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektrisch geleidende vezels metaalvezels zijn.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de vezels vervaardigd zijn uit roestvast staal.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, 25 dat de elektrisch geleidende vezels vervaardigd zijn uit koolstof.

5. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektrisch' geleidende vezels vervaardigd zijn uit kunststof en voorzien zijn van een metalen deklaag 30 met een dikte 10 /urn.

6. Werkwijze volgens tenminste één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de gewichtshoeveelheid elektrisch geleidende vezels 1 g/m^ van het met microgolven te doorstralen oppervlak van het voorwerp is. 5 ~ Λ O S £ 7 •5 ^ q £. 3 -11-

7. Werkwijze volgens tenminste één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het voorwerp vervaardigd is uit velvormig materiaal.

8. Werkwijze volgens tenminste één der conclusies 5. t/m 6, met het kenmerk, dat het voorwerp vervaardigd is uit papier.

9. Werkwijze voor het op echtheid controleren van uit velvormig materiaal vervaardigde voorwerpen, waarbij in het materiaal van een voorwerp te detecteren 10 deeltjes uit een ander materiaal op willekeurige wijze verdeeld aanwezig zijn, waarbij het voorwerp voorzien is van een codering die op eenduidige wijze samenhangt met de willekeurige verdeling-van de te detecteren deeltjes in dat voorwerp, waarbij de codering van dat voorwerp 15 wordt uitgelezen en een coderingsuitgangssignaal wordt opgewekt en waarbij de in het voorwerp aanwezige deeltjes gedetecteerd worden en een detectieuitgangssignaal wordt opgewekt en waarbij het coderingsuitgangssignaal en het detectieuitgangssignaal met elkaar worden vergeleken, 20 met het kenmerk, dat aan het materiaal waaruit het voorwerp vervaardigd zal worden roestvast stalen vezels worden toegevoegd in een gewichtshoeveelheid 1 g/m^, welke vezels in het materiaal op willekeurige wijze verdeeld zijn en welke vezels een lengte hebben in het gebied 25 van 0,5-15 mm en een diameter in het gebied 2-25 /urn, en dat met behulp van microgolven de aan- of afwezigheid van vezels in het uiteindelijke voorwerp wordt gedetecteerd.

10. Inrichting voor het op echtheid controleren van voorwerpen, waarbij in het materiaal van een voorwerp 30 te detecteren deeltjes uit een ander materiaal op willekeurige wijze verdeeld aanwezig zijn, waarbij het voorwerp voorzien is van een codering die op eenduidige wijze samenhangt met de willekeurige verdeling van de te detecteren deeltjes in dat voorwerp, met het kenmerk, dat is 35 voorzien in een controlepost, middelen voor S3 0 2 5 S 7 ** » -12- het opwekken van microgolfstraling en het toevoeren daarvan aan een op echtheid te controleren voorwerp bij de controlepost, middelen voor het bepalen van de door de vezels in het voorwerp gereflecteerde straling en voor het uit 5 het verkregen meetsignaal vormen van een detectiewoord, middelen voor het uitlezen van de op het voorwerp aangebrachte code en voor het vormen van een codewoord en middelen voor het vergelijken van het detectiewoord en het codewoord.

11. Inrichting volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat voorzien is in middelen om het op echtheid te controleren voorwerp langs de controlepost te transporteren, waarbij tenminste een strookvormig gedeelte van het voorwerp de bundel microgolfstraling doorloopt.

12. Inrichting volgens conclusie 10 of 11, met het kenmerk, dat voorzien is in middelen voor het bepalen van de door de vezels in het voorwerp gereflecteerde en geabsorbeerde straling*.

13. Inrichting volgens één der conclusies 10 t/m 12, 20 met het kenmerk, dat de bundel microgolfstraling gepolariseerd is, dat de te detecteren vezels in het voorwerp een voorkeursrichting hebben en dat de polarisatierichting van de microgolfbundel loodrecht op deze voorkeursrichting is ingesteld. 25 14. Inrichting volgens één der conclusies 10 t/m 12, met het kenmerk, dat de bundel microgolfstraling circulair gepolariseerd is.

15. Inrichting volgens één der conclusies 10 t/m 14, met het kenmerk, dat de middelen voor het opwekken van 30 de microgolfstraling een microgolfoscillator omvatten en een met deze oscillator gekoppelde golfpijp en dat de golfpijp is voorzien van verstemorganen voor het afregelen van het patroon van de microgolfbundel ter plekke van het te detecteren voorwerp.

16. Papier, met het kenmerk, dat in het papier elektrisch geleidende vezels zijn aangebracht in een 8502 5 67 ' -13- "V w* gewichtshoeveelheid <Γ 1 g/m^.

17. Papier volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de elektrisch geleidende vezels roestvast stalen vezels zijn.

18. Papier volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de vezels koolstofvezels zijn.

19. Papier volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de vezels kunststofvezels zijn, welke voorzien zijn van een metalen deklaag met een dikte 10 /um.

20. Papier volgens conclusie 17 of 18, met het kenmerk, dat de vezels een lengte hebben in het gebied van 0,5 rnrn-15 mm en een diameter in het gebied 2 /um-25 /um. Λ i* ^ Λ >· Λ *T Vt -Λ - -? Λ /