Lo Horet

Lo Cap deu Horet o Lo Horet (en francés: Cap Ferret), qu'es un cap de la còsta atlantica de Gasconha que fòrma un correg o peninsula litorau. Qu'es a l'extremitat meridionau de la peninsula de Lèja e lo Horet en Gironda, en lo còr de las Lanas de Gasconha e deu País de Bug. Que separa l'ocean Atlantic e la laca d'Arcaishon. Famós per lo son far e lòc de vacanças toristic, qu'a sabut conservar lo son abitat naturau e lo son païsatge.

La peninsula deu Horet non a pas que 3 000 ans d'istòria geologica. Qu'es la formacion mei recenta de la còsta gascona. Com en la rèsta de las Lanas de Gasconha, l'estrat mei ancian qu'es format de jaças de gres, compausat per grans de qüars cimentats enter eths per la descomposicion d'argilas dab compausantas de hèr e matèria organica. Lo compausant ferruginós, per accion de l'aiga de l'ocean, qu'es oxidat.

Lo Horet que demorè desabitat dinc au sègle XIX quand quauques pescadors de a Tèsta e s'installèn permanentament en diferents lòcs de la peninsula, deu temps que la punta èra sonque ocupada temporàriament. Protegits per la punta deu Horet, que trobèn dens aqueras zonas un lòc ont s'accessar deus hòrts vents d'oèst, au medish temps qu'èren près deus bancs de peish. En 1857, ua dotzena de barracas ja èren bastidas entèirament, lo famós "quartèir deus pescadors". Au cors d'aquesta segonda mitat del sègle XIX, quauques foncionaris, doanèirs, encargats del far e tribalhadors forestaus que s'installèn tanben dab la populacion de pescadors.

D'aute latz, devath l'impulsion de Napoleon III, l'ostreïcultura que's generalizè en divèrsas zonas d'Occitània a mièjas deu sègle XIX. Que comencèn d'installar e espleitar parcèlas de produccion d'ustras qui vadèn, dab lo torisme, la principau ressorsa economica deu país.

Bénédicte Boyrie-Fénié se vòu prudenta. Après citar las atestacions ancianas, dont las duas prumèiras corresponden lhèu pas au medish lòc (Curianum, de Ptolemèu, citat per Baurein, Punta mala, en 1436, Cap de Horret, en 1630, Cap de Horet, en 1645, Cap Brunet, en 1733, Cap du Feret, au sègle XVIII), se determina per un resultat gascon d'un diminutiu deu latin foris, «pòrta»: *forittu(m) > *horet(o) > horet, modificat per l'atraccion paronimica de herret, qu'a lo sens de «fèr de chivau», çò que la mena a gausar Lo (Cap deu) Horet coma nom^[1].

Lo nom modèrne que poderé viéner de la color rogenca de l'oxid de hèr.

• Sit oficiau (toristic) deu Cap deu Horet