Ostal de Borbon-Parma
| Ostal de Borbon-Parma | |
  | |
| Derivacion | Ostal de Borbon-Anjau |
|---|---|
| Brancas | Segond ostal de Nassau |
| Fondator | Felip Ir de Borbon-Parma |
| Data de fondacion | 18 de novembre de 1748 |
| Data de dissolucion | 19 de març de 1860 |
| Cap actual | Carles Xavièr, duc de Parma |
| Estats | Ducat de Parma e Plasença Ducat de Plasença Ducat de Guastalla Reialme d'Etrúria |
| Títols obtenguts | Duc de Parma Duc de Plasença Duc de Guastalla Rei d'Etrúria Duc de Luca Grand duc de Luxemborg |
modificar  |
|
L'Ostal de Borbon-Parma (var. Ostau de Borbon-Parma) foguèt la branca borbonosa italiana que regnèt de 1748 a 1859 sul ducat de Parma, Plasença e Guastalla, de territòris situats en lo marge drech del riu Pò a comptar de Piemont.
Un còp mòrt sens descendència dirècta Antonio Farnese, lo darrièr dels ducs de Parma d'aquela branca, Isabel Farnese, segonda esposa de Felip V d'Espanha, tracta d'exercir lo sieu melhor drech successori per sieus filhs coma neboda del Duc. La politica espanhòla del reinatge de Felip V a un de los sieus principals objectius en la recuperacion dels territòris italians perduts après la Guèrra de Succession Espanhòla e lo tractat d'Utrecht a mans de Àustria. S'atenguèt la designacion de Carles (mai tard Carles III d'Espanha), filh de Felip V d'Espanha e Isabel Farnese, coma Duc de Parma lo 1732. A consequéncia de la Guèrra de Succession de Polonha, Carles atenguèt de part austriana lo reialme de Nàpols en 1735. La contraprestacion es lo liurament del ducat a Àustria en 1735. Lo domeni austrian sul ducat portèt solament fins al Tractat d'Aquisgran (1748), que lo reïntegrèt en mans de la branca espanhòla, a comptar d'aquel moment marida de Borbon-Parma. Felip, duc de Parma, filh de Felip V e Isabel Farnese, assumèt la regéncia dels ducats de Parma, Plasença e Guastalla en 1748. D'aquela manièra Isabel Farnese vei satisfachas las siás aspiracions en plaçar en tròns als sieus filhs, malgrat aiçò, las siás aspiracions se veiràn superadas en accedir al tròn d'Espanha lo sieu filh Carles après la mòrt del sieu germanastre en 1759.