Jabrun

Vilatge d'Occitània

Jabrun
Jabrun

Lo borg de Jabrun

Geografia fisica

Coordenadas

44° 48′ 31″ N, 2° 57′ 42″ E

Superfícia

34,03 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

1 285 m
1 031 m
710 m

Geografia politica

País

Auvèrnhe

Estat

França

Region
84

Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe

de Nòvaglèisa, ancianament de Chaldasaigas

Intercom
241501097

Sant Flor Comunautat 200 066 660

Cònsol

Louis Navech
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

152 ab.

154 ab.

Densitat

4,64 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

15110

Còde INSEE

15078

Jabrun (Jabrun en francés) z-es 'na comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Segon Joan Francés Blanc, la comuna es paretjat entre parlars lengadocians e auvernhats^[1].

Geografia

Perimètre delh territòri

Comunas confrontantas de **Jabrun**
Liautadés	Espinassa	Chaldasaigas
		Las Vèrjas Sent Remise
La Calm (Avairon) com. nov. d'Argences-en-Aubrac	La Trinitat	Sent Urcisi

Toponimia

Jabrun. Las fòrmas ancianas son Jabru, al sègle XIV, Jabrun en 1662.^[2] Jabrun vendriá d'un nom gallés d'òme, Gabros (tirat de gabros, « chabra, chabròl »), e de dunum, « fortalesa ».^[3], solucion que Xavier Delamarre refusa, en prepausant gabrunon, mas sense explicitar sos compausants ^[4]. La posicion de Jabrun es idonèa per un fòrt, mas òm pòt argumentar que lo d- de dunon se consèrva generalament, al prètz de la sincòpa de la vocala que lo precedís, encara que darrèir un grope consonantic fòrt coma -br-, qu'empacha l'amudiment de la vocala que precedís -d-, sa disparicion se puèscha concebre. La prononciacion es [ʒa'bry] a Jabrun, a Liutadés e a Las Vèrjas ^[5].
Aulhac, vialatge situat a pauc de distància al sud de Jabrun. Las fòrmas ancianas son Aulhac, en 1508, Auliac, en 1662, Auliat, en 1784 ^[6]. L'evolucion de la prononciacion (que s'escriu pas) -ac > [-at] es regulara e explica lo derivat Aulhadet (luòc dispareissut). L'origina deu èsser la meima que la d'Aulhac, lo nom latin d'òme Aulius, amel sufixe -acum, latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Aulhac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Aulius. La proximitat de Jabrun e d'Aulhac, noms supausats d'origina antica, pòt estonar; mas los dos luòcs son separats per una comba, qu'empachava los dos vialatges de ne faire un sol e se Jabrun es una anciana fortalesa (dunum), èra benleu pas una villa.
Aulhadet, luòc dispareissut, diminutiu d'Aulhac (prononciat Aulhat). Las fòrmas ancianas son La métharie d'Aulhadet, en 1508, Aulhiadet, en 1662, Auliadet, en 1686 ^[7].
Les Eguyrans, les Ygrans (en francés), vialatge dispareissut situat a 1186 m. Las fòrmas ancianas son Les Aguirans, en 1508, Eguirans, les Eyguirans, en 1662, Les Esguirans, en 1686, Les Equirans (mapa de Cassini), Les Esquivaux, en 1784 o sense data, Esquirans, en 1784 o sense data, les Esguirand, en 1784 o sense data, les Anciray, en 1784, Les Eguirants (mapa d'Estat major, al sègle XIX), Les Eguyrans, en 1855 ^[8]. Lo nom es una varianta delh misteriós toponime « Aiguranda » ^[9]. I a tanben un riu nommat en francés Les Eygurandes (dont Les Eguyrans sembla una fòrma masculina) definit coma afluent delh Lévandès ^[10], riu de 14 km afluent de Truèire ^[11], dit tanben la Chevande ^[12]; mas sembla que i aja una interversion entre lo riu e son afluent. En efècte, la particularitat de Lévandès es de faire orada sus tot son cors entre de comunas (respectivament entre Jabrun e Chaldasaigas e entre Espinassa e Lieutadès), çò que conven per la nocion de fronteira (aicí, pusleu de pagus que de pòble gallés) contenguda dins los Aiguranda. Levandès èra probablament les Eygurandes passat-temps. E dins aquela varietat de fòrmas, la Chevande, Le Lévandés, l'element -and- fai sospeitar un liam amb Eygurandes. I a tanben un autre riu Tailladès, afluent de Lévandès, que saguèt apelat Yronde, que poiriá venir d'un nom de riu (I-cor-ona ?) sovent associat a las aglomeracions nommadas Aiguranda (I-cor-anda ?) ^[13]^,^[14].
Réquistat (pas senhalat coma paròcha per Cassini, mas qu'a una gleisa pasmens, la d'un priorat de l'abadiá de Pebrac). Las fòrmas ancianas son Requistail, en 1628, Recuistal, en 1662, Recristal, en 1686, Requistal, en 1784 ^[15]. Se l'aspècte grafic correspond a la prononciacion, es lo mesme cas que Requistar : Ric Estar > Requistar (metatèsi),^[16] e la grafia es identica. Mas las fòrmas ancianas, que pasmens van pas delai lo sègle XVII, menan pas en aparéncia a una finala -ar. La grafia en -al d'unas atestacions pòt èsser una fòrma ipercorrècta se la finala -al (coma dins « ostal ») se pronóncia localament [-ar], mas per -ail (-alh) de 1628 ? Chaldriá puslèu pensar a una evolucion analogica *Requistar > *Requistal > *Requistalh (lo darrèir amb -lh coma tant de finalas -l etimologicas prononciadas -lh en occitan auvernhat, mas benleu en polimorfisme e temporàriament). La prononciacion actuala es diferenta : [rekis'ta] cèrtas a Sent Urcisi, mas [rekis'tat] a Jabrun, dins la comuna, e a Las Vèrjas ^[5].

Istòria

Administracion

Lista delhs cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2014	2020	Louis Navech	divèrs dreita	agricultor
març 2008	2014	Gabriel Franc
març 2001	2008	Pierre Skrzypczak
	2008
Totas las donadas non son pas encara conegudas.