Felip Douste-Blazy

Felip Douste-Blazy, nascut lo 1 de genièr de 1953 a Lorda, es un òme politic francés, membre de l'UDF puèi de l'UMP.

Cardiològ, foguèt deputat cònsol màger de Lorda puèi de Tolosa. E aprèp Ministre de la Cultura, de la Santat e dels Afars Estrangièrs, es uèi Conselhièr especial del Secretari General de las Nacions Unidas, encargat de las fonts innovadoras de finançament del desvolopament.

Natiu de Lorda, Felip Douste-Blazy seguèt d'estudis de medecina a Tolosa onte faguèt son internat en 1976, e sostenguèt sa tèsi en 1982. Foguèt cardiològ a Lorda e a Tolosa, a l'espital de Purpanh a partir de 1986. Venguèt professor de medecina en 1988 a la Facultat de Sciéncias de Tolosa, en epidemiologia, economia de la santat e de prevencion.

Dintrèt en politica en març de 1989 coma cònsol màger de Lorda^[1].

Foguèt elegit deputat europèu, sus la lista Centre per Euròpa, en junh del meteis an pel Partit Popular Europèu.

Son ascencion foguèt aviada: elegit deputat dins la segonda circonscripcion dels Nauts Pirenèus a la fin de març de 1993, qu'abandonèt aprèp sa nominacion coma ministre delegat a la Santat, foncion que cumulèt amb aquela de pòrtaparaula del govèrn a partir de 1995.

A Lorda, Filip Douste-Blazy axèt son accion sul torisme. La RN 21, l'aeropòrt Tarbes-Aussun-Lorda e la novèla gara SNCF, lo novèl ofici del torisme e de de luòc d'acuelh pels malauts. Mas la Cambra Regionala dels Comptes constatèt en 1997 un aument dels còstes de foncionament de la vila. Los impòsts locals aumentèron de 77,8 % entre 1988 e 1994^[2], per baissar a partir de 1998^[3], lo deute de la vila èra de 206 milions de francs o 13 885 F per capita en 2000^[4].

Sostenguèt de Jacques Chirac per venir president, foguèt nomenat ministre de la Cultura lo 18 de mai de 1995 aprèp la victòria.

En junh, tornèt èsser cònsol màger de Lorda.

Coma ministre de la cultura dirigiguèt sa politica cap als territòris urbans e rurals desfortunats, en associant los actors de l'agençament del territòri e de l'Educacion Nacionala^[5].

En mai de 1997, foguèt escotelat a Lorda per un fòl^[6].

En junh, aprèp l'escac a las eleccions legislativas, tornèt a son sèti de deputat dels Nauts Pirenèus, venent president de l'UDF-Alliance a l'Assemblada Nacionala.

En març de 2001 se faguèt elegir dins la primièra circonscripcion de Nauta Garona. Ganhèt las eleccions municipalas de Tolosa, succedissent a Gui Hersant.

A la fin de 2001, s'associèt a la candidatura de Jaume Chirac per un segond mandat.

Elegit deputat de Nauta Garona en junh de 2002, venguèt secretari general de l'UMP, refusèt de dintrar al govèrn per demorar a Tolosa.

Es tanben mèstre de conferéncia a l'Universitat París VII - Diderot onte ensenha cada an la santat publica.

Lo 31 de març de 2004, foguèt nomenat ministre de la Santat e de la Proteccion sociala, e abandonèt son mandat de cònsol màger de Tolosa, que lo remplacèt Joan-Luc Moudenc.

Preferiguèt lo Ministèri dels Afars Estrangièrs a un Ministèri dels Afars Socials elargit dins lo govèrn Dominique de Villepin^[7].

Se distinguiguèt per de porradas, quand confondèt Taiwan e Tailàndia o Croàcia e Kosova, e de declaracions embarrassantas, qualificant de « militar » lo programa nuclear, eca. Son manca de mestresa dels còdis diplomatics e dels afars, coma son gost per la comunicacion, encanhava los foncionaris del ministèri.

Coma ministre, defendiguèt una diplomacia umanitària, desvolopant lo fons Unitaid, finançament innovadís de compras de medicaments per una taxa de solidaritat suls bilhets d'avion, iniciada pels presidents Chirac e Lula.

Demissionari aprèp la victòria de Nicolas Sarkozy coma president, renoncièt a se presentar a las legislativas dins la 1^a circonscripcion de Tolosa.

Lo 3 de març de 2007, foguèt elegit president del conselh d'administracion d'Unitaid^[8].

En junh de 2007, foguèt nomenat conselhièr, encargat de mission prèp del President de la Republica.

En febrièr de 2008, venguèt Conselhièr especial per las fonts innovadoras de finançament del desvolopament, prèp del Secretari General de las Nacions Unidas^[9][10]. Dins aquel encastre, creèt MassiveGood, un programa umanitari per que los viatjaires pòscan far de microcontribucions a Unitaid quand resèrvan un bilhet d'avion o d'autres mejans de transpòrts sus Internet.

Aquel programa, que dirigís, es un escac, tecnic— retard dins la finalizacion del logicial — e public, malgrat los contactes establits amb Bill Clinton o Ban Ki-moon. La fondacion Unitaid s'arrestèt en 2010 amb de còstes 1000 còps superiors a las dintradas realas^[11].

1. ↑ (fr)lourdes Pascal Jalabert, « A Lourdes, le bilan controversé des années Douste », La Dépêche du Midi, 15 février 2000
2. ↑ id=lourdes
3. ↑ sanspitie Gilbert Laval, « Lourdes, sans pitié », Libération, 7 mars 2001
4. ↑ id=lourdes
5. ↑ Ministres, site del ministèri de la Cultura
6. ↑ (fr)« Suite attentat Douste Blazy », site de l'INA, 2 de mai de 1997.
7. ↑ (fr)« Philippe Douste-Blazy, Catherine Colonna à la diplomatie : le mariage du médiatique et de l'experte », Le Monde, 4 de junh de 2005
8. ↑ Composicion de las instàncias d'Unitaid sul site oficial
9. ↑ (en)[1], List of UN Senior Officials, June 27, 2011, p. 19
10. ↑ (en)[2] Biographical Note - Secretary-General appoints Philippe Douste-Blazy of France as special adviser on innovative financing for development, 19 février 2008
11. ↑ (fr)L'incroyable M. Douste-Blazy, per Sophie Coignard dans Le Point, lo 21 d'octobre de 2010.

• Pour sauver nos retraites, éditions Plon, collection Demain, 1998
• Le profit partagé, éd. Plon, collection Demain, 2000
• La ville à bout de souffle, éd. Plon, collection Demain, 2000

• Lista dels cònsols de Tolosa

• (fr)site oficial
• (fr)ficha sul site de l'Assemblada Nacionala
• (fr)ficha sul site del Parlament Europèu

Precedit per Domenge Baudis puèi Guy Hersant (interim)

cònsols màger de Tolosa 2001 - 2004

Seguit per Jean-Luc Moudenc