Capberton

Vila d'Occitània

Capberton
Capbreton

Lo pòrt de plasença de Capberton.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 38′ 35″ N, 1° 25′ 52″ O

Superfícia

21,75 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

51 m
5 m
0 m

Geografia politica

Gasconha

Maremne

França

Dacs

Lo País Tirossés (Sent Vincenç de Tiròssa avant 2015)

Intercom
244000865

CC de Maremne-Ador-Còsta Sud

Cònsol

Patrick Laclédère
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

8 892 ab.

9 203 ab.

Densitat

386,02 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

40130

Còde INSEE

40065

Capberton^[1] (segon las règlas graficas^[2]) o Cap Berton^[3] (Capbreton en francés) qu'ei ua comuna gascona situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Etimologia

La prononciacion qu'ei [kappər'tuŋ]. Lo nom del vilatge qu'ei atestat sota las formas Cap Bertou en 1170^[4] e en autas cartas marinas deu sègle XVI en las qualas son mencionats quora Capbreton quora Caberton^{[cal referéncia]}, Cap-Breton (shens data)^{[cal referéncia]}. Al cors del periòde de la Convention nationale (1792-1795), la comuna portèt lo nom revolucionari de Capbrutus^[5], segon lo gost de l'epòca peus eròis de la republica romana.

En despièit d'una legenda modèrna tenaça, lo nom de Capbreton non a versemblablament pas de relacion amb la Bretanha.

Albèrt Dauzat que classa Capbreton a l'article Cabestany^[6], amb tota una seria de noms similars compausats amb l'element Cap- o Cab-, que representa lo mot cap (o occitan dialectau *cabo) « tèsta, extremitat ».

Se pòt acostar Capbreton d'autres toponimes com Cablong (Gironda) e alhors, com Caup d'Alh (Aups Maritims, Cabo d'Ail 1259, Cabestany (Catalonha del Nòrd, de Cabestagnio 927), Capbis (Pirenèus Atlantics, Cabbis sègle XII, Grangia Capbisii en 1235),

La comparason amb Caup d'Alh e Capbis autoriza qualques ipotèsis sus l'origina del nom de lòc.

Se constata com en Capbís, una alternància de formas ancianas escritas Capb- e d'autras en Cab-, las segondas s'explican per una assimilacion de [p] a [b], o ben per una varianta dialectala cab- per cap-. D'alhors, en gascon o en francés local, lo p de Capberton non es pas jamai prononciat : se ditz « cabr name = bbfeton ».

Per explicar la natura del segond element -breton, A. Dauzat que supausa un nom de persona Berton, mès non se pronóncian pas sus son origina.

Pertocant a la finala -on, s'explica per una analogia amb lo mot breton, los mai vièlhs dison encara « cabreton » o « caberton ».

Capberton foguèt una eissida viticòla del pòrt de Baiona, coplantat de vinhas de sabla pendent longtemps^{[cal referéncia]}. Lo quite nom del cepatge rei del país (una varietat de cabernet) pòrta lo nom de la ciutat : "cabreton rog" qu'a lisat jos lo vocable de "breton", cepatge major de la Lèira e d'origina gascona sens ges de dobte.

Segon Bénédicte Boyrie-Fénié, lo determinant de cap que pòt estar un nom de persona (l'ancian nom de persona Bert/Berton o l'apocòpa de Bertomiu), mès un nom de baptisme determina pas cap (Caupmartin qu'ei un ancian Caup Sant Martin). Ua auta possibilitat qu'ei cap verd dab ua fòrma diminutiva qui's pòt arreligar dab lo nom de familha Capbert e lo toponime Capvèrn (que seré un ancian *Capverd dab atraccion de vèrn, segon Astor). I a pas de certitud. La fòrma orala que s'explica per l'assimilacion de l'oclusiva sonòra b per son equivalent sord p qu'ei avant : caPBerton > caPPerton ^[4].

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
deceme de 2012	2020	Patrick Laclédère	Union de l'esquèrra	Quadre bancari
17 de març de 1989	9 de noveme de 2012	Jean-Pierre Dufau	PS	Professor de collègi, deputat (1997-2017), conselhèr generau (1979-1998), conselhèr regionau (1992-1998)
27 de març de 1971	1989	Roger Calès	UDR puish RPR	Mètge, president deu SIVOM Còsta Sud de las Lanas
2 de noveme de 1947	1971	Bernard Lesgourgues
	1947
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 8396, totala:

968

-

-

1 170

-

-

1 518

-

3 688

3 937

4 263

4 456

5 089

6 659

7 565

7 652

7 763
8 040

2009

2010

7 864
8 148

7 965
8 250

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

La glèisa de Sent Micolau.
La capèra de Senta Teresa (o capèra de la plaja), 1925.
Far de Capberton.
Far de Capberton.
Lantèrna.
Port de plasença.
Estacada.
Ostau deu Rei.
Lo centre urban.
L'ostau de comuna.

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas dab la comuna

Véder tanben

Comunas de las Lanas

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
↑ Règlas d'Escritura de la mencion : https://fr.calameo.com/books/005115906552c74111cd2
↑ Top'Òc Diccionari toponimic occitan del Congrès permanent de la lenga occitana.
↑ ^4,0 et ^4,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 76-77
↑ Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas Cassini.
↑ Albert Dauzat et Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des noms de lieux en France, Librairie Guénégaud, París, 1979. p. 127-128.

Portau de Gasconha

[1] Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org

[2] Règlas d'Escritura de la mencion : https://fr.calameo.com/books/005115906552c74111cd2

[3] Top'Òc Diccionari toponimic occitan del Congrès permanent de la lenga occitana.

[bbf-4] 4,0 et ^4,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 76-77

[Cassini-5] Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas Cassini.

[6] Albert Dauzat et Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des noms de lieux en France, Librairie Guénégaud, París, 1979. p. 127-128.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]