Cachafuòc
Lo cachafuòc (var. cachafuec), calendau, calinhau, chalendon, lo soc o la soca de Nadal/Nadau (var. socha de Nadau), (soca) nadalenca, la buscha o còça de Nadau, lo capçau-cabeçau de Nadau, l'escalha de Nadau, lo mochon chalendós[nt 1] o la tròncha[1] es un dels elements tradicionals qu'acompanhan e alegran la celebracion de Nadal en Occitània. Aqueste tronc, que trapam tanben dins d'autres païses coma en Catalonha jol nom de tió de Nadal (amb l'acte de far cagar el tió) e en Aragon jol nom de tronca, toza o tizón de Nadal, èra a la debuta un tronc (de perièr, d'olivièr o de cerièr o tot autre fruitièr) que se metiá dins la chaminèia, pro gròs per tal que durèsse tot lo temps de la fèsta de Nadal. Solián èsser portats al fuòc per l'aujòl e lo caganís de la familha.
Las autras tradicions, mangivòlas, son lo Gròs Sopar e los tretze dessèrts.
Version cevenòla de la cançoneta Bota fuòc, cachafuòc
[modificar | Modificar lo còdi]Bota fuòc, cachafuòc,
que nos alegre,
que nos fague la jòia d’èstre aquí l’an que ven,
e se sèm pas mai,
que siaguem pas mens!
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ en vivaro-alpin
