vaarde

• Geluid:  vaarde    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈvardə / (2 lettergrepen)

• vaar·de

vaarde

1. enkelvoud verleden tijd van varen
   

   • Ik vaarde. 
     
   • Jij vaarde. 
     
   • Hij, zij, het vaarde. 
   • Zaterdag 22 juli hoorde ik op de radionieuwsdienst van 10.00 uur: ‘In Zeeland heeft de politie een man aangehouden die nog een boete had openstaan van 600.000 euro. Aanleiding tot de aanhouding: hij vaarde te snel.’ ‘Vaarde!’ Nog even en we hebben ook al geen sterke werkwoorden meer. ^[1]
   • Reeds voor de zon in 't oosten blonk,
     Was Jacob aan de reê,
     En zong een vrolijk deuntjen op
     En vaarde diep in zee. ^[2]
   • Zyn schip lag op de reê,
     Zoo vaarde hy in zee. ^[3]

• voer (gangbare vorm)

• Als verleden tijd van varen in de betekenis "voortbewegen (over water)" is vaarde in het Middelnederlands al aangetroffen, maar voer is altijd gangbaarder geweest^[4]. Van Dale's Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal^[5] en het Groene Boekje^[6] vermelden alleen voer, maar andere bronnen als de Algemene Nederlandse Spraakkunst ^[7], Taaladvies van de Nederlandse Taalunie^[8] en Onze Taal^[9] geven aan dat vaarde soms ook voorkomt.

vaarde

1. enkelvoud verleden tijd van varen#Werkwoord_2 (onpersoonlijk): "niet meevallen"

   • En dichten? Voor wie, voor wat zou hij nu gaan dichten? Uit de wereld waarin hij leefde, kwamen niet meer die aandrang en nood. Het vaarde hem al te zeer; de eerste, dikke waterstraal uit de bronne was uitgeloopen, en weinig versch water uit den schoot der aarde kwam toe om haar te voeden. ^[10]