[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Isle of Man TT 1926

De Isle of Man TT 1926 was de vijftiende uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Vlag van Man TT van Man 1926
Snaefell Mountain Course
Officiële naam 1926 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 14 tot 18 juni 1926
Organisator ACU
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Eerste Vlag van Ierland Stanley Woods
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Eerste Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Lightweight TT
Snelste ronde Vlag van Italië (1861-1946) Pietro Ghersi
Eerste Vlag van Ierland Paddy Johnston
Tweede F. Morgan
Derde W. Colgan
Voorpagina van het magazine Motor-Cycling uit 1926 met een Douglas tijdens de Isle of Man TT.
Mijlpalen
1926

Algemeen

bewerken

In 1926 verdwenen twee klassen: de Ultra-Lightweight TT door te weinig interesse en de Sidecar TT omdat de fabrikanten er nog steeds tegen waren.

De Snaefell Mountain Course was sterk verbeterd en zelfs de "Mountain Section" was inmiddels verhard met tarmac waaraan grind was toegevoegd. Dat laatste werd door het beperkte verkeer niet vastgereden en daar klaagden de coureurs over.

Methanol werd verboden en er moest worden gereden met handelsbenzine.

De Isle of Man TT was internationaal belangrijk geworden en Bianchi, Garelli en Moto Guzzi kwamen voor het eerst naar het eiland Man. Nog niet met veel succes: Bianchi-rijders Mario Ghersi en Luigi Arcangeli werden dertiende en veertiende in de Junior TT, die werd gewonnen door Alec Bennett met een Velocette KSS.

Pietro Ghersi (Moto Guzzi 250 Monoalbero) raakte verwikkeld in een kleine relletje, dat bijna uitdraaide op een diplomatiek conflict toen hij na de Lightweight TT gediskwalificeerd werd omdat hij een andere bougie had gebruikt dan vooraf was aangegeven. Dit werd bekend als "The Guzzi incident". Het woog politiek zwaar omdat de Italiaanse teams in 1926 al de volledige steun van Benito Mussolini hadden en deel uitmaakten van zijn propaganda-apparaat.

Senior TT

bewerken

Vrijdag 18 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 500 cc

Ondanks zijn teleurstelling over de diskwalificatie in de Lightweight TT eerder in de week, verscheen Pietro Ghersi met de gevreesde[1] Moto Guzzi C4V toch aan de start van de Senior TT. Hij moest voor de start nog wat laatste reparaties uitvoeren, maar toen hij naar de startstreep reed werd hij door het Britse publiek met applaus ontvangen. Toch viel zijn eerste ronde wat tegen. Wellicht door gebrek aan circuitkennis kwam hij een minuut langzamer door dan Jimmie Simpson. Wal Handley was in de eerste ronde Howard Davies gepasseerd, maar kreeg in de tweede ronde problemen met zijn bougie en zijn remmen, waardoor Stanley Woods en Edwin Twemlow hem voorbij kwamen. Toch passeerde Handley als tweede achter Simpson de TT Grandstand. Ghersi kwam in die ronde ten val en moest opgeven. Simpson reed zijn recordronde van 70,43 mijl per uur, maar halverwege de derde ronde klapte de motor van zijn AJS uit elkaar. Daardoor kwam Stanley Woods aan de leiding, gevolgd door Charlie Hough. Handley was weer goed op snelheid gekomen, maar lag slechts op de tiende plaats. In de vierde ronde viel Alec Bennett uit. Handley ging steeds sneller en begon naar voren te komen. Howard Davies, die in de derde ronde al hard gevallen was bij de Gooseneck, viel in de vijfde ronde bij Creg Willey's Hill uit met motorproblemen. Hough begon in te lopen op Stanley Woods, terwijl Edwin Twemlow met motorproblemen uitviel. In de zesde ronde ging het erom of Hough Woods kon inhalen. Hough kreeg een vlieg in zijn oog, waardoor hij bij Glentramman tegen een telegraafpaal vloog en - lichtgewond - moest opgeven. In de laatste ronde bleek Stanley Woods de winnaar, maar het verschil tussen Wal Handley en Frank Longman bedroeg slechts drie seconden.

Uitslag Senior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Ierland  Stanley Woods Norton 3:54"39'8 67,54 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Wal Handley Rex-ACME-Blackburne 3:59"00'6 66,31 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Longman AJS 4:00"03'4 66,03 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Craig Norton 4:04"47'0 64,75 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  C. Wood HRD-JAP 4:07"35'0 64,02 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  George Rowley AJS 4:07"48'6 63,96 mph
7 Vlag van Italië (1861-1946)  Achille Varzi Sunbeam 4:08"05'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  S. Jackson HRD-JAP 4:10"22'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kenneth Twemlow HRD-JAP 4:12"03'6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Graham Walker Sunbeam 4:12"35'0
11 Vlag van Spanje (1873-1874)  I. Macaya Norton 4:16"06'0
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Harold Willis Triumph 4:19"35'0
13 S. Ollerhead Rudge-Whitworth 4:19"51'0
14 E. Archibald OK Supreme 4:24"24'0
15 F. Whitworth Rudge-Whitworth 4:26"45'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Clarrie Wise AJS 4:26"48'0
17 J. Welsby Scott 4:29"31'0
18 L. Driscoll Zenith-Chater Lea 4:31"12'0
19 Vic Anstice Douglas 4:33"32'0

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1921-1957  Alec Bennett Norton Koppeling
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Archie Birkin Norton Val[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Cecil Ashby P&M Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Edwin Twemlow HRD-JAP Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Freddie Dixon Douglas Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Gus Kuhn Douglas
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Harry Langman Scott Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Howard R. Davies HRD-JAP Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jimmie Simpson AJS Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joseph Hanford Stevens AJS Ongeval[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Len Parker Douglas
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tom Bullus P&M Versnellingsbak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tom Simister Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk  George Grinton Norton
Vlag van Italië (1861-1946)  Pietro Ghersi Moto Guzzi Valschade en blessure[4]
Vlag van Schotland  Jock Porter New Gerrard-JAP Opgave[5]
Tommy Spann Sunbeam Gebroken voorvork[6]
A. Harry New Hudson Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Charlie Hough AJS Ongeval[7]
E. Mainwaring Scott Val[8]
H. Walters P&M Voorvork[9]
J. Wade HRD-JAP Val
W. Evans Triumph Ongeval[3]
 
Norton Model 18
 
Moto Guzzi Corsa Quattro Valvole

Junior TT

bewerken

Maandag 13 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 350 cc

Omdat er 62 deelnemers waren die met 30 seconden tussentijd startten, kwam leider Wal Handley na zijn openingsronde al enkele minuten na de start van de laatste over de streep. Die laatste was Erminio Visioli met een bijzondere motorfiets, de Garelli-dubbelzuigermotor met niet minder dan vier carburateurs. Handley's eerste ronde met staande start ging al met 66 mijl per uur gemiddeld. Na die ronde stopten Alec Bennett en Len Parker al voor benzine, olie en reparaties. Jimmie Simpson had al een flink aantal eerdere starters ingehaald. Na de tweede ronde was hij al sneller dan Handley en Charlie Dodson, die zelf al drie plaatsen gewonnen had. In de tweede ronde vielen Paddy Johnston, Len Parker en Jock Porter uit door motorproblemen. Bennett reed een snelle ronde en had het voordeel dat hij al getankt had. Dixon reed echter stabiele rondetijden van rond de 63 mph, waardoor het leek alsof hij nog iets over had. Aan het einde van de derde ronde leidde hij, terwijl Handley en Bennett vrijwel gelijk over de streep gingen. Bennett deed dat in een ronderecord van 37 minuten, een minuut sneller dan in 1925. Aan de opmars van Charlie Dodson kwam een einde in de vierde ronde, toen bij Quarterbridge zijn voorvork brak. Daar brak ook de voetsteun van de BSA van Austin af. Toen hij bij Braddan zocht naar een plek om zijn voet te plaatsen vloog hij tegen een telegraafpaal. In de vijfde ronde zette Bennett het ronderecord opnieuw scherper, 32 minuten en 56 seconden ofwel 69 mijl per uur. Intussen kreeg Wal Handley schakelproblemen door een onwillige schakelpook, waardoor Bennett acht minuten voorsprong kreeg. Toen Handley ook nog rem- en carburatieproblemen kreeg kwamen ook Jimmie Simpson en Freddie Dixon hem voorbij. Vlak voor de finish viel Bennett bij The Nook, waarbij hij een snee in zijn kin opliep, maar hij stond zo snel op dat het nieuwe recordgemiddelde op 66,704 mph kwam. Handley wist Dixon nog te passeren, maar moest Simpson voor laten gaan.

Uitslag Junior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Canada 1921-1957  Alec Bennett Velocette 3:57"37'0 66,704 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jimmie Simpson AJS 4:08"02'0 63,903 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Wal Handley Rex-ACME-Blackburne 4:10"06'0 63,375 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Freddie Dixon Douglas 4:10"30'0 63,249 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Gus Kuhn Velocette 4:14"14'0 62,345 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  J. Burney Royal Enfield 4:20"29'0 60,849 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Charlie Hough AJS 4:20"47'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Longman AJS 4:22"32'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  G. Povey Velocette 4:23"30'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  J. Amott Montgomery-JAP 4:24"31'0
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kenneth Twemlow HRD-JAP 4:24"53'0
12 C. Merrill Zenith-JAP 4:26"19'0
13 Vlag van Italië (1861-1946)  Mario Ghersi Bianchi 4:27"47'0
14 Vlag van Italië (1861-1946)  Luigi Arcangeli Bianchi 4:39"02'0
15 C. Juggins OEC-Blackburne 4:41"02'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Crabtree Wallis-JAP 4:42"51'0
17 J. Robinson OK Supreme 4:44"32'0
18 C. Bell AJS 4:47"12'0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joseph Hanford Stevens AJS 4:50"23'0
20 Vlag van Italië (1861-1946)  Miro Maffeis Bianchi 4:52"40'0

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Charlie Dodson Sunbeam Gebroken voorvork
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Edwin Twemlow HRD-JAP Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geoff Davison New Imperial
Vlag van Verenigd Koninkrijk  George Dance Sunbeam
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Len Parker Douglas Motor
Vlag van Ierland  Paddy Johnston Cotton-Blackburne Motor
Vlag van Italië (1861-1946)  Erminio Visioli Garelli
Vlag van Schotland  Jock Porter New Gerrard-JAP Motor
A. Austin BSA Ongeval
A. Grey Zenith Val[10]
C. Harman OK Supreme Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Clarrie Wise AJS Motor
E. Todd Matchless Gebroken stuur
G. Reynard Royal Enfield Motor
N. Scott Matchless Gescheurde tank
R. Barber Matchless Motor
R. Gelling OK Supreme Motor
R. Price Douglas Val
 
Velocette KSS Mk I
 
Het AJS Model G6 "Big Port" was de racer voor privérijders. De fabrieksrijders gebruikten het AJS Model G7 zonder kickstarter.

Lightweight TT

bewerken

Woensdag 16 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 250 cc

Pietro Ghersi's Moto Guzzi Monoalbero 250 had tijdens de trainingen al indruk gemaakt toen de machine geklokt werd op 77 mph (125 km/uur). Na de eerste ronde kwam Wal Handley als eerste door voor Jock Porter, wiens machine meteen na de streep defect raakte. Ghersi reed een ronde van 63,12 mph gemiddeld, waardoor hij een minuut sneller was dan Handley (door de interval-start reed Ghersi op de baan achter Handley). In Ramsey bleek de gebrekkige circuitkennis van Ghersi: in een poging het verloop van het circuit te bepalen reed hij een rondje om een politieagent die op Parliament Square de veiligheid bewaakte. Aan het einde van de tweede ronde vulden Ghersi en Handley brandstof en olie bij, maar Handley moest ook nog een lekkende benzineleiding repareren. F. Morgan verloor wat tijd door een val in Ramsey. Ghersi reed inmiddels in de buurt van Paddy Johnston, die een minuut eerder was gestart. Handley viel uit door een gebroken klep. In de vierde ronde had Ghersi een voorsprong van vier minuten op Johnston, maar hij maakte een pitstop om zijn remmen bij te stellen. In de vijfde ronde had Ghersi nog steeds problemen en Johnston passeerde hem op de weg, maar nog niet in tijd. Johnston moest ook zijn tankstop nog maken. Dat moest Ghersi echter ook nog een keer en na de vijfde ronde leidde Johnston voor Ghersi, Morgan, Colgan, Davison en Jones. In de zesde rond maakte Ghersi zijn pitstop, maar hij bleek daarna nog steeds twaalf seconden voorsprong op Johnston te hebben, maar Johnston zette alles op alles en won de race met 22 seconden voorsprong. Hij werd gefeliciteerd en omhelsd door Pietro Ghersi.

Na de race werd Pietro Ghersi echter gediskwalificeerd omdat hij een andere bougie had gebruikt dan vooraf was aangegeven. De teleurstelling was groot, temeer omdat het pas na de race gebeurde, terwijl het feit al veel eerder bekend was.

Uitslag Lightweight TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Ierland  Paddy Johnston Cotton-Blackburne 4:23"16'0 60,204 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  F. Morgan Cotton-Blackburne 4:47"30'0 55,129 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  W. Colgan Cotton-Blackburne 4:56"05'0 53,532 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  S. Jones New Imperial 4:58"47'0 53,049 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  W. Bicknell Royal Enfield 5:27"00'0 48,471 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  E. Archibald OK Supreme 5:33"06'0
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Gleave Diamond-JAP 5:36"59'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  G. Shepherd New Imperial 5:51"30'0

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Doug Prentice New Imperial Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geoff Davison New Imperial Motor[11]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Crabtree Crabtree-JAP Gebroken klep
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Wal Handley Rex-ACME-Blackburne Gebroken klep
Vlag van Italië (1861-1946)  Pietro Ghersi Moto Guzzi Diskwalificatie
Vlag van Schotland  Jock Porter New Gerrard-JAP Stoterstang[12]
A. Edwards Levis Val
P. Pike Levis Olielekkage