Formule 1 in 1983
raceseizoen
Het Formule 1-seizoen 1983 was het 34ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 13 maart en eindigde op 15 oktober na vijftien races.
| 34e Formule 1-seizoen (1983) | ||||
|---|---|---|---|---|
Volgende: 1984 Vorige: 1982
| ||||
| ||||
Nelson Piquet werd voor de tweede maal wereldkampioen in 1983
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Races | 15 | |||
| Coureurs | 35 | |||
| Constructeurs | 18 | |||
| Verdedigend kampioen |
 Keke Rosberg (coureurs) Ferrari (constructeurs)
| |||
| Eindstand coureurs | ||||
| 1e plaats |  Nelson Piquet 59 (2e titel) | |||
| 2e plaats |  Alain Prost 57
| |||
| 3e plaats | René Arnoux 49
| |||
| Eindstand constructeurs | ||||
| 1e plaats | Ferrari 89 (8e titel) | |||
| 2e plaats | Renault 79
| |||
| 3e plaats |  Brabham 72
| |||
| ||||
Voor het seizoen 1983 werden vlakke bodemplaten tussen de voor- en achterwielen verplicht, waardoor het gebruik van volledige grondeffect bodemplaten voor betere aerodynamica onmogelijk werd. Het invoeren van de vlakke bodem was een reactie op het verongelukken van Gilles Villeneuve in 1982 en betekende het einde van de oorlog tussen de FIA en de FOCA. In 1983 werd zowel het rijderskampioenschap als het constructeurskampioenschap gewonnen met gebruik van een turbomotor. Het tijdperk van de Cosworth DFV kwam hiermee ten einde. Er werd voor het laatst een race gereden die niet meetelde voor het wereldkampioenschap: de Race of Champions op Brands Hatch.
Kalender
bewerkenAfgelast
bewerken- De Grand Prix van Argentinië werd afgelast om onduidelijke redenen[1]
- De Grand Prix van Zwitserland werd afgelast omdat de Zwitserse tv niet buiten eigen land wilde uitzenden. De Grand Prix op Frans grondgebied zou ook niet door de Franse tv worden uitgezonden omdat zij alleen de Grand Prix van Frankrijk wilden uitzenden.[1]
- De Grand Prix van de Sovjet-Unie die in de straten van Moskou verreden zou worden werd afgelast door bureaucratische belemmeringen.[1][2]
- De Grand Prix van de Verenigde Staten werd afgelast na milieuprotesten en gebrek aan inzet van sponsors en televisie en vervangen door de Grand Prix van Europa.[3]
- De Grand Prix van Las Vegas werd afgelast om onduidelijke redenen over tv uitzendrechten. Daardoor stonden er geen 17 maar 15 wedstrijden op de uiteindelijke kalender.[4]
| Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Originele datum |
|---|---|---|---|---|
| 1 | GP van Argentinië | de la Ciudad de Buenos Aires |
Buenos Aires | 30 januari |
| 10 | GP van Zwitserland | Dijon | 9 juli | |
| 14 | GP van de Sovjet-Unie | Moskou | 21 augustus | |
| 17 | GP van de Verenigde Staten | New York (New York) | 25 september | |
| 18 | GP van Las Vegas | Las Vegas (Nevada) | 9 oktober |
Resultaten en klassement
bewerkenGrands Prix
bewerkenPuntentelling
bewerkenPunten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.
| Positie | 1e | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Punten | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Klassement bij de coureurs
bewerkenDe elf beste resultaten van alle wedstrijden tellen mee voor de eindstand.
|
|
Klassement bij de constructeurs
bewerkenAlle behaalde coureurspunten tellen mee voor het constructeurskampioenschap.
|
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ a b c (en) David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge records and trivia since 1950 – 2nd Edition, 2021, pagina 35.
- ↑ (en) A Challenge for Russia and Formula One. nytimes.com (10 oktober 2014). Gearchiveerd op 27 september 2022. Geraadpleegd op 27 september 2022.
- ↑ (en) The races that never happened. motorsportmagazine (20 februari 2020). Gearchiveerd op 7 augustus 2022. Geraadpleegd op 7 augustus 2022.
- ↑ (en) Looking back: F1's Phantom Races. Talking about F1 (17 februari 2011). Gearchiveerd op 3 juni 2022. Geraadpleegd op 25 juni 2022.