Tubby Hayes
| Tubby Hayes | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Edward Brian Hayes | |||
| Geboren | Londen, 30 januari 1935 | |||
| Geboorteplaats | St Pancras
| |||
| Overleden | Aldaar, 8 juni 1973 | |||
| Overlijdensplaats | Londen
| |||
| Land |  Verenigd Koninkrijk
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant, componist | |||
| Instrument(en) | tenorsaxofoon, fluit, vibrafoon | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Tubby Hayes, geboren als Edward Brian Hayes (Londen, 30 januari 1935 - aldaar, 8 juni 1973)[1][2][3], was een Britse jazzmuzikant (saxofoon, fluit, vibrafoon) en componist.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Hayes leerde op 8-jarige leeftijd viool spelen, maar wisselde op 12-jarige leeftijd naar de saxofoon. Op 15-jarige leeftijd werd hij beroepsmuzikant. In 1951 voegde hij zich bij de band van Kenny Baker en speelde vervolgens met de bigbands van Ambrose, Vic Lewis en Jack Parnell. In 1955 en 1956 leidde hij een eigen octet met onder andere Dickie Hawdon, met wie hij toerde door het Verenigd Koninkrijk. Tussen 1957 en 1959 leidde hij de band The Jazz Couriers[4] met onder andere Ronnie Scott, Terry Shannon, Jeff Clyne en Bill Eyden resp. Phil Seamen, met wie opnamen ontstonden voor Tempo Records. In 1959 was hij ook bij Kurt Edelhagen en ging met diens orkest op een tournee door Duitsland. Als eerste Britse muzikant speelde hij tussen 1961 en 1965 regelmatig in de Verenigde Staten en nam met gereputeerde muzikanten als Rahsaan Roland Kirk, Clark Terry en James Moody meerdere platen op. In Londen leidde hij tijdens de vroege jaren 1960 een eigen bigband, waarvoor hij de meeste composities schreef.
In 1964 verving hij bij een Londens optreden van het orkest van Duke Ellington Paul Gonsalves. Met Charles Mingus, Dave Brubeck, John Dankworth en Harry Beckett was hij te zien en te horen in de film All Night Long (1963, een variant van Othello) en met het eigen combo in Wir zeigen, was wir haben (1964) en in Dr. Terror's House of Horrors (1965) met Christopher Lee en Peter Cushing. Hij was te gast op talrijke jazzfestivals in Europa en leidde een kwartet met Mike Pyne, Ron Mathewson en Tony Levin.
Overlijden
[bewerken | brontekst bewerken]Hayes, die ook werkte met Cleo Laine, overleed op 8 juni 1973 op 38-jarige leeftijd tijdens een hartoperatie. Ian Carr prees hem als getalenteerd componist en arrangeur en als charismatische bigband-leider.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1967: For Members Only
- 1968: Mexican Green
- 1969: Live 1969
- ↑ (en) Tubby Hayes. Discogs. Geraadpleegd op 07-01-2022.
- ↑ (en) Tubby Hayes Biography. OLDIES.com. Geraadpleegd op 07-01-2022.
- ↑ (en) All About Jazz, Tubby Hayes music @ All About Jazz. All About Jazz Musicians. Geraadpleegd op 07-01-2022.
- ↑ (en) The Jazz Couriers. Discogs. Geraadpleegd op 07-01-2022.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Tubby Hayes op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.