Long may you run (album van The Stills-Young Band)
| Long may you run | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Studioalbum van The Stills-Young Band | |||||||
| Uitgebracht | 20 september 1976 | ||||||
| Opgenomen | Criteria Studios, Miami 16 februari tot 7 juni 1976 | ||||||
| Genre | Countryrock, bluesrock, rootsrock, Americana | ||||||
| Duur | 39:10 | ||||||
| Label(s) | Reprise | ||||||
| Producent(en) | Tom Dowd, Don Gehman, Stephen Stills en Neil Young | ||||||
| Professionele recensie | |||||||
| Stephen Stills | |||||||
| |||||||
| Neil Young | |||||||
| |||||||
| (en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
Long may you run is een album van The Stills-Young Band, een samenwerking tussen Stephen Stills en Neil Young en werd uitgegeven in 1976 door Reprise Records. Het album piekte op plaats 26 in de Billboard 200 en ontving aldaar de gouden status van de RIAA. Het album is het enige studiowerk van dit duo. De stijl van het album ligt in de lijn die het tweetal ook volgde in hun vorige bands Buffalo Springfield en Crosby, Stills, Nash & Young, variërend van Americana en folkrock, tot jazz [noot 1] en artrock[noot 2].
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]In navolging van de tournee in 1974 van Crosby, Stills, Nash & Young ketste een poging van het kwartet om een nieuw album af te ronden af. David Crosby en Graham Nash zetten hun muzikale alliantie voort onder de noemer Crosby & Nash, terwijl Stills en Young beiden individueel verdergingen. Nummers die op het geplande CSNY-album zouden komen kwamen op de platen van de verschillende leden. Stephen Stills coverde verder nog twee nummers van Young op zijn studioalbums: "New Mama" op Stills en "The loner" op Illegal Stills.
Begin 1976 kwamen Young en Stills weer kort bijeen voor een eenmalig album en een tournee met The Stills-Young Band.[3] Het doel was om verder te gaan op de toer waar ze tien jaar eerder gestopt waren toen hun Buffalo Springfield-tijd erop zat. Crosby & Nash werden ook gevraagd om mee te werken en even werd gedacht dat Long may you run het reüniealbum van CSNY zou worden. Toen Nash en Crosby echter tijdens de opnames van Long may you run naar Miami vertrokken om verder te werken aan hun album Whistling down the wire (1976) was voor het andere duo de maat vol. Young en Stills haalden de vocale en instrumentale bijdragen van de andere twee van de mastertapes.[4][5]
Net voor de uitgave van de plaat begonnen Stills en Young weer een tournee. Ze startten op 23 juni in Clarkston en al gauw liepen de spanningen tussenbeide van voorheen weer op. Stills' voorkeur voor professionele studiomuzikanten ten opzichte van Youngs voorkeur voor Crazy Horse leidde tot een nieuwe breuk. Op 20 juli 1976, na de show in Columbia, ging de tourbus van Young een andere richting op dan die van Stills. In Atlanta, waar ze hun volgende stop hadden, kreeg Stills een laconieke telegram: "Beste Stephen, grappig hoe dingen die spontaan ontstaan op zo'n manier eindigen. Eet een perzik. Neil."[uitspraak 1][4][6][7][8] Youngs management beweerde dat hij op doktersadvies rust nodig had om van een keelontsteking te kunnen herstellen. Volgens het contract was Stills genoodzaakt om de tournee in zijn eentje af te maken, terwijl Young bezig was met het zoeken van tourdata later dat jaar voor Crazy Horse.
De gelijknamige single van het album, kwam tot plaats #71 in de Engelse hitlijsten[9] en tot plek #3 in de Nationale Hitparade. Het nummer was een ode aan Neil Youngs eerste auto genaamd "Mort"[10]), een Buick Roadmaster lijkwagen uit 1948, waarvan hij in 1965 de versnellingsbak opblies in Blind River, Ontario.[9][noot 3] "Long may you run" werd op 22 januari 2010 door Young gespeeld tijdens de laatste uitzending van The Tonight Show met Conan O'Brien en op 28 februari 2010 tijdens de Closing Ceremony van de Olympische Winterspelen 2010.
Tracks
[bewerken | brontekst bewerken]A-kant
[bewerken | brontekst bewerken]| Nr. | Titel | Schrijver(s) | Duur |
|---|---|---|---|
| 1. | Long may you run | Neil Young | 3:53 |
| 2. | Make love to you | Stephen Stills | 5:10 |
| 3. | Midnight on the bay | Neil Young | 3:59 |
| 4. | Black coral | Stephen Stills | 4:41 |
| 5. | Ocean girl | Neil Young | 3:19 |
B-kant
[bewerken | brontekst bewerken]| Nr. | Titel | Schrijver(s) | Duur |
|---|---|---|---|
| 1. | Let it shine | Neil Young | 4:43 |
| 2. | 12/8 blues (All the same) | Stephen Stills | 3:41 |
| 3. | Fontainebleau | Neil Young | |
| 4. | Guardian angel | Stephen Stills | 5:40 |
Personele bezetting
[bewerken | brontekst bewerken]Muzikanten
[bewerken | brontekst bewerken]- Stephen Stills - zang, gitaren, piano
- Neil Young - vocals, guitars, piano, mondharmonica, synthesizer
- Jerry Aiello - hammondorgel, piano
- George "Chocolate" Perry - basgitaar, achtergrondzang
- Joe Vitale - drums, fluit, achtergrondzang
- Joe Lala - percussie, achtergrondzang
Opnamepersoneel
[bewerken | brontekst bewerken]- Don Gehman - producer, mixen, opname
- Stephen Stills - producer, mixen
- Neil Young - producer, mixen
- Tom Dowd - associate producer
- Alex Sadkin - mixen
- Michael Lasko - opnameassistent
- Steve Hart - opnameassistent
Artwork
[bewerken | brontekst bewerken]Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen
- (en) Zimmer, Dave, Henry Diltz (1984). Crosby Stills & Nash: The Authorized Biography. St. Martin's Press. ISBN 0-312-17660-0.
- (en) Hoskyns, Barney (1 mei 2007). Hotel California: The True-Life Adventures of Crosby, Stills, Nash, Young, Mitchell, Taylor, Browne, Ronstadt, Geffen, the Eagles and their many friends. John Wiley & Sons. ISBN 0-470-12777-5. Geraadpleegd op 16 april 2016.
Verwijzingen
- ↑ (en) Ruhlmann, W., Long May You Run - Stephen Stills | AllMusic. allmusic.com. Geraadpleegd op 27 april 2016.
- ↑ (en) Christgau, Robert, The Stills Young Band. Robert Christgau. Geraadpleegd op 27 april 2016.
- ↑ (en) Crosby, Stills, Nash & Young - biography. Last.fm. Geraadpleegd op 16 april 2016.
- ↑ a b (en) Hoskyns, Barney (1 mei 2007). Hotel California: The True-Life Adventures of Crosby, Stills, Nash, Young, Mitchell, Taylor, Browne, Ronstadt, Geffen, the Eagles and their many friends. John Wiley & Sons. ISBN 0-470-12777-5. Geraadpleegd op 16 april 2016.
- ↑ Zimmer en Diltz, pp. 185-6
- ↑ McDonough, pp. 501-2
- ↑ (en) David Carr, Neil Young Comes Clean. New York Times (19 september 2012). Geraadpleegd op 12 april 2016.
- ↑ (en) Long May You Run - by Neil Young. Thrashers Wheat. Gearchiveerd op 28 maart 2016. Geraadpleegd op 12 april 2016.
- ↑ a b (en) Long May You Run Songfacts. Song Facts. Geraadpleegd op 3 mei 2016.
- ↑ Shakey: Neil Young's Biography; Jimmy Mcdonough, Random House; First Edition (May 7, 2002)p. 104
- ↑ Shakey: Neil Young's Biography; Jimmy Mcdonough, Random House; First Edition (May 7, 2002)p. 146
Noten
- ↑ "Make love to you" heeft een jazzy feel
- ↑ In verband met het gebruik van artificiële strijkinstrumenten op de B-kant.
- ↑ Mort was een andere auto dan de Pontiac-lijkwagen uit 1953, die Mort 2 genoemd werd. Hierin reed Young tijdens een file in 1966. Hij werd gezien door Richie Furay, die met Stephen Stills speelde. Dit leidde tot de oprichting van Buffalo Springfield.[11]
Uitspraak
- ↑ Origineel: "Dear Stephen, funny how things that start spontaneously end that way. Eat a peach. Neil."
Externe link
· 
· 
· ·