The Man I Love (lied)

The Man I Love
Componist	George Gershwin
Soort compositie	lied, jazzstandard
Toonsoort	Es majeur
Première	29 augustus 1927 in Long Branch, New Jersey
Duur	3'53"
Oeuvre	Compositie van Gershwin
Portaal    Klassieke muziek

The Man I Love is een populair lied uit 1924 van George Gershwin, op tekst van zijn broer Ira, dat een bekende jazzstandard is geworden. Het was Gershwins favoriet^[1] en ook de Franse componist Maurice Ravel was erg gecharmeerd van het lied.^[2]

Oorspronkelijk kwam het lied onder de titel “The Girl I Love" voor in de door Gershwin geschreven musical Lady, Be Good! uit 1924, een satire op de overheid. Het werd echter uit de show verwijderd, en onderging hetzelfde lot in de anti-oorlogssatire Strike Up the Band uit 1927. Het was daar dat het voor het eerst als "The Man I Love" werd opgevoerd. Na try-outs werd het in 1928 ook uit Ziegfelds Hollywoodmusical Rosalie geweerd. Niettemin is het zonder Broadway-succes ook een populair lied geworden.

Het lied is opgebouwd volgens de liedvorm A-A-B-A en heeft 32 maten, die ook wel eens verlengd worden naar 64 maten. Het meest kenmerkende aan het A-thema is de blue note, in dit geval de verlaagde septiem (zevende noot), die consequent in de eerste drie maten wordt gezongen of gespeeld.^[1]

De eerste vier maten van The Man I Love:

Een bekende cover van de song is Billie Holidays gezongen versie uit 1939, samen met haar 'soulmate', de saxofonist Lester Young. Ook Coleman Hawkins' opname uit 1943, eveneens op tenorsaxofoon, wordt door jazzliefhebbers bijzonder gewaardeerd.

Andere jazzmuzikanten die het lied gecoverd hebben zijn:

In de ranking van Jazzstandards.com, bepaald door het aantal jazzopnames door verschillende muzikanten, staat The Man I Love hoog genoteerd op plaats 18.^[3]