Willy Schmelcher

Willy Schmelcher
SS-Oberführer Willy Schmelcher, 1938 of eerder.
Geboren	25 oktober 1894 Eppingen, Groothertogdom Baden, Duitse Keizerrijk
Overleden	15 februari 1974 Saarbrücken, Saarland, West-Duitsland
Religie	Evangelisch[1]; in 1935[2]/1936 kerkuittreding[3]; vanaf 1943 Gottgläubig[2][4]
Land/zijde	Duitse Keizerrijk  Weimarrepubliek  nazi-Duitsland
Onderdeel	Deutsches Heer Reichswehr Sturmabteilung Heer Schutzstaffel Technische Nothilfe
Dienstjaren	1914 - 1920 1928 - 1945
Rang	Chef der TN SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de politie
Eenheid	1. Rekrutendepot/Badische Ersatz Pioner Btn Nr 14 3 augustus 1914 - 1 oktober 1914[5][6] 3./Badische Pioner Btn Nr 14[5] 1 oktober 1914 - 30 januari 1915[6] 2./Ersatz Pioner Btn Nr 14 14 mei 1915 - 17 juli 1915[5][6] Minenwerfer Ersatz Rgt Markendorf 25 april 1918 - 31 maart 1918[5][6] Staf/SS-Abschnitt XXIX Staf/SS-Oberabschnitt Südwest 1 april 1936 - 1 januari 1937[5] 13./III./IR 57 24 september 1935 - 15 oktober 1935[5] SS-Oberabschnitt Rhein[5] Infanterie-Regiment 70/36 Infanterie-Division 30 maart 1937 - 8 mei 1937[5] SD-Hauptamt 5 december 1938 - 15 mei 1944[5] Persönlicher Stab Reichsführer-SS 15 mei 1944 - 8 mei 1945[5]
Bevel	SS-Sturm 103 27 juli 1930 - 30 januari 1931[5][7] SS-Sturm 4./II./10. SS-Standarte 30[7] januari 1931 - 10[7] september 1932[8] 10. SS-Standarte[9] (m.d.st.F.b.)[10] 10 september 1932[11][10] - 1[11]/10 juli 1935[5][2] Hoofdcommissaris politie in Saarbrücken[9] 1 maart 1935 - 8 januari 1942[5][2] 1./Pioner Btn 13 26 augustus 1939 - 25 juli 1940[5][2] Hoofdcommissaris politie in Metz[8] (m.d.W.d.G.b.)[12] December 1940[9]/ 1 januari 1941[12] - 8 januari 1942[12] SSPF Tschernigow[9][13][14] 19 november 1941 - 1 juli 1943[4][5][12] SSPF Shitomir[9] 5[15]/15[5]/19[4][16] mei 1943[13] - 8[4][5][16]/25[15] september 1943[13] Technische Nothilfe[9][17] 10 september 1943[16] - 8 mei 1945[4][5][16] HSSPF „Warthe“ (m.d.W.d.G.b.)[18] 11[18]/30 december 1944 - 30 december 1944[18]/ mei 1945[5][8][18]
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog [10] Westfront[19] Tweede Wereldoorlog Slag om Frankrijk[13]
Onderscheidingen	zie onderscheidingen
Ander werk	Ingenieur Parlementslid[9] in de Rijksdag 12 november 1933 - 8 mei 1945[10]
Portaal    Tweede Wereldoorlog

Willy Schmelcher (Eppingen, 25 oktober 1894 - Saarbrücken, 15 februari 1974) was een Duitse officier en SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de politie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was ook chef van de Technische Nothilfe.

Op 25 oktober 1894 werd Willy Schmelcher geboren in Eppingen. Zijn vader was de meester glazenmaker Jacob Schmelcher (geboren 15 maart 1858 Eppingen - 17 december 1896 Eppingen) en zijn vrouw Regina Schmelcher (geboortenaam Hartmann) (geboren 11 april 1862 Eppingen)^[6]. In 1911 sloot hij succesvol de Realschule af. Schmelcher studeerde tot 1914 aan de bouwschool in Stuttgart.

Op 3 augustus 1914 nam Schmelcher als Pionier deel aan de Eerste Wereldoorlog. Hij werd geplaatst in het 1. Rekrutendepot van het Badische Ersatz Pioner Btn Nr 14. Bij deze eenheid bleef hij tot 1 oktober 1914, hierna werd hij overgeplaatst naar het 3./Badische Pioner Btn Nr 14. Op 30 januari 1915 raakte hij gewond. Voor zijn herstel werd Schmelcher geplaatst in het 2./Ersatz Pioner Btn Nr 14. Op 17 juli 1915 werd hij bevorderd tot Unteroffizier (Sergeant). Na zijn bevordering werd Schmelcher overgeplaatst naar het 1./Ersatz Pioner Btn Nr 14. Hierna werd hij vanaf 20 oktober 1915 tot 14 maart 1916 ingezet in het Minenwerfer Kie 312. Op 1 maart 1916 werd Schmelcher bevorderd tot Offizier-Aspirant.

Van 31 januari 1917 tot 8 februari 1917 was hij ziek, en kon niet aan het front ingezet worden. Op 17 augustus 1916 werd Schmelcher bevorderd tot Vizefeldwebel. Hierna volgde zijn bevordering tot officier. Op 3 maart 1918 raakte hij voor de tweede keer gewond. Hierdoor raakte hij voor 25% invalide, maar hij herstelde weer. Na zijn herstel werd hij geplaatst in het Minenwerfer Ersatz Rgt Markendorf. Hierna werd Schmelcher weer teruggeplaatst naar het Minenwerfer Kie 312. Op 25 september 1918 raakte hij voor de derde keer gewond, en raakte daarna op 27 september 1918 in Brits krijgsgevangenschap^[8]. Schmelcher werd op januari 1920^[1] weer vrijgelaten uit zijn krijgsgevangenschap. Daarna nam hij op 1 februari 1920 ontslag uit het Deutsches Heer.

Na zijn eindexamen van de middelbare school in Stuttgart in 1920, studeerde hij civiele techniek. Tijdens zijn studie in 1920/1921 was hij lid van het studentenkorps Borussia Stuttgart. Vanaf 1920 tot 1928 was Schmelcher lid van de Bund Wiking. Op 1 oktober 1924 werd hij bevorderd tot Oberleutnant der Reserve in de Reichswehr. In 1925 behaalde Schmelcher zijn diploma aan de technische hogeschool in Stuttgart als ingenieur. Vervolgens bereidde hij zich voor op dienst in de weg- en waterbouwkunde op de ministeriële afdeling van Württemberg in Stuttgart. In 1927 slaagde hij voor zijn staatsexamen om regeringsbouwmeester te worden in de civiele techniek. Vanaf 1927 werkte Schmelcher in Neustadt an der Weinstraße, eerst bij een water- en rioleringsvereniging, vanaf 1932 bij een bouwmachinebedrijf. Op 1 juni 1928 werd hij lid van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). Schmelcher werd ook meteen lid van de Sturmabteilung. Vanaf 1929 tot 1934 behoorde hij tot de NSDAP-fractie in de gemeenteraad van Neustadt, en werd tot voorzitter gekozen.

Voor de SA was Schmelcher vanaf 1928 tot 1 augustus 1930 Gauführer van Baden. Hij werd in de SA nog bevorderd tot SA-Standartenführer (kolonel) voordat hij die verliet. Op 17 juni 1930 werd Schmelcher lid van de Schutzstaffel (SS). HIj werd als SS-Mann ingeschaald. De maand daarop werd hij bevorderd tot SS-Truppführer (sergeant). Hij werd gecommandeerd naar de SS-Trupp Neustadt, en werd benoemd tot commandant van de SS-Sturm 103. Op 30 januari 1931 volgde zijn bevordering tot SS-Sturmführer (tweede luitenant). In september 1932 benoemde de gouwleider Josef Bürckel de "meer volgzame" Schmelcher als commandant van de 10. SS-Standarte in Kaiserslautern. De voorganger van Schmelcher, Theodor Eicke, werd vervangen in de nasleep van de "Pirmasens-bomaffaire". Hij diende tot 10 juli 1935 als commandant van de 10. SS-Standarte. Op 20 april 1933 werd Schmelcher bevorderd tot SS-Standartenführer (kolonel).

Op 26 mei 1934 trouwde Schmelcher met Hilde Berg. Het echtpaar kreeg vier kinderen: drie dochters en een zoon^[5].

In maart 1933 na de overname van de macht door de nationaalsocialisten, werd Schmelcher fractievoorzitter van de NSDAP in Paltser districtsraad, en bekleedde dit ambt tot 1937. In november 1933 werd hij gekozen voor de Rijksdag. Daar zat hij tot einde van de Tweede Wereldoorlog. Vanaf 1 maart 1935 tot 8 januari 1942 bekleedde Schmelcher de functie van hoofdcommissaris van politie in Saarbrücken. Hierna volgde zijn bevordering tot SS-Oberführer. Na de Anschluss van Oostenrijk in het voorjaar van 1938, was hij plaatsvervangend districtsverkiezingsfunctionaris voor de NSDAP in Neder-Oostenrijk. Schmelcher werd aan de staf van de SS-Abschnitt XXIX toegewezen. Kort hierna diende hij in de 13e compagnie in het 3e bataljon van het 57e Infanterieregiment van de Heer. Na zijn militaire dienst, werd hij toegevoegd aan de staf van de SS-Oberabschnitt Südwest. Hierna werd Schmelcher overgeplaatst naar de staf van de SS-Oberabschnitt Rhein. Vanaf 30 maart 1937 tot 8 mei 1937 diende hij voor korte tijd in het 70e infanterieregiment van de 36e Infanteriedivisie. Op 1 maart 1938 werd Schmelcher bevorderd tot Hauptmann der Reserve.

Vanaf 5 december 1938 tot 15 mei 1944 werkte hij in het SD-Hauptamt. Op 1 maart 1939 werd hij overgeplaatst naar het Grenz Pioner Btn 13, daar hij commandant van de 1e compagnie benoemd.

Na de Duitse bezetting van Frankrijk, was Schmelcher met de waarneming van de functie als hoofdcommissaris van politie in Metz belast. Hierna was hij werkzaam als SS- und Polizeiführer (SSPF) van Tschernigow en Shitomir.

In 1940 was hij Chef der Zivilverwaltung in het gebied van het I. Armeeoberkommando^[8][13].

Op 10 september 1943 nam hij de functie van chef van de SS-Gruppenführer Hans Weinreich van het Technische Nothilfe in het Hauptamt Ordnungspolizei over. Op 9 november 1943 werd Schmelcher bevorderd tot SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de politie.

Vanaf 15 mei 1944 tot 8 mei 1945 was hij onderdeel van de Persönlicher Stab Reichsführer-SS. In december 1944 trad hij als plaatsvervanger op van de HSSPF "Warth" met zijn kantoor in Poznań.

Na de oorlog werd Schmelcher door de geallieerden geïnterneerd. In januari 1949 werd hij uiteindelijk gedenazificeerd als Minderbelasteter^[20].

Vanaf 1954 tot 1962 was hij medewerker van de afdeling voor de civiele verdediging van het ministerie van Binnenlandse zaken van het Saarland^[4][9].

Over het verdere verloop van zijn leven is niets bekend. Op 15 februari 1973 stierf Schmelcher in Saarbrücken^[9].

Schmelcher bekleedde verschillende rangen in zowel de Sturmabteilung als Allgemeine-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.

• NSDAP-nr.: 90 783^[13][14][23] (lid geworden 1^[5][7] juni 1928)
• SS-nr.: 2648^[13][14][23] (lid geworden 17 juni 1930^[5][7])

Selectie:

• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse^[1][23] (5 maart 1918^{[5][8][13][22]}) en 2e Klasse^[1][23] (21 januari 1916^[5][13][22])
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse^[13] (1 november 1943^[5][6]) en 2e Klasse^[13] (20 januari 1940^[5][22])
• Gewondeninsigne 1918^[1] in zilver^[8][23] in 1918^[5][22]
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse^[13] (30 januari 1943^[5][6]) en 2e Klasse^[13] (1 september 1942^[5][6]) met Zwaarden
• Orde van Verdienste (Hongarije) aan oorlogslint met Zwaarden op 20 september 1943^[5]
• Ereteken van de Luchtbescherming, 2e Klasse in 1940^[5][22]
• Gouden Ereteken van de NSDAP^[13] (nr.90783^[24])in 1934^[5][22]
• Karl-Friedrich medaille van Verdienste^[19] in zilver op 20 oktober 1915^[5][22]
• Ridder der Tweede Klasse in de Orde van de Leeuw van Zähringen met Zwaarden^[1] op 25 juli 1918^[5][22]

• (de) Staatsarchiv Sigmaringen: Spruchkammerverfahren gegen Willy Schmelcher
• (de) SAARLAND BIOGRAFIEN: Schmelcher Willy