[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Naar inhoud springen

Michel Galabru

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Michel Galabru
Michel Galabru in 1999
Michel Galabru in 1999
Algemene informatie
Volledige naam Michel Galabru
Geboren 27 oktober 1922
Overleden 4 januari 2016
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Michel Galabru (Safi, Frans-Marokko, 27 oktober 1922 – Parijs, 4 januari 2016[1][2]) was een Franse acteur. Hij werd vooral bekend door zijn rol als 'adjudant Jérôme Gerber' in de politiekomedie Le Gendarme de Saint-Tropez.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Galabru werd geboren in Frans-Marokko (dan kolonie van Frankrijk), maar bracht het grootste deel van zijn jeugd door in het landelijke Avène, Hérault. Hoewel Galabru liever eerst profvoetballer wilde worden, werd hij uiteindelijk acteur.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Galabru opgeroepen door de Service du Travail Obligatoire en vervolgens naar Joegoslavië gestuurd om er te werken.

Na zijn studies aan het Jezuïetencollege Saint-Louis de Gonzague in Parijs, begon Michel Galabru zijn carrière als acteur bij de Comédie-Française (van 1950 tot 1957) alvorens te werken in de filmwereld.

Na enkele onbeduidende rolletjes kreeg hij in 1951 zijn eerste bijrol van enige betekenis in de komedie Ma femme, ma vache et moi van Jean-Devaivre. Daarna keerde hij terug naar het theater. Vanaf 1962 was hij meer en meer te zien op het witte doek. Enkele jaren lang speelde hij telkens mee in de commercieel succesvolste Franse film van het jaar: bijrollen in de komedie La Guerre des boutons (Yves Robert, 1962), in de komedie La Cuisine au beurre (Gilles Grangier, 1963) en in de politiekomedie Le Gendarme de Saint-Tropez (Jean Girault, 1964). In 1968 was hij aanwezig in de twee grootste Franse kaskrakers: de komedies Le Petit Baigneur (Robert Dhéry) en Le gendarme se marie (Jean Girault). Zijn komisch talent werd in die tijd niet benut door de cineasten van de Nouvelle Vague, wel regelmatig door commercieel ingestelde vaklui zoals Jean Girault (samen goed voor vijftien films), Gilles Grangier, Pierre Chevalier, Bernard Borderie, Guy Lefranc, Philippe Clair, Georges Lautner (9 films) of Claude Zidi. De komische films waaraan Galabru zijn medewerking verleende volgden elkaar in hoog tempo op.

In 1977 werd hij gelauwerd met de César voor beste acteur voor zijn hoofdrol in het historisch drama Le Juge et l'Assassin (Bertrand Tavernier). Na die onderscheiding zette hij onverminderd zijn filmcarrière voort, voornamelijk in het komisch genre, maar hij kreeg eveneens af en toe ernstiger werk aangeboden zoals in drama's en tragikomedies (Le Choix des armes (1981), L'Été meurtrier (1983), Uranus (1990) en het fel in Spanje gelauwerde Belle Époque).

Hij bleef tot op hoge leeftijd trouwens een fijne neus hebben voor succesvol komisch werk, want hij was te zien in La Cage aux folles, in Astérix et Obélix contre César en in Bienvenue chez les Ch'tis, de meest succesrijke Franse film van respectievelijk de Franse filmjaren 1978, 1999 en 2008. Galabru speelde in totaal in meer dan 200 films. Hiervoor kreeg hij ook verschillende filmprijzen.

Op 4 januari 2016 stierf Galabru in zijn slaap. Hij werd 93 jaar. Hij werd begraven op het Cimetière de Montmartre.

Filmografie (selectie van langspeelfilms)

[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]

Nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Michel Galabru: Je l'ai perdue au 18, Neuilly-sur-Seine, Harca, 1996
  • Michel Galabru: Galabru raconte Pagnol, Paris, Flammarion, 1999
  • Michel Galabru: Galabru raconte Guitry, Paris, Flammarion, 2001
  • Michel Galabru: Trois petits tours et puis s'en vont : mémoires, Paris, Flammarion, 2002
  • Michel Galabru: Vous m'avez compris : pensées, répliques et anecdotes, Paris, Le Cherche midi, 2003
  • Michel Galabru: Rire c'est vivre : le grand livre de l'humour, Cachan, Sélection du Reader's digest, 2005
  • Michel Galabru en Sophie Galabru: Je ne sais pas dire non!, Neuilly-sur-Seine, Michel Lafon, 2011
  • Michel Galabru en Sophie Galabru: Tout est comédie : abécédaire du théâtre et autres fantaisies, Paris, Le Cherche midi, coll. Documents,
  • Michel Galabru en Alexandre Raveleau: Les rôles de ma vie, Hors Collection, 2016
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michel_Galabru&oldid=64016880"