Hennie Marinus
| Hennie Marinus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Hennie Marinus (1964)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 26 augustus 1938 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Overlijdensdatum | 2 augustus 2018 | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
| Nationaliteit |  Nederland
| |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | Gestopt | |||
| Discipline(s) | baanwielrennen, wegwielrennen | |||
| Ploegen | ||||
| 1960 1961 1962 1963 1964-1967 1968-1969 |
Legnano Radium Vredestein Locomotief-Vredestein Amstel Bier Aluminium Bazuin | |||
| Overige | ||||
| Zeges: | ||||
| 1964 | Nederlands kampioen stayeren | |||
| ||||
Hennie Marinus (ook Henny Marinus) (Amsterdam, 26 augustus 1938 – aldaar, 2 augustus 2018[1]) was een Nederlandse wielrenner.
Hennie Marinus, fijn gebouwd (klein van stuk en een babyface[2]), komt uit de Jordaan, een Amsterdamse wijk. Hij groeide daar op en stierf daar ook. Zijn familie zit al generaties lang in de vishandel. Als wielrenner reed hij op RIH-fietsen, die in de buurt werden gemaakt.
In 1959 werd Marinus tweede bij de Nederlands kampioenschappen wegwielrennen voor amateurs. Tussen 1960 en 1969 was hij profrenner en reed hij voornamelijk op de baan, omdat daar de verdiensten beter waren. Reden hiervoor was ook een rivaliteitskwestie met mede-wielrenner en clubgenoot van ARC Ulysses, Peter Post, die drie keer bij wedstrijden van Marinus verloor en die hem hierom het leven zuur maakte.[3] Tegelijk zou er achter het masker van de kampioen Post een 'haatdragend en slecht karakter' schuilgaan.[3] In de jaren 1961 en 1962 werd Hennie Marinus steeds derde in de sprint bij de nationale kampioenschappen baanwielrennen. In 1964 behaalde hij achter gangmaker Norbert Koch de titel van Nederlands kampioen in het stayeren op de baan, nadat hij een jaar eerder op deze discipline tweede was geworden. Hij werd in 1967 nog een keer tweede bij het stayeren en in 1968 in de sprint.
Na beëindiging van zijn wielercarrière nam Hennie Marinus de vishandel van zijn familie over. In het boek 25 Sterke Verhalen. Anekdotes uit het cyclisme beschrijft hij de herinneringen aan zijn tijd als wielrenner.[3] Hij kreeg eind jaren ‘90 last van een hersentumor. Toen die tumor verdwenen was ging zijn vrouw Annie dood. In 2012 kwam de tumor weer terug. Hij overleed in 2018 op 79-jarige leeftijd.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (de) Hennie Marinus in de databank van radsportseiten.net
- Herinneringen bij een foto …, wielersport.slogblog.nl (31 december 2013)
- Henny Marinus zat twee keer in een ‘slaggie’, Stuyfssportverhalen (23 juli 2012)
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Hennie Marinus op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ De Kleine Kampioen overleden, Stuyfs Sportverhalen (3 augustus 2018). Gearchiveerd op 30 december 2019.
- ↑ Hennie Marinus (1938, Nederland), wielersport.slogblog.nl (26 augustus 2007)
- ↑ a b c De Kleine Kampioen uit de Jordaan, Stuyfssportverhalen (7 januari 2014). Gearchiveerd op 10 augustus 2018.