Eidgenössische Technische Hochschule Zürich
| Eidgenössische Technische Hochschule Zürich Swiss Federal Institute of Technology in Zurich | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Afkorting | ETH Zürich | |||
| Motto | ETH Zurich Where the future begins | |||
| Locatie | Zürich, Zwitserland | |||
| Coördinaten | 47° 22′ NB, 8° 32′ OL | |||
| Opgericht | 1855 | |||
| Type | Openbare universiteit | |||
| Rector | Sarah Springman | |||
| Voorzitter | Joël Mesot | |||
| Studenten | 22.193 (2019) | |||
| Personeel | 9.845 (2019) | |||
| Lid van | IDEA, CESAER, TIME | |||
| Website | ||||
| Afbeeldingen | ||||
| ||||
Het hoofdgebouw
| ||||
| ||||
De Eidgenössische Technische Hochschule Zürich, afgekort ETH Zürich, is een universiteit in de Zwitserse stad Zürich. Het is een zusteruniversiteit van de Franstalige École Polytechnique Fédérale de Lausanne. Het ETH is in tegenstelling tot de Universiteit Zürich een federaal instituut, waardoor het onder direct bestuur van de bondsstaat Zwitserland staat.
In totaal studeren aan de ETH 15.000 studenten en promovendi en zijn er ongeveer 550 professoren. Het totaalbudget bedroeg in 2010 ongeveer 1,4 miljard Zwitserse franken.[1] Circa twintig alumni of hoogleraren van de ETH Zürich, waaronder Wilhelm Röntgen, Wolfgang Pauli en Albert Einstein, hebben sinds 1901 een Nobelprijs ontvangen. Ook vele alumni werkzaam op gebieden waar geen Nobelprijs wordt uitgereikt, zoals wiskunde (Niklaus Wirth en Georg Cantor) en architectuur (Hendrik Petrus Berlage) zijn wereldwijd bekend. De universiteit wordt tot de 10 beste ter wereld gerekend.[2]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]De ETH werd in 1854 door de Zwitserse staat opgericht en opende haar deuren een jaar later. Het begon als de Eidgenössische Polytechnische Schule en had zes departementen, te weten: architectuur, civiele techniek, werktuigbouwkunde, scheikunde, bosbouw en een speciaal departement dat wiskunde, natuurwetenschappen, literatuur en sociale en politieke wetenschappen omvatte. Destijds huisden de beide universiteiten van de stad in hetzelfde gebouw.
In 1909 werd de structuur van de universiteit hervormd en sindsdien mag ETH ook doctorstitels verlenen. In 1911 kreeg de school haar huidige naam. In 1924 zou het aantal departementen worden uitgebreid naar twaalf en weer later naar zestien.
Reputatie en ranking
[bewerken | brontekst bewerken]Doorgaans plaatsen diverse ranglijsten van universiteiten de ETH Zürich als beste universiteit van continentaal Europa en wordt de universiteit consequent gerangschikt bij de top 1-5 universiteiten in Europa, en behoort de ETH Zürich tot de 3 tot 10 beste universiteiten van de wereld.
Departementen
[bewerken | brontekst bewerken]De ETH Zürich is onderverdeeld in zestien departementen:
- Architectuur
- Bouw, milieu en geomatica
- Biosystemen
- Informatica
- Informatietechnologie en elektrotechniek
- Materiaalwetenschap
- Machinebouw en procestechniek
- Biologie
- Scheikunde en toegepaste biowetenschappen
- Wiskunde
- Natuurkunde
- Aardwetenschappen
- Gezondheidswetenschappen en technologie
- Milieusysteemwetenschappen
- Management, technologie en economie
- Geestes-, sociale en politieke wetenschappen
Professoren
[bewerken | brontekst bewerken]Onder meer volgende professoren waren verbonden aan de ETH:
- Elwin Bruno Christoffel
- Heinz Ellenberg
- Marcel Grossmann
- Adolf Hurwitz
- Conrad Keller
- Hans Kollhoff
- Jürgen Moser
- Gabriel Narutowicz
- Helga Nowotny
- Wilhelm Oechsli
- Franz Reuleaux
- Johann Jakob Rüttimann
- Otto Stoll
- Sara van de Geer
- Heinrich Weber
- Victor Weisskopf
Alumni
[bewerken | brontekst bewerken]Onder meer volgende personen studeerden aan de Eidgenössische Technische Hochschule Zürich:
- Marguerite Steiger (1909-1990), chemica en onderneemster[3]
- ↑ (de) Über uns. Geraadpleegd op 30 december 2011.
- ↑ (en) [1], op de website van QS World University Rankings, geraadpleegd op 6 juni 2020. Gearchiveerd op 1 juli 2020.
- ↑ (fr) Steiger[dode link] in het Historisch woordenboek van Zwitserland.
· 
· 
· · 
· · 