[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Spanje 1955

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1955
Montjuïc Park
Montjuïc Park
Officiële naam 6° GP de España - 12° Circuito Internacional de Barcelona
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 1 mei 1955
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Bandirola
Eerste Vlag van Ierland Reg Armstrong
Tweede Vlag van Italië Carlo Bandirola
Derde Vlag van Italië Umberto Masetti
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Italië Romolo Ferri
Derde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Willi Faust/Vlag van Duitsland Karl Remmert
Eerste Vlag van Duitsland Willi Faust/Vlag van Duitsland Karl Remmert
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1955 was de eerste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1955. De races werden verreden op 1 mei 1955 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 125cc- en de zijspanklasse aan de start.

De GP van Spanje had drie jaar achter elkaar het seizoen af moeten sluiten, waardoor er geen spanning meer was omdat de meeste wereldtitels al beslist waren. Daar had men over geklaagd en in 1955 mocht men het seizoen weer openen. Erg druk was het echter niet: de 125cc-klasse en de 500cc-klasse kenden elk slechts vijftien deelnemers en bij de zijspanrace startten slechts tien combinaties.

Regerend wereldkampioen Geoff Duke viel uit door ontstekingsproblemen, maar zijn Gilera-teamgenoot Reg Armstrong won de race voor Carlo Bandirola, die ondanks zijn snelste ronde toch op ruim een halve minuut achterstand werd gereden. Op zijn beurt bleef hij Umberto Masetti ook weer 40 seconden voor. Slechts acht deelnemers bereikten de finish.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 1:50"20'41 8
2 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta +31'89 6
3 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta +1"19'86 4
4 Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera +1"20'69 3
5 Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta +1 ronde 2
6 Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta +1 ronde 1
7 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera +2 ronden
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Alfredo Flores Norton +2 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Gibraltar John Grace Norton Val
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera Ontsteking
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi Ongeval

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown Matchless
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van België Firmin Dauwe Norton
Vlag van België Léon Martin Gilera
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Ernst Riedelbauch BMW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Storr Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
Vlag van Nederland Drikus Veer Gilera
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton

Nu NSU zich had teruggetrokken was de weg in de 125cc-klasse weer vrij voor de Italiaanse merken. Luigi Taveri had het seizoen 1954 al afgesloten op een MV Agusta 500 4C, maar kwam nu in de lichtere klassen aan de start. Hij won de 125cc-race met de MV Agusta 125 Bialbero voor Romolo Ferri met de Mondial, die vlak voor Carlo Ubbiali finishte.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 58"59'92 8
2 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial +34'71 6
3 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta +34'88 4
4 Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi Mondial +1"03'97 3
5 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta +2"05'7 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcelo Cama Montesa +2"06'58 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Atorrasagasti MV Agusta +2"16'16
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa +1 ronde
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Del Val Mondial +1 ronde
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Sirera Montesa +2 ronden
11 Vlag van Duitsland Willi Scheidhauer MV Agusta +3 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Mario Carando MV Agusta
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial Val
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bertrand Montesa
Gibraltar John Grace Montesa

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rudolf Grimas Mondial
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Bernhard Petruschke IFA
Vlag van Duitsland Erich Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Karl Lottes MV Agusta
Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Willi Scheidhauer MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Porter MV Agusta
Vlag van Italië Paolo Campanelli Mondial
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Ook in de zijspanrace kwamen de regerende wereldkampioenen (Wilhelm Noll en Fritz Cron) niet aan de start, maar BMW was overduidelijk te sterk voor de Nortons. Willi Faust en Karl Remmert wonnen met bijna een minuut voorsprong op Cyril Smith en Stanley Dibben en met ruim twee minuten voorsprong op Eric Oliver met zijn nieuwe bakkenist Eric Bliss.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Willi Faust Vlag van Duitsland Karl Remmert BMW 1:02"02'95 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton +59'45 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss Norton +2"18'89 4
4 Vlag van Duitsland Rudolf Koch Vlag van Duitsland Christian Wirth BMW +1 ronde 3
5 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Vittorio Mussa Gilera +1 ronde 2
6 Vlag van Zwitserland Roland Benz Vlag van Zwitserland Jakob Kuchler Norton +2 ronden 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Goodwin BSA +2 ronden
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Morris Norton +2 ronden
9 Vlag van Italië Luigi Marcelli Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton +2 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Roger Montané Onbekend Clua Ongeval

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Australië Max George Norton
Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Bruno Leys BMW
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW
Vlag van Duitsland Fritz Seeber Vlag van Duitsland Franz Heiß BMW
Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Marokko Francis Flahaut BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Billingham Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Matchless
Vlag van Nederland Henk Steman Vlag van Nederland Mappie de Haas BMW

Stanley Dibben

[bewerken | brontekst bewerken]

Bakkenist Stanley Dibben nam ook deel aan de 500cc-race met een Norton Manx. Dat was hem niet vreemd, want hij had niet alleen geracet met zijn zelf opgebouwde Norton, hij had ook het featherbed frame getest en was tijdens een van die tests op het Motor Industry Research Association testcircuit toevallig als "ballast" voor de Norton-Watsonian-combinatie van Eric Oliver gezet en zo was zijn carrière als bakkenist begonnen.

Lorenzo Dobelli

[bewerken | brontekst bewerken]

Lorenzo Dobelli was als bakkenist al twee keer wereldkampioen geweest met Eric Oliver, maar was eind 1952 gestopt. Nu keerde hij terug in het zijspan van Luigi Marcelli.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1954
FIM wereldkampioenschap wegrace
7e seizoen (1955)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1954
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1961