Autocunnilingus

Autocunnilingus is een seksuele handeling waarbij een vrouw zichzelf beft. Het is een vorm van masturbatie en alleen mogelijk bij een bijzondere lenigheid van het lichaam.

Als iemand eenmaal in staat is haar schaamstreek te bereiken met de mond, zijn er verschillende manieren om autocunnilingus uit te voeren. Met de tong rondjes draaien rond de clitoris of de binnenste schaamlippen geheel of gedeeltelijk met de mond te beroeren.

Autocunnilingus is in een aantal posities mogelijk, door sterk voorover te buigen of door in koprolpositie te gaan liggen. Het gekruist leggen van de benen achter de nek kan het krommen van de rug ondersteunen. Het vereist veel lenigheid; veel vrouwen kunnen geen autocunnilingus uitvoeren, omdat ze simpelweg met hun tong hun schaamstreek niet kunnen bereiken.

De noodzakelijke extreme vooroverbuiging voor deze handeling zou niet mogelijk zijn, in tegenstelling tot de mannelijke variant, waarbij twee à drie van elke duizend mannen een volledige autofellatio zou kunnen uitvoeren. Voor de stelling dat de handeling onmogelijk is, wordt regelmatig als argument aangevoerd dat pornografisch beeldmateriaal ervan ontbreekt, slechts suggestief is (twee vrouwen in plaats van één) of met beeldbewerkingssoftware bewerkt is. Deze stelling wordt niet onderbouwd noch bevestigd door een studie of onderzoek. Beeldmateriaal dat geen gebruik maakt van trucage, is schaars, maar wel bestaand. Wat verder aan de controverse bijdraagt, is het taboe in een deel van de huidige samenlevingen over masturbatie, in het bijzonder bij vrouwen. Autocunnilingus werd voorheen door de gedragswetenschappen meer gezien als een onmogelijkheid en/of probleem dan als een variatie in seksuele gewoonte.

Zeer weinig vrouwen bezitten voldoende flexibiliteit om de noodzakelijke extreme vooroverbuiging te kunnen uitvoeren. Sommige kunnen de benodigde flexibiliteit wel ontwikkelen, met fysieke trainingen zoals gymnastiek, buigkunsten (slangenmens) of yoga.

De Amerikaanse biologen Craig Bartle en Alfred Charles Kinsey stellen dat minder dan 1% van de mannen erin slaagt oraal contact te maken met hun eigen penis^[1] en dat slechts 0,2 tot 0,3 procent erin slagen een volledige autofellatio te uitvoeren. Bij het doortrekken van deze stellingen naar vrouwen/autocunnilingus, en gezien de variatie in de menselijke anatomie, kan autocunnilingus niet volledig uitgesloten worden.

Een argument dat verder pleit voor het bestaan van autocunnilingus, is de hypermobiliteit van zogenaamde slangenmensen (contortionisme) en mensen met het syndroom van Ehlers-Danlos.

• autofellatio, de mannelijke equivalent

• (en) Autocunnilingus
• afbeeldingen van extreme vooroverbuiging
• afbeelding van slangenmens (vrouw)