branden

• Geluid:  branden    (hulp, bestand)

• bran·den

• In de betekenis van ‘in vuur en vlam staan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1445 ^[1]

de branden mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord brand

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
branden	brandde	gebrand
zwak -d	volledig

branden

1. absoluut verteerd worden door vuur

   • De kaars brandde de hele nacht 

   ▸ Hij kwam overeind met de uitnodigingen in zijn hand, liep naar het haardvuur en legde ze keurig boven op het brandende blok berkenhout.^[2]

2. overgankelijk (kookkunst) langzaam aan vuur blootstellen (van cacao- en koffiebonen, noten, e.d.)

   • De koffie werd er vrij licht gebrand. 

3. overgankelijk als brandstof gebruiken

   • De olie die daar gebrand wordt, stinkt. 

4. verwonding door hoge temperatuur

   • Hij heeft zijn handen gebrand. 
   • Dominee brand je bekje ( of befje ) niet (in de betekenis van "Pas op, dat is erg heet", van voeding of drank)) 

5. aan zijn (van wat in het verleden gepaard ging met vuur)

   • De ledlamp brandt zonder warm te worden. 
   • De elektrische kachel brandt op maximale kracht. 

   ▸ Doordat de noodverlichting brandde en zij de enige twee personen in de gang waren, kreeg het geheel iets spookachtigs.^[3]

6. een nieuwe CD of DVD maken

   • Kun je een illegale kopie branden van deze nieuwe film? 

• [2] roosteren

• brandden

• Branden als een fakkel

• Branden als een lier

• Bang zijn zich aan koud water te branden

• Ergens op gebrand zijn

• Zich ergens aan branden/Zijn vingers branden

• Het woord branden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "branden" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[4]

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• bran·den

Naar frequentie	4778

branden

1. genitief bepaald gemeenschappelijk geslacht enkelvoud van brand

branden

1. branden

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / bɾɑnən /

• bran·den

Naar frequentie	194650

branden

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van brand

branden

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van brande

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / bɾɑnən /

• bran·den

branden

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van brand

branden

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van brande

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• brand·en

Naar frequentie	4747

branden

1. nominatief bepaald gemeenschappelijk geslacht enkelvoud van brand