The Wrong Man (1956)

The Wrong Man (op plattdüütsch so veel as „De verkehrte Mann“; dt. Titel: Der falsche Mann) is de Titel vun en US-amerikaanschen Kriminalfilm ut dat Johr 1956, den Alfred Hitchcock na den Roman The True Story of Christopher Emmanuelle Balestrero vun Maxwell Anderson in swart-witt dreiht hett.

Christopher Emmanuel Balestrero, allgemeen „Manny“ nöömt, is es Börger vun New York, de as Barmusiker in’n Stork Club sien Ünnerhalt verdeent un sik nie wat to Schullen kamen laten hett. He gifft sik Möh, sien Fro un sien beiden Kinner dör’t Leven to bringen, ok wenn dat Geld tomeist teemlich klamm is. Een Dag will he sien Versekerung belehn, vunwegen dat he Geld bruukt, üm sien Fro na’n Tähndokter schicken to künnen. Dor warrt he vun de Anstellten verkehrterwies as en Mann kennt, de korte Tiet vörher en Roov veröövt hett.

Vör sien Huus warrt he vun de Polizei fastnahmen un anklaagt, den Roov begahn to hebben. De Polizei stellt em mit mehrere Saken op de Proov, üm to kieken, dat he schullig is oder nich. To’n Bispeel mutt he wat opschreven, wat ok de Deder schreven hett un maakt dorbi den glieken Fehler as he. Un ok all Ogentügen sünd sik seker, em eendüdig as den Deder weddertokennen. Blots mit de Help vun sien Familie, de de hoge Kautschoon för em tosamenbringt, kann he ut de gresige Ünnersökenshaft rutkamen. Op Anraden vun sien Afkaat versöcht he mit sien Fro Tügen för sien Alibi to finnen, dat he bit to’n Anfang vun den Prozess sien Unschuld bewiesen kann. Man, allens löpt gegen em. Twee vun de Mannslüüd, mit de he an den Dag vun de ÖVerfall tosamen Korten speelt harr sünd in de Twüschentiet doodbleven, de drüdd is nich to finnen.

Jümmer mehr kriggt nu ok sien Fro Twievel an ehrn Ehmann un kriggt na un na paranoide Depresschonen, bit se opletzt in en Klinik inwiest warrn mutt. As de Prozess anfangt, kann em blots noch en Wunner helpen. Dör dat verkehrte Verhollen vun en Juror bi’t Verhanneln warrt de Prozess verschaven. Korte Tiet later kriggt de Polizei en Mann tofaten, de Manny bit op’t Hoor glieken deit. Manny is nu vun den Verdacht verdacht, dat he wat doon hebben künn, man sien Fro blifft wieter depressiv. In’n Naspann warrt verkloort, dat sien Fro twee Johren later heelt weer un se nu tofreden in Florida leevt.

De Film hett kommerziell kenn groten Spood hatt un weer vun de Kritik ünnerscheedlich opnahmen.

• De New York Times schreev, dat Hitchcock in den Film Fikschoon dör wohre Begevnissen uttuschen deit, wenn he den wohren Fall vun en New Yorker Musiker bit in all Enkeltheiten oparbeiten deit. Wieter weer he as en Meester vun de Saaklichkeit betekent, de sik nich dorvun röhren laten de, wat sien Figuren dörmaakt.
• De düütsche kathoolsche Filmkritik loov blangen de rutragenden Schauspelers ok de beklemmen Saaklichkeit vun den Film, ahn dat de Spannung dorbi vergeten warrt. De Film weer as sehnsweert beoordeelt.^[1].
• De Süddeutsche Zeitung schreev, dat kumm en Film vun Hitchcock so eernst vertellt weer. Dat Thema vun den Verdächtigen ahn egen Schuld, dat em jümmer al intresseert harr, warrt he an en enkelte Person wiest, de nix gegen den Justizapparat doon kann. Sünners Fonda un Miles weern dorför loovt, dat se sik in den strengen Stil vun den Film so goot inpassen deen.

Hitchcock hett för Warner Bros. in de Johren twüschen 1949 un 1953 veer Filmen maakt. As sien Verdragutlopen weer, hett he versproken, dat he för de Firma noch en Film ahn Gaasch dreihn wull, vunwegen dat he mit de Arbeitsümstännen düchtig todreden weer. Mit The Wrong Man hett he sien Verspreken inlöst.

Warner hett de Rechten an de wohren Geschicht vun Christopher Emmanuel Balestrero hatt, de 1953 wegen en Roovöverfall, den he nich maakt hett, för Gericht kamen is. De wohre Rover, de to’n Verwesseln gliek utseeg, is aver noch wiel de Verhanneln op frische Daat opgrepen worrn. Noch in’t glieke Johr keem de Geschicht in’t Life Magazine un weer för dat Feernsehn verfilmt.

HItchcock weer gleik op twee Orden vun de Geschicht andoon. To’n een wull he de Begeevnissen üm Verhaften un Fangenschop mööglichst nau dorstellen. To’n annern weer he intresseert an den Ümstand, dat Balestrero sien Fro Rose dormols mit den Stress nich kloor keem un en Tiet lang in en Nervenheelanstalt tobringen müss. Hitchcock harr den Infall, den geistigen Verfall, den de Fro dör dat Trauma dörleven müss, so gresig dortostellen, as dat weer. He bruuk dorför en Schauspelersche, de den Övergang vun en starke to en swacke Fro kort vör’n Wahn so to spelen, dat man ehr dat afnehmen de. Dorför hett he Vera Miles kriegen künnt.

Miles weer vun Hitchcock vörsehn, Grace Kelly ehr Nafolg as Hitchcock sien leevste Schauspelersche antotreden. In ehr seeg he allns, wat vör ehr blots Kelly un Ingrid Bergman utdrücken künnen, neemlich en achtergrünnige, deepe Präsenz op de Lienwand. He hett ehr exklusiv ünner Verdrag nahmen un sik persönlich üm ehr Image, ehr Kleedaasch un dat Utsehn kümmert. Dat se later denn Kinner kregen hett, hett ehr aver doran hinnert, de glieke Loopbahn to nehmen as Kelly oder Bergman.

De eerste Faten vun’t Dreihbook weern vun den Dramatiker Maxwell Anderson. Hitchcock harr en poor vun sien Stücken sehn, müss bald aver faststellen, dat sien Texten en poetischen Inslag harrn, de nich den harden, realistischen Ansprook an dat Grundszenario utfüllen deen, den Hitchcock foddert harr. De Geschicht schüll ahn Utsmücken oder Schönsnacken dreiht warrn. He hett dorüm mit sien ollen Mitarbeiter Angus McPhail Kuntakt opnahmen, mit den he siet 1944 mehrmols tosamenarbeit harr un de Maxwell sien Vörslääg na Hitchcock sien Willen överarbeit hett.

Hitchcock wull den Film so realistisch as mööglich maken. To’n Bispeel hett he sik mit den dormoligen Richter un den Afkaat ünnerhollen. Vera Miles un Henry Fonda hebbt kort vör Anfang vun de Dreiharbeiten sogor de echten Balestreros drapen. Dreiht weer de Film in swart-witt un vör allen an de Steden, woneem de wohre Fall passeert is. Eenige vun de Nevendorstellers weern Laien, de sik sülvst spelen deen. Blots de Szeen kort vör Sluss, as Balestrero in sien Zell beden deit un togliek de wohre Deder op frische Daat överföhrt warrt, is ut Grünnen vun de Dramaturgie ’n beten anners as e wohre Geschicht. In’n Film weer de Deder vörher al tweemol to sehn: buten vun den Stork Club, un in de Neeg vun den Spirituosenladen, woneem de Polizei Balestrero fastnehmen deit.

Hitchcock hett toeerst een vun sien tyypschen Cameo-Optreden filmt, as dat för sien Filmen begäng is. Bi’n Filmsnitt hett he sik aver överleggt, dat dat gegen den dokumentaarschen Stil vun den Film stahn de un hett de Szeen wedder rutsneden. An de Steed vun den Cameo snackt he to Anfang en Prolog. Dat is dormit de eenzige vun sien Speelfilmen, in den Alfred Hitchcock to hören is.

• Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
• John Russel Taylor: Die Hitchcock-Biographie, Fischer Cinema 1982, ISBN 3-596-23680-0
• Donald Spoto: Alfred Hitchcock – Die dunkle Seite des Genies. Heyne, München 1984, ISBN 3-453-55146-X (dt. Översetten vun Bodo Fründt)

1. ↑ 6000 Filme. Kritische Notizen aus den Kinojahren 1945 bis 1958. Handbook V vun de kathoolschen Filmkritik, 3. Oplaag, Verlag Haus Altenberg, Düsseldörp 1963, S. 108

• The Wrong Man in de Internet Movie Database (engelsch)
• Filmkritik vun U. Behrens op filmzentrale.com (hoochdüütsch)