Die Hard 2

Die Hard 2 (op Platt so veel as „Starv gresig 2“; dt. Titel: Stirb langsam 2) ok ünner den Titel Die Harder bekant, is en US-amerikaanschen Actionfilm vun 1990 mit Bruce Willis in de Hööftrull. Dat is de tweete Film ut de Die-Hard-Reeg.

De tweete Film ut de Die-Hard-Reeg speelt meist nipp un nau een Johr later as de eerste Deel. De Polizist John McClane is bi’n Sneestorm na’n Flaaghaven Washington föhrt, üm sien Fro Holly aftohollen. Se wüllt tosamen den Wiehnachtsavend fiern.

Man, to glieken Tiet drifft sik op den Flaaghaven ok de korrupte Ex-Offizeer Colonel Stuart mit en Söldnertrupp, de swor mit Wapen utrüst sünd, rüm un besett en olle, verlaten Kark dicht bi, woneem se jümmern Kommandoposten inrichten doot. Stuart lett de Energieversorgen un de Kommunikatschoon antappen un övernimmt vun de Kark ut de Kontroll över den Flaaghaven. In en Transportmaschien ist neemlich jüst de fangen süüdamerikaansch Diktater General Esperanza op’n Weg na Washington, den Stuart mit sien Akschoon freepressen will. He drauht dormit, de Flegers, de in’n Anflaag op Washington sünd een na’n annern afstörten to laten, wenn de Lüüd nich maakt, wat he jem seggt.

McClane is de eenzigst, de al fröh de Teken to düden weet. Vun wegen, dat Holly in een vun de bedrauten Flegers sitt, büdd he sien Help an, man de verantwoortliche Polizeibaas will nix dorvun weten. Toeerst lett sik de Direkter vun’n Flaaghaven noch op’n Tosamenarbeit in, man later laat se McClane nich mehr in’n Tower, so dat he sik alleen doran maakt, de Katastroph to hinnern. Holpen warrt em dorbi vun den Huusmeester Marvin, de em mit Boplään vun de ünnererdschen Anlagen versorgt. As de Scharpschütten vun’n Flaaghaven in een venienschen Fall utschalt warrt un McClane in’n letzten Moment wenigstens noch den technischen Leiter redden kann, gifft Col. Stuart en Teken vun sien Macht un Kontroll: he programmert de Boddenhööch vun dat automaatsche Lannensystem üm un lett dordör en vullbesettemn Fleger afstörten. As ok all Versöken fehlslaat, de Kontroll torüchtokrigen, warrt to’n Ünnerstütten en militäärsche Anti-Terror-Eenheit an’n Flaaghaven hollt, de ünner dat Kommando vun Stuarts förhere Utbiller Major Grant steiht. Liekers blifft de Laag unkloor. In de Twüschentiet kriggt McClane dat op de Reeg, Esperanza an de Transportmaschien optoluern un en wieteren Terroristen uttoschalten. Man de Spood hollt nich lang vör, as Stuarts Lüüd den General foorts wedder befre’en künnt. McClane kummt jüst so mit’t Leven dorvun.

In wieteren Verloop maakt McClane un de Techniker Barnes dat Versteek in de ollen Kark utfinnig, dat mit Help vun dat Anti-Terror-Kommando ünner Major Grant hoochnahmen warrt. Man, dat stellt sik rut, dat Grant un Stuart ünner een Deek steken doot un se sik all tohopen mit Esperanza afsetten wüllt. Üm all annern wat vörtospelen, scheet se mit Platzpatronen openanner, wat McClane aver spitz kriggt.

In de Twüschentiet sütt sik de Fleger, woneem Holly binnen sitt, as ok all de annern dwiungen, en Nootlannen to versöken, vun wegen dat jüm langsom de Drievstoff utgeiht. McClane versöcht gliektietig, de Terroristen optohollen un springt ut’n Heevschruver op en Draagflach vun de Boeing 747 un blockeert de Klappen. Nadem he Major Grant in dat lopen Drievwark stöten kann, kann he een vun de Drievstofftanks apenmaken un opletzt dat utströmen Kerosin to’n Exploderen bringen. Stuart, Esperanza un all annern Terroristen kaamt dorbi üm. De brennen Trümmers aver künnt vun de lannen Flegers as Lüüchtspur to’n Lannen bruukt warrn.

Lexikon vun’n internatschonalen Film: Der spannende Kampf mit den Tücken moderner Technik, der den Reiz von „Stirb langsam“ (1987) ausmachte, weicht oberflächlich konstruiertem, lautstarkem Aktionsreichtum mit nur geringen Anzeichen von Ironie, aber um so mehr genreüblichen Härten.^[1]

De Film is mit dree Priesen uttekent worrn un weer bito noch as Beste utlännsche Film för den Award of the Japanese Academy nomineert. Wunnen hett he:

• 1991: den BMI Film Music Award för Michael Kamen.
• 1991: den Jupiter in de Kategorie Beste Kamera för Oliver Wood.
• 1991: den Jupiter in de Kategorie Beste Stunts för Charles Picerni.

• Grundlaag to den Film is de Roman „58 Minutes“ vun Walter Wager
• Dreiht worrn is de Film ü.a. in Alpena, Michigan, op den Stapleton-Airport in Denver as ok op’n Highland Lake nöördlichen vun Denver. To de Tiet as dreiht worrn is, leeg dor keen Snee, so dat Kunstsnee bruukt worrn is. De Binnenopnahmen sünd op’n Flaaghaven vun Los Angeles maakt worrn.
• Anfangs harr de Film – as ok de eerste Deel – en FSK-18-Freegaav. In de Twüschentiet sünd beide op FSK 16 rünnersett worrn.
• Enige Szenen sünd ut de Endfaten vun’n Film rutsneden worrn. Se sünd blots op de Special-Edition-DVD to sehn.
• Vele vun de Flaagsellschoppen, de in’n Film vörkaamt, gifft dat in Wohrheit nich. So is de engelsche Flaaglien „Windsor“, vun de de Fleger to’n Afstörten bröcht warrt, rein fiktiv. Jüst so ok de Lien, mit de Holly flegen deit oder de japaansche Lien „Fuji“.
• De Filmmusik vun Michael Kamen hett’n düütlichen Betog op de Musik vun de sinfonischen Dichten Finlandia vun Jean Sibelius, wovun de Choraldeel in Amerika as Karkenleed sungen warrt. De dynaamsche Wucht vun de Vörlaag un de scharpen Akzenten dräägt stark to de Spannung vun de Filmgeschicht bi.

1. ↑ Lexikon vun’n Internatschonalen Film - Die Hard 2

• Die Hard 2 in de Internet Movie Database (engelsch)