Senryu

Senryu (川柳) is nen vörm van Japansen dichtkeunst oawer de onvolkomnheaid van leu, eskreewn in dree regels van 5, 7, en wier 5 lettergreepn. Doarmet is t wat vörm angeet t zelfde as n haiku, mer den geet juust oawer de volkomnheaid van de wearld.

n Senryu is eneumd noar n dichter Karai Hachiemon (1718-1790) den't as skriewersnaam Senryu gebreuk, wat Waterwilg beteekn. n Naam wörd as toopasselik ezeen, umdet n senryu net is as n wilg: buugzaam, toa en zachte.

t Gewone Japanse volk kon zik nit herkenn in de haiku van de oadel en geestelikheaid, dee't vuur öar geveul n te roosklurig beeld van de wearld en de natuur gavven. Senryu goat oawer de gewoonheaid en onvolmaaktheaid van leu, zo as det in hokku en haiku nit vuurkeump.

泥棒を dorobō wo 捕えてみれば toraete mireba 我が子なり wagako nari

inbrekker in hoes Met a'k um oawermeester he'k min zönne vast.

n Boawnstoanden senryu is vriej oawerzat. Bie senryu is rellativeernden humor n good oetgangspeunt; de Japanse meaisters van vroger gebreukn zelfs skunnige of onfatsoenlike wöarde. In senryu geet t um t meanske, met al zinne eegnzinnigheedn en oontwikkelingn. Geleuf, politiek, zeedn en gewoontes kriegnt t vuur de bokse met skoarpe opmoarkingn en vernemstige inzichtn. Ne haiku is vake n wat intellektueeln en zweawerigen vorm, terwiel't n senryu wat mear bie de groond blif. t Meanske wörd open en bloot esteeld. Hierduur keump erotiek ook regelmoatig vuur, en zelfkennis en sarkasme zeent belangrieke ellemeantn. t Oonderwoarp kan mangs froai doonker en zwartgallig wean, mer nen senryu oordeelt niks. Senryu zeent nooit cynies.

Nen Senryu hef gin slöttelwoard zo as n haiku det hef, met de seizoenswöarde. De dree regels van senryu hebt 5-7-5 klaankeenheedn (moru). Disse regel wörd skoonwal duur mekoar nit heel vaste heuldn. De meestegbroekte ofspraak vuur vorm is: dree regels met in totaal 17 moru, of lettergreepn. Bie senryu wörd meestal n skriewer nit vermeeld.

Senryu bekriewt de onvolmaakte meanskelikheaid. Haiku beskriewt ne woarnemming van volmaakte natuur vanoet de oogne van n meanske. De weanding (of oonthulling), as dr den al is, is ne herkenning van de zwakheaid van n meanske, in teegnstelling töt de perfektheaid en skoonheaid van de natuur. Wieders zeent beaide soortn gedicht geliek.

In t Westn is dr meender oonderskeaid tusken de beaide dichtvörme, umdet ze in t Westn ne aandere kiek op de wearld hebt. Toch is t verskil dudelik te maakn met oonderstoande vergelieking

Haiku De deage lengt zik Ik zee de eerste zwaalwe Vanoet minnen hof

Senryu De deage lengt zik Ik zee de eerste zwaalwe Vuur tellevisie