F-14 Tomcat

F-14 Tomcat
Pesawat F-14A Tomcat dari USS Nimitz semasa Operasi Southern Watch
Peranan	Pesawat pemintas / pelbagai peranan
Pengeluar	Grumman Northrop Grumman
Penerbangan sulung	21 Disember 1970
Mula digunakan	September 1974
Dihentikan	22 September 2006, Tentera Laut A.S
Status	Aktif (Iran) Dibersarakan (Amerika Syarikat)
Pengguna utama	Tentera Laut Amerika Syarikat Tentera Udara Republik Islam Iran
Jumlah dibina	712 buah
Kos seunit	AS$38 juta pada 1998

Grumman F-14 Tomcat adalah merupakan sebuah pesawat dua tempat duduk berkelajuan supersonik, berenjin berkembar serta mempunyai sayap geometri boleh ubah. Peranan utama F-14 adalah sebagai platfom pesawat penguasaan udara maritim, pemintas bagi pertahanan angkatan laut dan pengawasan taktikal bagi Tentera Laut A.S dari tahun 1974 sehingga 2006. Pesawat ini juga melaksanakan misi-misi serangan tepat setelah dilengkapi dengan “Sistem Navigasi dan Sasaran Inframerah Aras Rendah pada Waktu Malam” (‘’Low Altitude Navigation and Targeting Infrared for Night’’ LANTIRN). ^[1] F-14 Tomcat dibangunkan selepas kegagalan projek F-111B, dan merupakan pesawat pejuang pertama dari siri F-1X Amerika Syarikat yang direka dengan mengabungkan pengalaman dari pertempuran udara semasa Perang Vietnam menentang pesawat MiG.

Pesawat ini memulakan perkhidmatan dengan Tentera Laut A.S pada 1974 bagi mengantikan pesawat F-4 Phantom II. Pesawat ini juga telah dieksport kepada Tentera Udara Imperial Iran pada 1976. Penggunaan F-14 dalam perkhidmatan Tentera Laut A.S telah dihentikan pada 22 September 2006, dan peranannya telah diambil alih oleh pesawat F/A-18E/F Super Hornet.^[2] Sehingga tahun 2008, pesawat ini dipercayai masih digunakan oleh Tentera Udara Republik Islam Iran.

Program F-14 Tomcat dimulakan apabila terdapat keraguan mengenai isu-isu berkaitan berat dan kebolehkendalian berkenaan program Eksperimen Pesawat Pejuang Taktikal (TFX) (F-111B) versi kegunaan tentera laut tidak dapat diselesaikan bagi memenuhi keperluan Tentera Laut A.S. Pihak tentera laut memerlukan sebuah pesawat untuk mempertahankan angkatan kapalnya dengan peranan utamanya adalah dengan melakukan pemintasan terhadap pesawat pengebom Soviet sebelum ia dapat melancarkan peluru berpandu ke atas kapal pengangkut pesawat. Pihak tentera laut juga menginginkan pesawat ini memiliki ciri-ciri sebuah pesawat penguasaan udara. Tentera Laut A.S menentang keras program TFX, yang mana akan menggabungkan keperluan Tentera Udara A.S bagi pesawat serangan aras rendah, bimbang sikap tolak ansur akan mencacatkan pesawat, tetapi dipaksa melibatkan diri dalam program ini atas arahan Setiausaha Pertahanan Robert McNamara yang mahu penyelesaian bersama terhadap keperluan pesawat bagi mengurangkan kos pembangunan. Timbalan Laksamana Thomas Connolly, telah membuat penerbangan ujian ke atas pesawat pembangunan versi F-111A dan mendapati kesukaran pesawat ini untuk mencapai kelajuan supersonik dan mempunyai ciri-ciri mendarat yang sukar. Beliau kemudiannya memberi keterangan pada Kongres A.S berkenaan kerisauan beliau. Berdasarkan keterangan beliau, pada Mei 1968, Kongres A.S telah menghentikan dana bagi membangunkan pesawat F-111B, oleh itu membolehkan pihak Tentera Laut A.S untuk meneruskan pembangunan pesawat baru berdasarkan keperluan mereka.

Arahan Sistem Udara Tentera Laut kemudian mengeluarkan Permohonan Untuk Cadangan bagi Pesawat Pejuang Eksperimen Tentera Laut (VFX), antara keperluannya adalah pesawat dua tempat duduk, kelajuan maksimum pada Mach 2.2 dan peranan kedua sebagai sokongan rapat udara. Daripada 5 buah firma yang menghantar cadangan, empat darinya mempunyai sayap geometri boleh ubah seperti pesawat F-111. Firma McDonnell Douglas dan Grumman telah dipilih untuk ke peringkat selanjutnya pada Disember 1968. Firma Grumman telah memenangi kontrak pada Januari 1969.

Berdasarkan reka bentuk firma Grumman, enjin TF30 daripada projek F-111B akan diguna semula, walaupun Tentera Laut A.S merancang untuk mengantikan enjin ini dengan enjin F401-PW-400 yang sedang dibangunkan oleh Pratt and Whitney untuk Tentera Laut A.S (pada masa sama membangunkan enjin F100 bagi Tentera Darat A.S).^[3] Walaupun berat F-14 lebih ringan berbanding F-111B, ia masih merupakan pesawat terbesar dan terberat yang akan digunakan oleh A.S untuk dioperasikan di atas kapal pengangkut pesawat. Berat ini banyak disumbangkan oleh keperluannya untuk membawa radar radar AWG-9, peluru berpandu AIM-54 Phoenix, dan beban bahan api dalaman seberat 7,300 kg. F-14 juga mempunyai persamaan pada salur masuk udara, sayap, dan geometri giar pendaratan dengan pesawat A-6 Intruder.^[4]

Sejumlah 712 buah F-14 telah dibina^[5] di kilang Grumman di Calverton, Long Island dari tahun 1969 hingga 1991.^[6] Ketika F-14 dikatakan dikeluarkan di Bethpage, New York, kerja pembinaan dan penerbangan ujian telah dilakukan di kemudahan milik Grumman di Calverton. Kilang Bethpage telah mengeluarkan pesawat semasa Perang Dunia I dan merupakan tempat asal para jurutera yang membina pesawat F-14. Bagaimanapun, kilang Bethpage tidak memiliki kemudahan atau lapangan terbang yang diperlukan untuk mengeluarkan pesawat yang besar ini.

F-14A adalah merupakan pesawat asal bagi versi pesawat pemintas / pejuang dua tempat untuk semua keadaan cuaca untuk Tentera Laut A.S. Pengubahsuaian telah dibuat pada penghujung karier perkhidmatannya bagi menambah senjata serangan tepat dalam persenjataannya. Tentera Laut A.S telah menerima 478 buah F-14A manakala 79 buah lagi dihantar ke Iran.^[5] Kumpulan pertama sejumlah 12 buah pesawat F-14A adalah versi prototaip.^[7] 102 buah pesawat F-14A terakhir telah dihantar dengan enjin TF30-P-414A yang telah dipertingkatkan.^[8] Sebagai rekod, pesawat F-14A ke-80 F-14A dikeluarkan untuk Iran, tetapi kemudian dihantar kepada Tentera Laut A.S.^[5]

F-14 telah ditingkat upaya buat pertama kali pada Mac 1987 dengan designasi F-14A Plus (atau F-14A+). Enjin P&W TF30 pada pesawat F-14A telah digantikan dengan enjin GE F110-400. F-14A+ juga menerima Sistem Amaran dan Tujuan Radar ALR-67 terkini. Kebanyakan sistem avionik termasuk radar AWG-9 dikekalkan. Pesawat F-14A+ kemudian didesignasikan semula sebagai F-14B pada 1 Mei, 1991. Sejumlah 38 buah pesawat baru dikeluarkan dan 48 buah F-14A telah ditingkat upaya ke versi F-14B.^[9]

Enjin TF30 mengalami masalah sejak dari awal ekoran kecenderungan mengalami keadaan pegun pada sudut serangan tinggi dan semasa memacu pendikit dalam masa atau pada ketinggian melebihi 30,000 kaki. Enjin F110 memberi peningkatan ketara dari segi tujahan, menghasilkan 27,600 lbf (123 kN) dengan menggunakan pelepas-bakar. Peningkatan kuasa tujahan memberikan pesawat Tomcat kadar tujahan-kepada-berat melebihi 1:1 dengan kuantiti bahan api yang sedikit. Tujahan enjin tanpa menggunakan pelepas-bakar juga cukup berkuasa untuk pelepasan di atas kapal pengangkut, yang mana meningkatkan faktor keselamatan. Ia juga membolehkan Tomcat meluncur dengan selesa pada ketinggian melebigi 30,000 kaki, yang mana meningkatkan jarak dan iktihar hidup. Pesawat F-14B tiba pada masa yang tepat untuk melibatkan diri dalam Operasi Desert Storm.

Pada penghujung 1990-an, 67 buah F-14B telah ditingkat upaya untuk memanjangkan jangka hayat kerangka pesawat dan meningkatkan sistem avionik serangan dan pertahanan.

Versi terakhr F-14 adalah F-14D Super Tomcat. F-14D mula dihantar pada 1991. Enjin asal TF-30 telah digantikan dengan enjin GE F110-400, serupa dengan enjin pada versi F-14B. F-14D juga memiliki sistem avionik digital terbaru termasuk kokpit kaca dan mengantikan radar AWG-9 dengan radar AN/APG-71 terbaru. Sistem-sistem lain termasuk Penyerak Perlindungan Diri Udara (ASPJ), Sistem Agihan Maklumat Taktikal Bersama (JTIDS), Kerusi Anjal Krew Udara Tentera Laut Biasa (NACES), SJU-17(V) dan Penjejak dan Pencari Inframerah (IRST).

Walaupun F-14D adalah merupakan versi muktamad bagi pesawat Tomcat, angkatan pesawat F-14 sedia ada tidak pernah ditingkatkan ke versi F-14D. Pada 1989, Setiausaha Pertahanan, Dick Cheney, telah mencadangkan tiada model versi F-14D yang akan diperoleh pada harga AS$ 50 juta sebaliknya menekanan pada proses pemodenan pada harga AS$ 25 juta. Beliau mendakwa F-14 adalah pesawat teknologi 1960-an dan merancang untuk mengantikan F-14 denganversi Pesawat Pejuang Taktikal Termaju.^[10] Sebagai tolak ansur, Kongres A.S memutuskan untuk menghentikan pengeluaran dan membiayai pengeluaran bagi 55 buah sahaja. Sejumlah 37 buah pesawat baru telah dibina dan 18 buah pesawat F-14A telah ditingkat upaya ke versi F-14D.^[9]

– Tentera Laut Amerika Syarikat
– Tentera Udara Republik Islam Iran

Data dari fail fakta Tentera Laut A.S.^[11][12]

Ciri umum

• Anak kapal: 2 (Juruterbang dan Pegawai Sistem Senjata)
• Panjang: 62 kaki 9 inchi (19.1 m)
• Rentang sayap:
  
  • Sayap dikembangkan: 64 kaki (19.55 m)
  • Sayap dikuncupkan: 38 kaki (11.58 m)
• Tinggi: 16 kaki (4.88 m)
• Sayap luas: 565 kaki² (54.5 m²)
• Aerofoil: NACA 64A209.65 mod pangkal, 64A208.91 mod hujung
• Berat kosong: 43,735 lb (19,838 kg)
• Berat berisi: 61,000 lb (27,700 kg)
• Berat berlepas maksimum: 74,350 lb (33,720 kg)
• Loji kuasa: 2× General Electric F110-GE-400 turbofan lepas bakar
  • Tujahan kering: 13,810 lbf (61.4 kN) setiap satu
  • Tujahan dengan pembakar lanjut: 27,800 lbf (124.7 kN) setiap satu
• Had-g: +7.5 g / -2.5 g^{[perlu rujukan]}

Prestasi

• Kelajuan maksimum: Mach 2.34 (1,544 bsj, 2,485 km/j) di altitud tinggi
• Jejari bertempur: 500 batu nautika (575 batu, 926 km)
• Jarak maksimum: 1,600 batu nautika (1,840 mi, 2,960 km)
• Kadar kenaikan: >45,000 kaki/min (229 m/s)
• Beban sayap: 113.4 lb/kaki² (553.9 kg/m²)
• Tujahan/berat: 0.91

Persenjataan

• Meriam: 1× 20 mm meriam Gatling M61 Vulcan
• Titik beban: 8 dengan 13,000 lb (5,900 kg) berat persenjataan termasuk muatan,
• Peluru berpandu: Peluru berpandu udara ke udara AIM-54 Phoenix, AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder
  • Konfigurasi persenjataan:
  • 2× AIM-9 + 6× AIM-54
  • 2× AIM-9 + 2× AIM-54 + 3× AIM-7 (paling biasa digunakan)
  • 2× AIM-9 + 4× AIM-54 + 2× AIM-7
  • 2× AIM-9 + 6× AIM-7
  • 4× AIM-9 + 4× AIM-54
  • 4× AIM-9 + 4× AIM-7
• Bom: GBU-10, GBU-12, GBU-16, GBU-24, GBU-24E Paveway I/II/III LGB, GBU-31, GBU-38 JDAM, Mk-20 Rockeye II, Mk-82, Mk-83 dan bom siri Mk-84

Avionik

• Radar Hughes AN/APG-71
• AN/ASN-130 INS, IRST, TCS

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

• Pesawat pejuang generasi ke-4
  

Pembangunan berkaitan

• General Dynamics F-111B
  

Pesawat setanding

• F-15 Eagle
• F/A-18E/F Super Hornet
• General Dynamics F-111
• Mikoyan MiG-31
• Panavia Tornado ADV
• Sukhoi Su-27
  

Senarai berkaitan

• Senarai pesawat pejuang
  

Rujukan

[sunting | sunting sumber]

Nota

[sunting | sunting sumber]

1. ^ Fail fakta F-14 Tomcat, Tentera Laut A.S, 5 Julai 2003. Dicapai 20 Januari 2007.
2. ^ "Navy's 'Top Gun' Tomcat Fighter Jet Makes Ceremonial Final Flight". Associated Press, 22 September 2006. Retrieved: 17 July 2008.
3. ^ Spick 2000, ms. 112.
4. ^ Gunston and Spick 1983, ms. 112.
5. ^ ^{a b c} Nombor Biro F-14
6. ^ Anft, Torsten. Taman Peringatan Grumman. Tempat asal M.A.T.S. Dicapai: 28 Disember 2006.
7. ^ Spick 2000, ms. 75–79.
8. ^ Kelainan F-14 Tomcat. GlobalSecurity.org. Dicapai: 20 September 2006.
9. ^ ^{a b} Anft, Torsent. "Nombor Biro F-14." Tempat asal M.A.T.S. Dicapai: 30 September 2006.
10. ^ Saul, Stephanie. "Cheney Aims Barrage at F-14D Calls keeping jet a jobs program." Newsday Washington Bureau, 24 Ogos 1989, p. 6.
11. ^ Fail fakta Tentera Laut A.S.
12. ^ M.A.T.S.

Bibliografi

[sunting | sunting sumber]

• Crosby, Francis. Fighter Aircraft. London: Lorenz Books, 2002. ISBN 0-7548-0990-0.
• Donald, David. Warplanes of the Fleet. London: AIRtime Publishing Inc., 2004. ISBN 1-880588-81-1.
• Dorr, Robert F. "F-14 Tomcat: Fleet Defender", World Air Power Journal. Volume 7 Autumn/Winter 1991, pp. 42-99. London: Aerospace Publishing. ISSN 0959-7050.
• Drendel, Lou. F-14 Tomcat in Action. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1977. ISBN 0-89747-031-1.
• Eden, Paul. Modern Military Aircraft. Phoenix, Arizona: Amber Books, 2004. ISBN 1-904687-08-3.
• Eshel, D. Grumman F-14 Tomcat (War Data No. 15). Hod Hasharon, Israel: Eshel-Dramit Ltd., 1982.
• Gunston Bill and Mike Spick. Modern Air Combat. New York: Crescent Books, 1983. ISBN 0-517-41265-9.
• Holmes, Tony. US Navy F-14 Tomcat Units of Operation Iraqi Freedom. London: Osprey Publishing Limited, 2005. ISBN 1-84176-801-4.
• Sgarlato, Nico. "F-14 Tomcat" (in Italian). Aereonautica & Difesa magazine Edizioni Monografie SRL., December 1988.
• Spick, Mike. "F-14 Tomcat". The Great Book of Modern Warplanes. St. Paul, Minnesota: MBI Publishing Company, 2000. ISBN 0-7603-0893-4.
• Stevenson, J.P. Grumman F-14, Vol. 25. New York: Tab Books, 1975. ISBN 0-8306-8592-8.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan: F-14 Tomcat.

• Fail fakta F-14 Tentera Laut A.S. dan laman sejarah F-14 Tentera Laut A.S.
• F-14 di laman web NASA Langley Diarkibkan 2007-05-22 di Wayback Machine
• Kebangkitan semula pesawat penguasaan udara, Rand
• Kerja rujukan F-14 Tomcat, Asal M.A.T.S.
• F-14 Tentera Udara Imperial Iran di laman web iiaf.net Diarkibkan 2017-01-04 di Wayback Machine
• F-14 milik Tentera Udara Iran dan Kemenangan pertempuran di udara Iran, termasuk F-14 di laman web acig.org