NGC 4667

NGC 4667 — елиптична галаксија во соѕвездието Девица, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4667 се споменува и како NGC 4638, UGC 7880, MCG 2-32-187, CGCG 70-229, CGCG 71-6, VCC 1938.

Објектот е откриен на 23 март 1830 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4667 е од видот E-S0.^[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 11,2 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 12,1 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,3 m/лм².^[2] NGC 4667 има привидни димензии од 2,2' х 1,4'.^[2]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 12 ч 42 м 47,3 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, +11° 26' 33"". Положбениот агол на објектот е во износ од 125°.^[2]

Проучување на NGC 4667 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 42728. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 194; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 878. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1563.

• Список на NGC објекти (4501-5000);
• Нов општ каталог;
• Девица (соѕвездие).

• Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)", Tucson, Arizona: University of Arizona Press, 1973. (4016,0).

• Прегледувач на длабокото небо — NGC 4667^{[мртва врска]}
• Поправени информации за NGC 4667
• NGC 4667 — VizieR.
• NGC 4667 — Вонгалактичка база на податоци на НАСА