pesjent

pesjent m /pəs'jǽn̥t ~ pə'ʃǽn̥t/)

1. emes dae medische hölp krieg
2. emes dae 'n eige behanjeling mót kriege; emes mit 'n gebroeksaanwiezing

   Doe bös mich ech 'ne lestige pesjent!

3. (spraoklieër) 't zatsdeil det de hanjeling van 't wirkwaord óngergeit

   Bie [1] "Jan itj d'n appel." en [2] "d'n Appel wuuert gaete door Jan." is "d'n appel" de pesjent; bie [1] es veurwerp en bie [2] es óngerwerp.

Aafbraeking

• pes-jent of pe-sjent (aafhenkelik vanne oetspraok)

Variaasje

• patiënt

Aafleijinge

• aidspesjent

Verwantje wäörd

• [3] agent, recipiënt

[1]

• Frans: patient^(fr:) m
• Ingels: patient^(en:)
• Nederlandjs: patiënt m
• Pruus: Patient m
• Spaans: paciente m
• Zweeds: patient^(sv:) g

[3]

• Ingels: patient^(en:)
• Nederlandjs: patiëns ó