gerundium

gerundium ó /ʝe̽'rʉ̜́ndi̽jəm/

1. (spraoklieër) de waordvorm van e wirkwaord dae kan waere gebroek es e zelfstenjig naamwaord

Aafbraeking

• ge-run-di-um

Synoniem

• ↓zjerem

Verwantje wäörd

• ge-
• infinitief, participium, supinum

't Mofers kintj twieë vörm vanne gerundium. Veer neume die hie gerundium I en gerundium II. Dees bei vörm zeen aafleijinge van wirkwäörd en gedrage zich wie ónverbaogen, ónziejige zelfstenjige naamwäörd.

't Gerundium I is d'n oearsprunkelike vorm zowie dae in 't Mofers veurkoom. Veur deze vorm pak me de stam van 't wirkwaord en vörmp me dem es ge- + stam (+ -s). De vörm die injigen op 'n -s zeen de aadste vörm. Allewiel gebroek me die veure meiste wirkwäörd aevel nimmieë, dewiel ze veur anger wirkwäörd 'ne negatieve bieklank höbben en bie weer anger wirkwäörd juus verplich zeen. Bie 't wirkwaord sjrieve gebroek m'n ummer de vorm gesjriefs en neet !gesjrief; bie 't wirkwaord zeike kómme gezeik en gezeiks ziej-aan-ziej veur; bie 't wirkwaord vlege gebroek me gevleeg en klink gevleegs es verajerd; en bie 't wirkwaord kalle kan m'n allein de vorm gekal gebroeken en noeatj de neet-(of baeter-gezag nimmieë-)bestäöndje vorm !gekals.

't Gerundium II is de vorm dae euvereinkump mitten infinitief ('t hieël wirkwaord): 't sjrieve, 't zeike, 't vlege en 't kalle.

d'n Algemeinen tendens, wie hiebaove besjreve, is det gerundium I wuuert vervange door gerundium II ónger invlood van 't Nederlandjs. Gerundium I euverlaef allein in de niche vanne negatieve bieklank.

• Frans: gérondif m
• Ingels: gerund^(en:)
• Nederlandjs: gerundium ó
• Pruus: Gerundium ó
• Spaans: gerundio m
• Zweeds: gerundium ó