durf

durf /dø̀r̥f/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van durve
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van durve
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van durve
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van durve
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van durve

Aafbraeking

• durf

Variaasje

• [5] durftj

durf g /dɵrf/

1. kraasj