servanda

Discretiva

servanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Modus flexurae	originis
servanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus
servanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus
servanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus
servanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus
servanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus

API: /serˈwanda/

Syllabificatio phonetica: ser·van·da — morphologica: serv-and-a

Forma	Modus flexurae	originis
servandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus

API: /serˈwandaː/

Syllabificatio phonetica: ser·van·dā — morphologica: serv-and-a

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Quibus vero placuerit ex consensu, ab usu carnalis concupiscentiae in perpetuum continere, absit ut inter illos vinculum coniugale rumpatur: imo firmius erit, quo magis ea pacta secum inierint, quae charius concordiusque servanda sunt, non voluptariis nexibus corporum, sed voluntariis affectibus animorum. —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia . (Universitas Turicensis): Liber primus. Caput XI, p. 12. — servanda
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: servanda.