servamur

Discretiva

servamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāmur	prima pluralis	praesens	passiva	indicativus	servō (servāre)

API: /serˈwaːmur/

Syllabificatio phonetica: ser·vā·mur — morphologica: serv-amur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Et si non minus nobis iucundi atque inlustres sunt ei dies quibus conservamur quam illi quibus nascimur, quod salutis certa laetitia est, nascendi incerta condicio et quod sine sensu nascimur, cum voluptate servamur, profecto, quoniam illum qui hanc urbem condidit ad deos immortalis benivolentia famaque sustulimus, esse apud vos posterosque vestros in honore debebit is qui eandem hanc urbem conditam amplificatamque servavit. —Orationes in Catilinam Ciceronis ^[1]^[2]

saec. XVI.

Principio, qua servamur, sensu, ingenioque

Donati vegetique sumus, quo deinde refluxu

Occidua e regione altos redeamus ad ortus. —De monade numero et figura Iordani Bruni ^[3]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - In L. Catilinam oratio tertia. (The Latin Library): 1 [2] — servamur
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: servamur.
↑ ^3.0 ^3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De monade numero et figura. (Universitas Turicensis): Cap. II. — servamur