locavisti

Discretiva

locavisti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
locāvistī	secunda singularis	perfectum	activa	indicativus	locō (locāre)

API: /lo.kaːˈwis.tiː/

Syllabificatio phonetica: lo·cā·vis·tī — morphologica: locav-isti

Loci

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (70 a.C.n. / 684 a.u.)

Etenim quid erat operis? Id quod vos vidistis; omnes illae columnae, quas dealbatas videtis, machina adposita nulla impensa deiectae eisdemque lapidibus repositae sunt. Hoc tu HS DLX milibus  locavisti . Atque in illis columnis dico esse quae a tuo redemptore commotae non sint; dico esse ex qua tantum tectorium vetus deiectum sit et novum inductum. Quodsi tanta pecunia columnas dealbari putassem, certe numquam aedilitatem petivissem. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - In C. Verrem actio secunda. (The Latin Library): Liber primus. LV. [145] — locavisti
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: locavisti.