opponere
|
opponere dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| oppōnere | secunda singularis | praesens | passiva | imperativus | oppōnō (oppōnere) |
| oppōnere | —
|
praesens | activa | infinitivus | oppōnō |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /opˈpoːnere/ (classice) - Syllabificatio phonetica: op·pō·ne·re — morphologica: op-pon-ere
Loci
[+/-]| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- contra orcae occurrere laborant seseque opponere et caveatas angustiis trucidare, in vada urguere, saxis inlidere. —Naturalis historia Plinii [1][2]
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 5, [13] — opponere
- ↑ Vicicitatio: opponere.