meridies

class.  (30-22 a.C.n.)

• Ex astrologia autem cognoscitur oriens, occidens, meridies, septentrio, etiam caeli ratio, aequinoctium, solstitium, astrorum cursus; quorum notitiam si quis non habuerit, horologiorum rationem omnino scire non poterit. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• «Psyche tantis aerumnis exercita, neque tua miserrima morte meas sanctas aquas polluas nec vero istud horae contra formidabiles oves feras aditum, quoad de solis fraglantia mutuatae calorem truci rabie solent efferri cornuque acuto et fronte saxea et non nunquam venenatis morsibus in exitium saevire mortalium; sed dum meridies solis sedaverit vaporem et pecua spiritus fluvialis serenitate conquieverint, poteris sub illa procerissima platano, quae mecum simul unum fluentum bibit, latenter abscondere.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Exortus et occasus mobilia et varia sunt, meridies septentrionesque statu perpetuo stant et manent. Oritur enim sol non indidem semper, sed aut “aequinoctialis” oriens dicitur, cum in circulo currit, qui appellatur ἰσημερινός, aut “solstitialis”, quae sunt θεριναὶ τροπαί, aut “brumalis”, quae sunt χειμεριναὶ τροπαί. Item cadit sol non in eundem semper locum. —Noctes Atticae A. Gellii ^[4][2]

saec. IV.

• Ultra haec loca ... contra orientalem plagam in orbis speciem consertae ... summitates ambiunt Seras, ab occidentali latere Scythis annexos, a septentrione et orientale nivosae solitudini cohaerentes: qua meridiem spectant ad usque Indiam porrectos et Gangen. —Iulianus A. Marcellini ^[5][2]