sefîl

sefîl

1. jar, reben, riswa, rezîl,
   ya/ê ku bi çavek kêm lê dinêrin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kurdî-erebî: سەفیل‎

Ez mame di hikmeta Xwedê da
Kurmanc di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm
Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
Kurmanc ne pir di bêkemal in
Ema yetîm û bêmecal in
Fîlcumle ne cahil û nezan in
Belkî sefîl û bêxudan in

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Ji erebî [Peyv?]

• sefîlî
• sefîlîtî
• sefîltî