• ՄՀԱ՝ [piʁt͡s]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պիղծ

վանկեր՝ պիղծ 

Թերևս կապված է պղտ-որ արմատի հետ, ինչպես պարծ-ը հ-պարտ-ի։ Վրացերեն pilci/bilci «անմաքուր, պիղծ» բառերը Աճառյանը համարում է հայերենից փոխառված։

1. կեղտոտ, անմաքուր ◆ Պիղծ ձեռքեր։
2. զզվելի, գարշելի, նողկալի ◆ Ժամանակի ձեռքը անտարբեր կսրբե-կավլե պիղծ հետքերը ձեր։ (Ավետիք Իսահակյան)
3. անսուրբ, ոչ մաքուր, կրոնական տեսակետից անթույլատրելի՝ անգործածելի ◆ Պիղծ ուտելիք՝ կերակուր։
4. (կրոն․) անմաքուր, անճիշտ, մոլար ◆ Պիղծ հավատ։
5. (փխբ․) չարություն՝ աղետ ծնող՝ առաջացնող, չարիք պատճառող, անարդար, անօրեն ◆ Գործերով ձեր պիղծ, ու ժանտ, ու քսու՛ դարձաք բռնակալ ցարերին ընկեր։ Եղիշե Չարենց
6. (փխբ․) բարոյապես պարսավելի՝ անմաքուր ◆ Պիղծ կենցաղ՝ կապ։

1. գարշելի՝ զազրագործ մարդ

1. անմաքուր, պղծուկ, կեղտոտ, աղտոտ, աղտեղի, ժանտկեն, պղծուտ, (գվռ․)՝ մուռտառ, հարամ
2. տե՛ս նողկալի
3. (կրոն․) անսուրբ, անմաքուր, (հնց․)՝ մծղնյա, աղծապիղծ, խեղ, խիղ, խոհերական
4. (կրոն․) անճիշտ, մոլար
5. տե՛ս անօրեն
6. տե՛ս անբարոյական

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։