• ՄՀԱ՝ [ɡɑˈɾun]

վանկեր՝ գա·րուն 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ (* uesr- > գեհար > գահար > գար)՝ համաբանությամբ ստացած -ուն վերջածանցը (հմմտ. աշուն). հմմտ. իրանական vasar, նոր պարսկերեն bahār, հունարեն εαρ, լատիներեն vēr, հին իռլանդերեն var «գարուն», լիտվերեն vāsarh, vasara «ամառ»։

1. տարվա չորս եղանականերից մեկը, մարտի 21-ից մինչև հունիսի 21-ը
2. բարեխառն, ախորժելի եղանակ (փխբ․)
3. առույգ, զվարթ հասակ, պատանեկություն, երիտասարդություն (բնստ․)
4. տարի (ժղ․)
5. պայծառ, երջանկավետ կյանք (քնստ.)

գարնան պես պայծառ, գեղեցիկ, զվարթ (փխբ․)

1. գարուն բացվել
   1. գարուն գալ
   2. ուրախ, երջանիկ կյանք սկսվել
2. գարուն դառնալ - երիտասարդանալ
3. գարուն դուրս գալ - ձմեռն անց կացնել
4. գարուն դուրս բերել
   1. մինչև գարուն հասցնել
   2. մինև գարուն բավականացնել
5. գարուն հանել
   1. մինչև գարուն հասցնել
   2. մինև գարուն բավականացնել
6. գարուն (գարնան)հասակ, կյանք, տարիք - երիտասարդանալ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։