A1-Ring

Red Bull Ring
Plano do Circuíto
Datos
Outros nomes	Österreichring (1969–1995) A1-Ring (1996–2004)
Carreiras	FIA Fórmula 1 Gran Premio de Austria DTM MotoGP
Localización	Spielberg, Estiria, Austria
Capacidade	40.000 espectadores
Coordenadas
	Trazado actual (2016 – presente)
Lonxitude km	4´318
Curvas	10[1]
Récord tempo	1:05,619
Récord piloto	Carlos Sainz
Récord equipo	McLaren-Renault
Récord ano	2020
	A1-Ring (1996–2004) Red Bull Ring (2011–2016)
Lonxitude km	4´326
Curvas	9
Récord tempo	1:08.337
Récord piloto	Michael Schumacher
Récord equipo	Ferrari
Récord ano	2003
	Österreichring (coa chicana Hella Licht) (1977–1995)
Lonxitude km	5´941
Curvas	18
Récord tempo	1:23.357
Récord piloto	Nelson Piquet
Récord equipo	Williams-Honda FW11B
Récord ano	1987
	Österreichring (circuíto orixinal) (1969–1976)
Lonxitude km	5´911
Curvas	16
Récord tempo	1:34.850
Récord piloto	Niki Lauda
Récord equipo	Ferrari 312T
Récord ano	1975
Vista do Circuíto

O Red Bull Ring (chamado anteriormente A1-Ring e antes Österreich-Ring), é un autódromo situado na vila austríaca de Spielberg (Estiria).^[2]

O circuíto de carreiras foi fundado como Österreichring e foi sede do Gran Premio de Austria de Fórmula 1 durante 18 anos consecutivos, de 1970 a 1987. Máis tarde acurtado e reconstruído foi rebautizado como A1-Ring, foi de novo sede do Gran Premio de Austria desde 1997 a 2003. O circuíto quedou obsoleto para a Fórmula Un, polo que foi elaborado un plan para redeseñalo. Foron demolidas algunhas partes do circuíto, incluíndo os pits e a tribuna principal, pero os traballos de construción detivéronse e o circuíto quedou inutilizable durante varios anos antes de que fora comprado e reconstruído polo propietario de Red Bull, Dietrich Mateschitz. Chamado agora Red Bull Ring a pista inaugurouse de novo o 15 de maio de 2011.^[3] Posteriormente organizou unha rolda da tempada 2011 do DTM^[4][5] e unha rolda do campionato de F2 de 2011.

Construído orixinalmente en 1969 para substituír o aburrido e cheo de fochancas Circuíto Aeródromo de Zeltweg, o circuíto de Österreichring era coñecido por ser moi rápido, xa que todas as curvas podían ser tomadas en non menos de 3ª velocidade cunha caixa de cambios de 5 velocidades ou en cuarta cunha caixa de cambios de 6 velocidades, tamén contaba con notables cambios de altitude durante o transcurso dunha volta. Do mesmo xeito que todos os circuítos máis rápidos era un circuíto duro cos motores, pero máis difícil para os pneumáticos, debido ás velocidades tan consistentemente altas. Moitos consideraban que Österreichring era perigoso, especialmente a "Boschkurve", unha curva de 180º graos á dereita, sen case ningunha zona de escape que, en 1986 cando os motores turbos proporcionaban unha potencia de máis de 1400 CV na cualificación, había coches que se achegaban a máis de 320 km/h.

Parte do circuíto era só unha estrada con pouca ou ningunha protección, ata o final do Gran Premio de Austria en 1987, unha carreira que tivo que ser reiniciada dúas veces debido a dous graves accidentes, ambos causados na angosta recta dos pits. Na práctica para a carreira de 1987 Stefan Johansson no seu McLaren sufriu lesións graves, cando chocou a máis de 240 km/h cun cervo que cruzouse no seu camiño no circuíto, cando Johansson coroou unha cume cega antes da curva Jochen Rindt detrás dos boxes.

O aumento das velocidades tamén eran unha preocupación en Österreichring; durante o último Gran Premio celebrado alí en 1987 o tempo da pole de Nelson Piquet nos 5´942 quilómetros foi de 1:23.357 establecendo unha marca de velocidade media para o circuíto de 255´756 km/h. Nese momento era a segunda velocidade media nun circuíto de F1 por detrás da pole de Keke Rosberg no Circuíto de Silverstone con 258´9 km/h establecida no Gran Premio do Reino Unido de 1985. Curiosamente, en ambos casos estableceuse cun motor turbo de Williams - Honda.

O piloto americano Mark Donohue morreu logo de chocar na curva Vost-Hugel en 1975. En 1976, a curva Vost-Hugel reforzouse e convértese nunha curva á dereita no canto de dúas curvas a dereita cun pequeno treito entre elas, en 1977 fíxose máis lenta e converteuse na chicane Hella-Licht, pasando de ser a curva máis rápida a ser a curva máis lenta do circuíto. Tamén se sabe que o catro veces Campión do Mundo Alain Prost dixo que todas as pistas pódense modificar pero que Österreichring debía permanecer sen cambios, e que simplemente agregando zonas de escape estaría ben, o que finalmente ocorreu ata o último ano da pista orixinal en 1995. A pista era coñecida por ter moitos accidentes nas saídas das probas (debido aos 1´8 m. de ancho dos coches de Fórmula Un), xa que a recta de meta era moi estreita (uns 9´1 m., comparada con outras rectas de meta que tiñan de 18 a 24 m. de ancho) e non proporcionaba suficiente espazo para os coches que intentaban pasar a outros, especialmente cando os coches se calaban ou se rompían na saída. A morte do piloto Hans-Peter Klampfer logo dunha colisión con outro piloto na curva Bosch (onde ocorreron a maioría das vítimas mortais) e a de Hannes Wustinger logo dun accidente na curva Tiroch, nunha carreira polo campionato de turismos de Austria sentenciaron a decisión de construír un novo circuíto.

Os problemas de seguridade de Osterreichring alcanzaran un punto crítico a mediados de 1990, e en 1995 e 1996, foi totalmente reconstruído, no mesmo lugaro, por Hermann Tilke a súa lonxitude reduciuse de 5´942 a 4´326 quilómetros.

Como gran parte dos traballos de construción foron pagados pola compañía de móbiles A1. A pista foi rebautizado como A1-Ring.^[6] Procedeu acoller sete Grandes Premios de Fórmula Un entre 1997 e 2003, así como varias carreiras DTM e carreiras de motos en 1996 e 1997.

As tribunas e edificios dos boxes foron demolidos en 2004, facendo que a pista quedara inutilizable para calquera categoría de automobilismo.

A finais de 2004 e principios de 2005, houbo un intenso debate acerca de se o propietario do circuíto, Red Bull, debía dedicar a outros usos o circuíto, ou volver a ser sede dos deportes de motor. Houbo unha proposta de extensión do circuíto utilizando parte do antigo Österreichring. A partir de xaneiro de 2005, o retorno dos deportes de motor parecía máis improbable que nunca, cando Dietrich Mateschitz anunciou publicamente que el non tiña ningunha intención de gastar diñeiro nun circuíto deficitario.

En 2006, o piloto austríaco Alexander Wurz afirmou que compraría o circuíto e renovaríano, pero a idea non chegou a bo termo.

Ao longo de 2005, se especulou que Red Bull Racing renovaría o circuíto para utilizalo como pista de probas.

En 2007, unhas conversacións entre Red Bull, KTM, VW e Magna International para un neuer Österreichring fracasaron, logo da retirada de VW.^[7]

A finais de 2008, Red Bull inverteu 70 millóns de euros para comezar a súa reconstrución, e os xerentes da DTM consideraron a volta ao circuíto en 2009.^[8][9]

En setembro de 2010, confirmouse que o circuíto sería a sede dunha carreira da DTM 2011,^[4][5] agora coñécese como o Red Bull Ring.

En novembro de 2010 a F2 anunciou que a 6ª rolda da tempada 2011 de Fórmula 2 da FIA disputaríase no Red Bull Ring.

O circuíto foi inaugurado de novo nun evento especial a fin de semana do 15 de maio e 16 de 2011, que incluíu exhibicións dos diversos equipos patrocinados por Red Bull como Red Bull Racing. O Campionato Histórico de Fórmula Un da FIA foi invitado a disputar unha carreira con coches de Fórmula Un do período dos 3 litros.

En decembro de 2012, Red Bull púxose en contacto coa FIA para comunicarlle que a pista estaba dispoñible para acoller unha carreira do Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2013, logo do impas trala suspensión do Gran Premio de América.^[10]

En xullo de 2013, Red Bull anunciou que o Gran Premio de Austria volvería ao calendario do 2014. Así, confirmouse o 5 de setembro de 2013, cando se presentou o calendario provisional de Fórmula Un de 2014 e se incluíu o Gran Premio de Austria, que se celebrou o 22 de xuño de 2014.

• 
  Österreichring (1969-1976)
• 
  Österreichring (1977-1995)
• 
  Comparación de circuítos de Österreichring e A1-Ring
• 
  A1-Ring (1996-2003)
• 
  Red Bull Ring (2011-presente)
• 
  Unha visión xeral do circuíto do motor ao redor do ano 2020.

• Capacidade espectadores: 40.000
• Lonxitude do circuíto: 4´318 quilómetros.
• Recta máis longa: 868 metros
• Distancia ata a primeira curva: 185 metros
• Distancia da carreira de Fórmula 1: 71 voltas = 307´146 quilómetros. 8 curvas en total (6 a dereita e 2 a esquerda).
• Configuración aerodinámica: media/alta. Velocidade máxima estimada 315 km/h con DRS, 304 km/h sen DRS
• Aceleración a fondo: 66% do tempo de volta.
• Tempo de freado: 14% do tempo da volta.
• Total de combustible necesario para a distancia de carreira:
• Consumo de combustible: 1´7 kg por volta.
• Cambio de marchas por volta: 54 por volta / 3.834 por carreira
• Número de zonas de freado:
• Desgaste dos freos: medio
• Desgaste dos pneumáticos: baixo; agarre: baixo
• Distancia dos Boxes:
• Perda de tempo nunha parada en boxes:
• Tempo total necesario para a parada en boxes: 22 segundos (media)
• Efecto de combustible (custo en tempo por volta de 10 kg de combustible transportado): segundos.
• Marca volta: 1:05.619 ( Carlos Sainz, McLaren-Renault MCL35, 2020)

As marcas de voltas rápidas no Red Bull Ring.

Nº	Ano	Piloto	Construtor	Motor	Pneu.	Tempo	Lonxitude	Voltas	Velocidade media	Data	GP de
1	1970	Jacky Ickx	Ferrari	Ferrari	F	1:42:17,320 h	5,911 km	60	208,035 km/h	16. agosto	Austria
2	1971	Jo Siffert	B.R.M.	B.R.M.	F	1:30:23,910 h	5,911 km	54	211,858 km/h	15. agosto
3	1972	Emerson Fittipaldi	Lotus	Ford	F	1:29:16,660 h	5,911 km	54	214,518 km/h	13. agosto
4	1973	Ronnie Peterson	Lotus	Ford	G	1:28:48,780 h	5,911 km	54	215,640 km/h	19. agosto
5	1974	Carlos Reutemann	Brabham	Ford	G	1:28:44,720 h	5,911 km	54	215,804 km/h	18. agosto
6	1975	Vittorio Brambilla	March	Ford	G	0:57:56,690 h	5,911 km	29	177,499 km/h	17. agosto
7	1976	John Watson	Penske	Ford	G	1:30:07,860 h	5,910 km	54	212,451 km/h	15. agosto
8	1977	Alan Jones	Shadow	Ford	G	1:37:16,490 h	5,942 km	54	197,914 km/h	14. agosto
9	1978	Ronnie Peterson	Lotus	Ford	G	1:41:21,570 h	5,942 km	54	189,939 km/h	13. agosto
10	1979	Alan Jones	Williams	Ford	G	1:27:38,010 h	5,942 km	54	219,689 km/h	12. agosto
11	1980	Jean-Pierre Jabouille}	Renault	Renault	M	1:26:15,730 h	5,942 km	54	223,181 km/h	17. agosto
12	1981	Jacques Laffite	Ligier	Matra	M	1:27:36,470 h	5,942 km	53	215,683 km/h	16. agosto
13	1982	Elio de Angelis	Lotus	Ford	G	1:25:02,212 h	5,942 km	53	222,204 km/h	15. agosto
14	1983	Alain Prost	Renault	Renault	M	1:24:32,745 h	5,942 km	53	223,495 km/h	14. agosto
15	1984	Niki Lauda	McLaren	Porsche (TAG)	M	1:21:12,851 h	5,942 km	51	223,884 km/h	19. agosto
16	1985	Alain Prost	McLaren	Porsche (TAG)	G	1:20:12,583 h	5,942 km	52	231,132 km/h	18. agosto
17	1986	Alain Prost	McLaren	Porsche (TAG)	G	1:21:22,531 h	5,942 km	52	227,821 km/h	17. agosto
18	1987	Nigel Mansell	Williams	Honda	G	1:18:44,898 h	5,942 km	52	235,421 km/h	16. agosto
Todos os gañadores de Fórmula 1, no circuíto A1-Ring (1996–2004)
19	1997	Jacques Villeneuve	Williams	Renault	G	1:27:35,999 h	4,323 km	71	210,228 km/h	21. setembro
20	1998	Mika Häkkinen	McLaren	Mercedes	B	1:30:44,086 h	4,319 km	71	202,777 km/h	26. xullo
21	1999	Eddie Irvine	Ferrari	Ferrari	B	1:28:12,438 h	4,319 km	71	208,587 km/h	25. xullo
22	2000	Mika Häkkinen	McLaren	Mercedes	B	1:28:15,818 h	4,326 km	71	208,792 km/h	16. xullo
23	2001	David Coulthard	McLaren	Mercedes	B	1:27:45,927 h	4,326 km	71	209,977 km/h	13. maio
24	2002	Michael Schumacher	Ferrari	Ferrari	B	1:33:51,562 h	4,326 km	71	196,344 km/h	12. maio
25	2003	Michael Schumacher	Ferrari	Ferrari	B	1:24:04,888 h	4,326 km	69	213,003 km/h	18. maio
Todos os gañadores de Fórmula 1, no circuíto Red Bull Ring (2014–presente)
26	2014	Nico Rosberg	Mercedes	Mercedes	P	1:27:54,976 h	4,326 km	71	214,518 km/h	22. xuño
27	2015	{ALEb}} Nico Rosberg	Mercedes	Mercedes	P	1:30:16,930 h	4,326 km	71	204,160 km/h	21. xuño
28	2016	Lewis Hamilton	Mercedes	Mercedes	P	1:27:38,107 h	4,318 km	71	210,203 km/h	3. xullo
29	2017	Valtteri Bottas	Mercedes	Mercedes	P	1:21:48,523 h	4,318 km	71	224,757 km/h	9. xullo
30	2018	Max Verstappen	Red Bull	Renault (TAG Heuer)	P	1:21:56,024 h	4,318 km	71	224,233 km/h	1. xullo
31	2019	Max Verstappen	Red Bull	Honda	P	1:22:01,822 h	4,318 km	71	224,150 km/h	30. xuño
32	2020	Valtteri Bottas	Mercedes	Mercedes	P	1:30:55,739 h	4,318 km	71	202,214 km/h	5. xullo
33		Lewis Hamilton	Mercedes	Mercedes	P	1:22:50,683 h	4,318 km	71	221,947 km/h	12. xullo	Estiria
34	2021	Max Verstappen	Red Bull	Honda	P	1:22:18.925 h	4,318 km	71	223,374 km/h	27. xuño
35		Max Verstappen	Red Bull	Honda	P	1:23:54,543	4,318 km	71	219,132 km/h	4. xullo	Austria
36	2022	Charles Leclerc	Ferrari	Ferrari	P	1:24:24,312 h	4,326 km	71	230,010 km/h	10. xullo
37	2023	Max Verstappen	Red Bull	Honda RBPT	P	1:25:33.607 h	4,326 km	71	214,903 km/h	3. xullo
38	2024	George Russell	Mercedes	Mercedes	P	1:24:22.798 h	4,326 km	71	km/h	29. xuño

Récords vitoriasr
Piloto: Alain Prost (3) • País: Reino Unido (6) • Construtor: McLaren/Mercedes (6 cada un) • Fabricante de motor: Ford/Mercedes (9 cada un) • Pneus: Goodyear (12)

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  A1-Ring