Pompeu Fabra

Pompeu Fabra
	; (1917)
Nome orixinal	(ca) Pompeu Fabra i Poch
Biografía
Nacemento	20 de febreiro de 1868 ; La Salut, España
Morte	25 de decembro de 1948 (80 anos); Prades (Francia)
Lugar de sepultura	Prades Cemetery (en)
Regional Minister of the Government of Catalonia (en)
	14 de setembro de 1945 – 22 de xaneiro de 1948
Presidente Catalan Union of Sport Federations (en)
	1933 – 1936
Reitor Autonomous University of Barcelona (1933–1939) (en)
	1933 – década de 1930
Presidente Catalan Federation of Tennis (en)
	década de 1930 – 1933
Presidente do PEN catalán
	1927 – 1928 ; ← Magín Morera – Carles Riba →
Presidente do PEN catalán
	1923 – 1924 ; ← Josep Maria López-Picó (en) – Magín Morera →
6º Presidente do Institut d'Estudis Catalans
	1917 – 1939 ; ← Josep Maria Bofill i Pichot – Pere Coromines i Montanya (pt) →
Datos persoais
Residencia	Prades (década de 1940–1948); Badalona (1912–1939); Barcelona (1868–1940)
Actividade
Campo de traballo	Lingüística, planeamento lingüístico, lexicografía, Filoloxía románica, lingua catalá e filoloxía
Ocupación	lingüista, escritor, químico, tenista, profesor universitario, filólogo, enxeñeiro, romanista
Empregador	Universidade de Barcelona (1932–) ; Institut del Teatre (1927–) ; Deputación de Barcelona (1925–)
Membro de	Sección Filolóxica do Institut d'Estudis Catalans (membro numerario do Institut d'Estudis Catalans) (1911–1948); Centro Excursionista de Cataluña (1891–); Q20108591
Deporte	tenis
Participou en
12 de maio de 1934	Manifesto for the Conservation of the Catalan Race (en)
Obra
	Obras destacables (1913) Normes ortogràfiques (en) ; (1931) Diccionari General de la Llengua Catalana (en) ;
Familia
Cónxuxe	Dolors Mestre i Climent (1902–1948)
Fillos	Carola Fabra i Mestre, Teresa Fabra i Mestre, Dolors Fabra i Mestre
Pai	Josep Fabra i Roca
Parentes	Francesc d'Assís Galí Fabra, sobriño; Elisabeth Galí i Camprubí, sobriña neta
Premios
	(1945) doutor honoris causa pola Universidade de Toulouse ;
	Sinatura

Pompeu Fabra i Poch, nado en Gràcia o 20 de febreiro de 1868 e finado en Prada de Conflent o 25 de decembro de 1948, foi o estabilizador da actual normativa da lingua catalá.

Traxectoria

Este enxeñeiro industrial dedicouse desde moi novo ao estudo do catalán. Desde a revista L'Avenç, promoveu unha campaña para reformar a ortografía da lingua catalá (1890-91), que era moi arcaizante, e en 1904 publicou conxuntamente con Jaume Massó i Torrents e Joaquim Casas i Carbó un Tractat d'ortografia catalana.

Fabra participou activamente no I Congrés Internacional de la Llengua Catalana (1906). Xa en 1912 publicou en castelán Gramática de la lengua catalana, unha das obras de máis interese na súa produción, xa que nela reflicte de forma fidedigna a realidade da lingua catalá.

Estabelecido en Bilbao, na capital biscaína ocupou unha cátedra de química, ao mesmo tempo que afondou no estudo dos grandes romanistas. Posteriormente, en 1911 transladouse a Badalona, onde exerceu como catedrático de catalán (praza creada pola Deputación de Barcelona, que presidía Enric Prat de la Riba). Tamén foi socio da sección filolóxica do Institut d'Estudis Catalans (IEC), entidade que máis adiante presidiría.

Precisamente, o Instituto publicou en 1913 as Normes ortogràfiques, e pouco máis tarde (en 1917), o Diccionari ortogràfic. Un ano despois, en 1918, Pompeu Fabra deu ao prelo a Gramàtica catalana. Xa no ámbito puramente pedagóxico, no mesmo ano publicou o Curs mitjà de gramàtica catalana, ao abeiro da Associació Protectora de l'Ensenyança Catalana.

A sona e prestixio acadados por Fabra i Poch levou a que en 1932 fose nomeado sen oposición como catedrático da Universidade de Barcelona. Porén, en 1939, após a guerra civil española, exilouse a Francia, residindo en París, Montpellier (cidade na cal presidiu os Xogos Florais de 1946) e Prada de Conflent.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Pompeu Fabra por Josep Pla (en catalán)
Escolma de conversas filolóxicas de Pompeu Fabra (en catalán)