Michelle Perrot

Michelle Perrot

Biografía
Nacemento	(fr) Michelle Odile Roux 18 de maio de 1928 (96 anos) 12º distrito de París, Francia
Profesora universitaria
1971 –
Datos persoais
Residencia	Montmorency (1939–) Moncontour París
Educación	Facultade de Artes de París
Director de tese	Ernest Labrousse
Actividade
Ocupación	historiadora, profesora universitaria
Empregador	Universidade París-Diderot (1971–) Universidade de París (1957–1970) Q3268581 (1951–1957)
Membro de	Comité Maurice-Audin (en)
Profesores	Pierre Renouvin (pt) e Ernest Labrousse
Participou en
	Les Rendez-vous de l'histoire (en)
Obra
Doutorando	Francis Ronsin (pt) , Marie-Jo Bonnet (pt) , Françoise Thébaud (pt) , Annie Stora-Lamarre (pt) , Eleni Varikas (en) , Laurence Klejman (en) , Martine Kaluszynski (en) , Jean-Louis Deaucourt (en) , Gabrielle Houbre (pt) , Frédérique Villemur (en) , Jean-Claude Vimont, Eleni Fournaraki (en) , François Jacquet-Francillon (en) , Évelyne Diebolt (en) , Dominique Kalifa (pt) , Martine Sevegrand (en) , Stéphane Sirot (pt) , Delphine Gardey, Nancy L. Green (en) , Philippe Artières (pt) , Élise Feller (en) , Loukia Efthymiou (en) e Odile Krakovitch (pt)
Arquivos en	Arquivos Nacionais de Francia [ 757AP]
Familia
Cónxuxe	Jean-Claude Perrot
Fillos	Anne Perrot
Premios
(31 de decembro de 2021)  grande oficial da Lexión de Honra (14 de maio de 2014)  Comandante da Orde Nacional do Mérito (2014)  Prémio Simone de Beauvoir (pt) (2010)  Prix de l'Union rationaliste (en) (2009)  Prémio Femina de Ensaio (pt)

Michelle Perrot, nada en París, o 18 de maio de 1928, é unha historiadora e feminista francesa, pioneira do estudo da historia das mulleres en Francia.

É profesora emérita da Universidade París VII Denis Diderot^[1], universidade para cal mudou nos anos 70 so o impacto de 1968 tras ter ensinado na Sorbonne, Francia. En 2009 gañou o Premio Femina de Ensaio^[2]. Forma parte da xeración da Escola Nova Francesa de Estudos Sociais na Europa e é especialista na historia do século XIX. O artigo "Unha historia das mulleres é posíbel?" é precursor dos estudos da historia das mulleres no occidente. Defendeu súa tese de doutoramento sobre o movemento obreiro so a supervisión de Labrousse. Historiadora agregada participou ao lado de Foucault do grupo de discusión sobre as prisións. Promoveu un importante debate entre os historiadores e Michel Foucault publicado no libro que organizou "A imposíbel prisión". Dirixiu ao lado de Georges Duby a serie Historia da vida privada e Historia das mulleres no Occidente. Presente nos medios de comunicación presenta o programa semanal "Luns da Historia" na France Culture. A contribución fundamental da historiadora é a súa loita no movemento feminista demostrando que o traballo histórico tamén se fai permeado pola acción política no presente. A autora figura como unhas das máis célebres historiadoras da causa feminista, así como da vertente social da historia francesa.^[3]

Recibiu de entre outros premios as condecoracións da Lexión de Honra e officier de l’Ordre national du mérite.

É membro do comité de padriños da coordinación francesa para a década da cultura da paz e da non-violencia.

1. Historia dos cuartos, París, Seuil, 2009 - Premio Femina de Ensaio 2009.
2. As sombras da historia. Crime e castigo no século XIX, París, Flammarion, 2001.
3. Imaxes das mulleres (con) Georges Duby, París, Plon, 1992.
4. Os obreiros en folga, Mouton, 1974

1. Nora, P (org) Ensaios de ego-historia, Gallimard, 1987

1. Minha história das mulheres, Contexto, 2007.
2. Mulheres ou os silêncios da História, EDUSC, 2005
3. Mulheres públicas. UNESP, 1998
4. Georges Duby e Michelle Perrot (dir.), História das mulheres no Ocidente, Afrontamento, 1993.
5. Georges Duby e Michelle Perrot (dir), História da vida privada. Da Revolução Francesa à Primeira Guerra, vol 4. Cia das Letras ISBN 8535914366 9788535914368
6. Os excluidos da história: operários, mulheres e prisioneiros. Paz e Terra, 1988

Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.