La menor

En teoría musical e harmonía, o la menor (abreviatura no sistema europeo La m e no sistema americano de cifras Am) é a tonalidade que consiste na escala menor baseada na nota la (ou nota tónica A), é dicir, é un conxunto de notas organizadas nunha secuencia gradual de tons,^[1] e contén as notas la - si - dó - re - mi - fa - sol (en notación americana A - B - C - D - E - F - G), e a súa armadura non contén alteracións (sen díeses nin bemois) seguindo o modelo estrutural (ou estrutura de intervalos) do modo menor (que ten cinco intervalos de tons e dous intervalos de semitóns entre notas).^[2] A súa tonalidade relativa é dó maior e a súa tonalidade paralela é La maior. As alteracións para as versións melódicas e harmónicas son escritas se foren necesarias.

${ \override Score.TimeSignature #'stencil = ##f \relative c' { \clef treble \key c \major \time 7/4 a4 b c d e f g a g f e d c b a } }$

${ \override Score.TimeSignature #'stencil = ##f \relative c' { \clef treble \key c \major \time 7/4 c4 d e f g a b c b a g f e d c2 } }$

No piano a escala de la menor non se toca nas teclas negras, polo que se denomina "escala de tecla branca".

A escala relativa da escala maior é a escala menor que parte da sexta nota (grao VI) da escala de la menor, neste caso é dó maior; como estas teñen a mesma armadura de tonalidade (as mesmas alteracións díeses e bemois) e as mesmas notas, denomínanse "escalas enharmonicamente equivalentes".^[3]^[4]