Karl Gjellerup

Karl Gjellerup

Nome orixinal	(da) Karl Adolph Gjellerup
Biografía
Nacemento	2 de xuño de 1857 Roholte (Dinamarca)
Morte	11 de outubro de 1919 (62 anos) Klotzsche (Alemaña)
Lugar de sepultura	Alter Friedhof Klotzsche (en)
Relixión	Ateísmo
Actividade
Ocupación	poeta, novelista, escritor, dramaturgo
Obra
Arquivos en	Sächsische Landesbibliothek (pt)
Familia
Cónxuxe	Eugenia Gjellerup
Premios
(1917)  Premio Nobel de Literatura
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Karl Adolph Gjellerup, nado en Roholte o 2 de xuño de 1857 e finado en Klotzsche o 13 de outubro de 1919, foi un dramaturgo e novelista danés.

Iniciou os seus estudos, pero abandonounos, se cadra sendo influído polo crítico literario danés Georg Morris Brandes.

A partir de 1892 viviu en Alemaña onde escribiu varias obras en alemán.

As súas primeiras novelas, Ung Dansk (Mozo danés, 1879) e Germanernes Laerling (Discípulo dos teutóns, 1882), eran consideradas autobiográficas e acusaban a influencia do determinismo crítico de Brandes. A súa traxedia lírica Brynhild (1884) foi a que indicou o principio dunha etapa de produción dramática. A esta seguiron varias obras con temas revolucionarios, como St. Just (1886), Thamyris (1887) e as comedias Herman Vandel (1891) e Wuthorn (1893).

Nas súas últimas novelas, como Pilgrimen Kamanita (O peregrino kamanita, 1906), vese a súa forte atracción pola cultura alemá, onde aborda amplamente o misticismo oriental.

En 1917, xunto a Henrik Pontoppidan, gañou o premio Nobel de Literatura, o cal foi outorgado en recoñecemento da súa «variada e rica poesía inspirada en altos ideais».

• 1878: En idealist
• 1879: Ung Dansk
• 1879: Det unge Danmark
• 1880: Antigonos
• 1882: Germanernes loerling
• 1884: Brynhild
• 1886: St. Just
• 1887: Thamyris
• 1889: Minna
• 1891: Herman Vandel
• 1893: Wuthorn
• 1896: Møllen
• 1906: Pilgrimmen Kamanita