Fenois

Fenois
	Outros nomes Ácido fenólico, compostos fenólicos
	Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

Os fenois, en química orgánica, son compostos que consisten nun ou máis grupos hidroxilo unidos a un anel aromático, o máis sinxelo dos cales é o fenol.^[1]

Formulación

A fórmula básica consiste nun anel de benceno (C₆H₆) máis un grupo -OH. Por exemplo C₆H₅OH (fenol básico); neste caso, cando un hidroxilo (-OH) se une ao anel de benceno, substitúe un dos hidróxenos do benceno.

Características

Son velenosos e cáusticos, e adoitan presentarse como un sólido cristalino cun cheiro acre característico. Na natureza, os fenois agrúpanse en monofenois e polifenois. Son en grande parte responsábeis da cor das flores e pódense obter industrialmente a partir do alcatrán, do carbón ou da madeira.

A capsaicina é o compoñente activo das pementas picantes, responsábel da súa punxencia. Aínda que ten unha estrutura similar ao fenol, non é considerada un fenol e non ten un grupo fenol (OH) no anel.

Sinteticamente proceden da fusión de sales de ácidos arilsulfónicos, da hidrólise de sales aromáticas de diazonio e tamén doutras substancias.

Notas

↑ FENOL1.- Cada un dos compostos orgánicos que conteñen un ou varios grupos hidroxilo unidos a átomos de carbono dun anel bencénico ou de calquera outro ciclo aromático, como os monofenois ou monohidroxibencenos (fenois), ou os difenois ou dihidroxibencenos (pirocatecol, resorcinol e hidroquinona). Tanto os monofenois como os polifenois son os responsables de moitas coloracións das flores, e preséntanse en gran cantidade no alcatrán de hulla e no de madeira, de onde se obtén industrialmente. Sinteticamente obtéñense principalmente por fusión de sales de ácidos arilsulfónicos, por hidrólise de sales de diazonio aromáticos, etc. Os fenois son máis ácidos ca os seus derivados análogos alifáticos, e dan sales, chamados fenolatos, xa que o ión fenóxido que resulta, unha vez disociados os fenois, resta moita estabilidade por resonancia. Efectúanse sobre os grupos hidroxilo dos fenois reaccións de eterificación, de esterificación e de substitución. O grupo hidroxilo activa as posicións orto e para dos fenois. 2.- Derivado monohidroxilado do benceno descuberto por Runge en 1834 no alcatrán de hulla. Obtense industrialmente, conxuntamente coa acetona, mediante o proceso Hock a partir do cumeno, segundo as reaccións: FÓRMULA C₆H₅SO₃Na+2NaOH→C₆H₅ONa+Na₂SO₃+H₂O 2C₆H₅ONa+SO₂+H₂O→2C₆H₅OH+Na₂SO₃ O fenol emprégase na obtención de resinas sintéticas e na produción doutras substancias como o nailon e determinados herbicidas. Na industria farmacéutica emprégase na preparación do ácido salicílico e da fenolftaleína. Tamén recibe o nome de ácido fénico ou ácido carbólico. "fenol" ; EGU - Enciclopedia Galega Universal (xunta.gal)

Véxase tamén

Este artigo sobre química é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] FENOL1.- Cada un dos compostos orgánicos que conteñen un ou varios grupos hidroxilo unidos a átomos de carbono dun anel bencénico ou de calquera outro ciclo aromático, como os monofenois ou monohidroxibencenos (fenois), ou os difenois ou dihidroxibencenos (pirocatecol, resorcinol e hidroquinona). Tanto os monofenois como os polifenois son os responsables de moitas coloracións das flores, e preséntanse en gran cantidade no alcatrán de hulla e no de madeira, de onde se obtén industrialmente. Sinteticamente obtéñense principalmente por fusión de sales de ácidos arilsulfónicos, por hidrólise de sales de diazonio aromáticos, etc. Os fenois son máis ácidos ca os seus derivados análogos alifáticos, e dan sales, chamados fenolatos, xa que o ión fenóxido que resulta, unha vez disociados os fenois, resta moita estabilidade por resonancia. Efectúanse sobre os grupos hidroxilo dos fenois reaccións de eterificación, de esterificación e de substitución. O grupo hidroxilo activa as posicións orto e para dos fenois. 2.- Derivado monohidroxilado do benceno descuberto por Runge en 1834 no alcatrán de hulla. Obtense industrialmente, conxuntamente coa acetona, mediante o proceso Hock a partir do cumeno, segundo as reaccións: FÓRMULA C₆H₅SO₃Na+2NaOH→C₆H₅ONa+Na₂SO₃+H₂O 2C₆H₅ONa+SO₂+H₂O→2C₆H₅OH+Na₂SO₃ O fenol emprégase na obtención de resinas sintéticas e na produción doutras substancias como o nailon e determinados herbicidas. Na industria farmacéutica emprégase na preparación do ácido salicílico e da fenolftaleína. Tamén recibe o nome de ácido fénico ou ácido carbólico. "fenol" ; EGU - Enciclopedia Galega Universal (xunta.gal)

[1]